Κεφαλαιο VI • ΑΛΕΞΗΣ

2.9K 302 10
                                    

Όταν σχολάω βγαίνω έξω γρήγορα και βλέπω την Ζωή να φεύγει διαβάζοντας ένα βιβλίο.

Δεν την πρόλαβα.
Γαμωτο.

«Πάμε να φαμε θα έρθεις μαζί μας;»λέει η Βαλια και μου πιάνει το μπράτσο.
«Φεύγω εγώ.Τα λέμε αύριο»λέει ο Πάρις.
«Μπορείς να με πετάξεις σπιτι;»του λέω
«Φυσικά.Ελα»λέει.

Η Βαλια δεν μου έχει αφήσει το μπράτσο.
Καθαρίζω το λαιμό μου μπας και ξυπνησει.
«Δεν θα έρθεις μαζι μας;»λέει
«Έχω μια δουλειά.Δεν μπορώ»λέω και ακολουθώ τον Πάρι στο αμάξι του.

«Δεν θα πας μαζί τους;»με ρωτάει
«Όχι.Εσυ;»
«Έχω να προσέχω την αδερφη μου»λέει.

Τυχερός οποίος έχει αδέρφια.Πολυ τυχερος.

«Μόνο πες μου που μένεις οκ;»λέει και του λέω πως να πάμε.

Όταν φτάνουμε το κοίταζε περίεργα.
«Εδώ μένεις;»λέει
«Ναι»
«Ουαου!»
«Σαρεσει;Δεν βολεύει και πολύ.Θες μια ώρα να πας από το ένα δωμάτιο στο άλλο»
«Είναι τεράστιο.Πιο μεγάλο και από του Θοδωρη..»λέει ακόμα κοιτώντας το σπιτι.
«Μην του το πεις αυτό όμως οκ;Το παιρνει πολύ προσωπικά το θέμα»λέω και γελάει.

«Θα πάω με τα πόδια από εδώ.Ευχαριστω Πάρι.Σου χρωστάω!»λέω
«Μην το ξαναπείς.Σιγα.Τα λέμε αύριο.»λέει και κάνει όπισθεν και φεύγει.

Προχωράω στην πύλη.
«Γεια σου Γρήγορη»του λέω και ανοίγει την πόρτα.
«Γεια σας κύριε Αλέξη»λέει και μπαινω μέσα και περπατάω μέχρι το σπιτι.

Βλέπω την μαμά στο κήπο.

«Καλώς τον»
«Γεια μαμά»
«Τι έγινε;Πως πήγε σήμερα;»με ρωτάει.
«Καλυτερα από ότι φανταζόμουν...»λέω
«Το πρωί μόνο που δεν μας έβρισες..»λέει.

«Ίσως υπερέβαλα.Δεν ήταν ασχημα...»λέω και μου έρχεται η Ζωή στο μυαλό.

«Καθολου ασχημα....»

"Όταν Με Κοιτάς"Onde histórias criam vida. Descubra agora