"Όταν Με Κοιτάς"

Κεφαλαιο L • ΑΛΕΞΗΣ

50 κεφάλαιο και 6κ!
Σας ευχαριστώ πολύ...💕

Την βλέπω στον διαδρομο.Κοιταζε το ντουλάπι της.

Βάζω το κολιέ στην τσέπη μου.Θα της κάνω έκπληξη.

«Καλημέρα ματάκια μου!»λέω.

Γυρνάει να με κοιτάξει για ένα δευτερόλεπτο και μετά κοιτάει πάλι το ντουλάπι της.

Ήταν περίεργο.
Το βλέμμα της.
Ήταν κενό.Ηταν διαφορετικό.

«Ζωή;»λέω και δεν γυρνάει καν αυτήν την φορά.

Τι εκανα πάλι;
Γιατί κάτι πρέπει να εκανα.Δεν είναι η Ζωή που ξέρω αυτή.Οχι πια δηλαδή.

«Ζωή;»ξαναλέω.Κλεινω το ντουλάπι της.Ισως πιο δυνατά από ότι ήθελα.Καποια βλέμματα γύρισαν και μας κοίταζαν.

Γύρισε και η Ζωή.

«Τι έγινε;»λέω
«Τίποτα»
«Τι τίποτα Ζωή;Εκανα κάτι;»λέω και πάει να φύγει και την πιάνω από το μπράτσο.

«Άσε με Αλέξη...»
«Όχι αν δεν μου πεις.Τι εχεις;»ξαναλέω.

Της αφήνω το χέρι.

«Ξέρεις τι Αλέξη;Μπορεί να μην ξέρω πολλά πραγματα και μπορεί να γελάς για αυτόν τον λόγο,αλλά ότι μου έλεγες το πειστεψα.Οταν μου είπες ότι μαγαπας το πειστεψα....»λέει.

Τι έχει γίνει;

«Το είπα γιατί το εννοούσα!»λέω
«Έτσι αγαπάς εσυ δηλαδή;»λέει.

Δεν καταλαβαινω.

«Έχω κάνει κάτι;»ρωτάω.
«Ξέρεις τι Αλέξη;Άστο.Δεν βγάζει πουθενά.Ετσι και αλλιώς θα είσαι Καλυτερα χωρίς εμένα....»λέει και πάει να φύγει.

«Ζωή...»λέω και σταματάει χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει.

Κάθεται απλά έτσι.Με γυρισμένη την πλάτη.

«Είπες ότι θα με προστατεύσεις από όλα.Απο εσένα;Δεν μπορείς να με προστατέψεις από εσένα...»λέει και μπαινει μέσα.

Έκλαιγε.
Σίγουρα έκλαιγε.

Δεν καταλαβαίνω.
Τι έγινε;

Μπαινω στην ταξη και την βλέπω στην πρώτη θέση.Ολοι με κοίταζαν.Μαλλον επειδή δεν είναι αυτή η ταξη μου.Η μάλλον επειδή είναι περίεργοι.

«Αλέξη Πηγαινε στην ταξη σου»λέει και καθομαι στα γονατα για να είμαστε στο ίδιο ύψος.
«Εξήγησε μου.Τι είναι;»λέω
«Δεν εχει σημασία πλέον»
«Για μένα έχει!»
«Θα έρθει η δασκαλα...»λέω
«Δεν με νοιαζει!»λέω.

Δεν μιλάει.
«Πες μου...»
«Σε πήρα χθες τηκεφωνο Αλέξη...»λέει σιγά.

Τι;

«Ποτε;»
«Σε πήρα Αλέξη.Και ήσουν στο πάρτι.Με την Βαλια...»

Δεν καταλαβαίνω.
Δεν μιλήσαμε χθες.

«Τι λες Ζωή;»
«Λέω ότι ξέρω Αλέξη.Σε πήρα τηλεφωνο.
Το σήκωσε η Βαλια...»λέει.

Με πήρε;
Το σήκωσε η Βαλια;

«Αλέξη.Νομιζω δεν είσαι εδώ!»λέει η δασκαλα πίσω μου.
«Πηγαινε Αλέξη...»λέει η Ζωή.
«Με πήρες χθες;Και το σήκωσε η Βαλια;»λέω προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε.
«Αυγερινός!»φωνάζει πάλι η δασκαλα.

Όλοι με κοίταζαν.
«Σε μισό λεπτό φεύγω»της λέω και γυρνάω στην Ζωή.
«Και τι σου είπε;»
«Δεν έχει σημασία...»
«Τι σου είπε Ζωή;»ξαναλέω.
«Παιδιά μισό λεπτό να τελειώσει ο Αυγερινός.Μην κάνετε φασαρία»λέει ειρωνικά η δασκαλα.

«Τι σου είπε;»
«Ότι είσασταν μαζί...ότι σου έδωσε πραγματα που εγώ δεν σου έχω δώσει...»λέει σιγά.

Θα την σκοτώσω!

«Ότι δηλαδή....»λέω και κουνάει το κεφάλι της.Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.Καταλαβα.

«Αυγερινός!Αν μπορούμε να ξεκινήσουμε τώρα...»λέει και σηκώνομαι.
«Συγνώμη....»λέω στην δασκαλα και φεύγω έξω.

Την βλέπω έκει.
Με τα παιδιά.Στον διαδρομο.Να γελάει.

Πάω κοντά.

«Πας καλά κοπέλα μου;Τη πήγες και έκανες;»λέω.
Νιώθω το χέρι του Πάρι να με τραβάει πίσω.

«Δεν καταλαβαίνω...»λέει αυτή.
«Μην κάνει την χαζή!»λέω.
«Αλέξη Αστην...»λέει ο Παρις.
«Ηρέμησε μεγάλε!»λέει ο Ζησης.
«Εσυ σκάσε!»του λέω και γυρνάω στην Βαλια.
«Γιατί σήκωσες το κινητό μου;Με ποιο δικαίωμα;»της λέω.
«Δεν ξέρω τι λες...»λέει.

Μην την χτυπήσεις Αλέξη...
Είναι γυναίκα...
Μην την χτυπήσεις...

«Τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις με αυτό;»λέω
«Ποιο είναι το πρόβλημα σου;»λέει ο Θοδωρής.

Αυτός δεν είναι γυναίκα...
Θα μπορούσα να χτυπήσω αυτόν!

«Σου το είπα μια φορά και στο ξαναλέω!Μεινε μακριά από εμένα και την Ζωή!»λέω πριν προλάβει να με τραβήξει ο Παρις στην άλλη μεριά του διαδρόμου.

«Φιλε ηρέμησε»μου λέει.
«Θα την σκοτώσω!»λέω
«Όχι δεν θα το κανείς.Τι έγινε;»
«Έγινε ότι ανακατεύεται στην ζωή μου!»
«Το μόνο που καταφέρνεις έτσι είναι να σε διώξουν από το σχολειο...»λέω
«Σκασίλα μου το σχολειο!»λέω
«Και η Ζωή;Σκασίλα σου και η Ζωή;»λέει.

Σωστά...
Η Ζωή...

«Εχεις δίκαιο...»λέω
«Φυσικά και έχω δίκαιο»λέει.

Για αυτό κοίταζε το κινητό μου.
Φυσικά...