Ανοίγω το βιβλίο μου και διαβάζω.
Μάλλον ο Αλέξης δεν ήξερε ότι εγώ ξέρω.Οτι μιλησα με την Βαλια και τα ξέρω όλα.
Δεν έχει σημασία πλέον.
Τίποτα δεν έχει σημασία πλέον.
«Εδώ είσαι...»ακούω την φωνη του Αλέξη.
Συνεχισω να διαβάζω.
Καθεται διπλα μου στην ακρη της πισίνας και πάω να σηκωθώ.Μου κρατάει το χέρι.
«Μην φύγεις...»λέει.
Φέρνει το άλλο χέρι κοντά μου και έτσι πως το είχε κλειστό το ανοίγει.
Το κολιέ μου...;
Βρήκα το κολιέ της μαμάς μου;
Το παιρνω γρήγορα στα χέρια μου και το κοιταω από κοντά.
Αυτό είναι.
Είμαι σιγουρη.
«Που το βρηκες;»λέω και γελάει.
«Το είχε η Βαλια...»λέει.
Τι;
«Για αυτό και πήγα στο πάρτι του Θοδωρη.Με πήρε τηλεφωνο και μου είπε ότι το έχει.»
«Που το βρήκε;»λέω.
«Δεν ξέρω.Αλλα αυτός είναι ο μόνος λόγος που πήγα.Δεν θα πηγαινα.Στο είπα άλλωστε.Αλλα το κολιέ της μαμάς σου ήταν κάτι σημαντικό...»λέει.
«Αυτή είπε....»
«Αυτή είπε ψέμματα!»με κοβει.
«Ποτέ μα ποτέ δεν θα στο εκανα αυτό.Ποτε.Οταν λέω κάτι το εννοώ.Οτι είπα ότι Σαγαπω,Σαγαπω.Δεν το λέω έτσι για να έχω κάτι να πω.Στο λέω επειδή το εννοώ.Και όταν λέω ότι θέλω να σε προστατέψω από όλα θέλω αλήθεια.Και όχι από τον εαυτό μου.Γιατι ποτέ δεν θα σου εκανα κακό....»λέει και με το χέρι του χαϊδεύει απαλά το δικό μου.
«Τι άλλο πρέπει να πω και να κάνω για να το καταλάβεις;Δεν θέλω καμία άλλη.Καμια όμως.Καμια δεν με συναρπάζει όσο εσυ.Καμια δεν έχει αυτό εδώ»λέω και βάζει το άλλο του χέρι στην καρδιά μου.
«Εχεις καλή καρδιά.Εχεις καθαρη ψυχή.Γιατι να θέλω κάτι άλλο;»λέει και βγάζει το χέρι του.
«Όταν σε κοιτώ δεν βλέπω μόνο αυτά τα πανέμορφα μπλε μάτια μου εχεις.Βλεπω εσένα.Βλεπω εμένα σε εσένα....»λέει και με πλησιαζει.
«Όταν σε κοιτώ βλέπω το μέλλον μου μαζί σου.Και ξέρεις τι;Είναι υπέροχο....»λέει και γελάει.
Γελάω και εγώ.
Τα παρεξήγησα όλα.
Πάλι.
Με φιλάει απαλά.
«Και εγώ νόμιζα....»
«Λάθος νόμιζες....»
«Συγνώμη»λέω.
«Μην ζητάς συγνώμη...»λέει και παιρνει το κολιέ από το χέρι μου και σηκώνεται.Το ανοίγει και το περνάει γύρω από τον λαιμό μου.Μετα φιλάει τον λαιμό μου.
Είναι περιεγο.
Δεν ένιωσα ότι και την άλλη φορά.
Δεν μου ήρθε στο μυαλό ο φίλος του μπαμπά μου.
Μου ήρθε ο Αλέξης.Και το ποσό μαγαπαει και με προσέχει.
Όταν κάθεται διπλα μου βάζω το κεφάλι μου στον ώμο του.
«Αλέξη;»λέω
«Τι ματάκια μου;»
«Η Βαλια είπε ότι μπορεί να σου δώσει τα πάντα...»λέω.
«Δεν μπορεί.Και ξέρεις γιατί;Γιατί ήδη έχω τα πάντα...»
Και μακάρι να εμένα εδώ.Σε αυτήν την πισίνα στην αγκαλιά του Αλέξη.
Μακριά από προβλήματα.
Μακριά από τον μπαμπά μου.Απο την Βαλια.
ESTÁS LEYENDO
"Όταν Με Κοιτάς"
Romance*6ο βιβλίο* Ζωή και Αλεξης Διαφορετικά άτομα από διαφορετικούς κόσμους. Γίνεται να είναι δυο διαφορετικά άτομα μαζί; Ή θα τους χωρίσουν πολλά; «Γιατί θες τόσο πολύ να είσαι σαν ολους τους άλλους;Γιατι δεν θες να είσαι ξεχωριστή για μένα;»λέω και με...
