"Όταν Με Κοιτάς"

Κεφαλαιο ΙΙΙ • ΖΩΗ

Καθώς προχωραγα τότε το κατάλαβα.Αυτος που με βοήθησε πρέπει να είναι ο καινούργιος μαθητής.

Κάνω αναστροφή και πάω πάλι εκει που ήμουν.

Τον βλέπω με αλλά παιδιά.Τωρα;

Τους βλέπω να χωρίζονται και αυτός να ψάχνει αίθουσες.Αφου είναι μόνος πλησιάζω.

«Γεια»λέω και τον βλέπω να χαμογελάει.
«Γεια σου.Εφυγες πολύ γρήγορα πριν.Ολα καλά;»με ρωτάει
«Ναι ναι.Εισαι καινούργιος έτσι;»ρωτάω
«Τόσο εμφανής είναι;Σαν την μύγα μες στο γάλα νιώθω.»λέει και βάζει το χέρι του στο πίσω μέρος του κεφαλιού και το ξινει.

Δεν φενεται πάντως.

«Μου είπε ο κύριος διευθυντης να σε βοηθήσω τις πρώτες μέρες.Ειναι μεγάλο σχολειο»του λέω και κοιτάει γύρω.
«Κάτι κατάλαβα»λέει σιγά.

«Αλέξης»μου λέει και μου δίνει το χέρι.
Κολλάω λίγο.Ετσι έχω γίνει πλέον.Καποιος με τρόπους να μου φενεται περίεργος.

Του το δινω και εγώ.
«Ζωή»λέω.
«Χάρηκα Ζωή»λέει και βγάζω το χέρι μου.

«Δεν έχω ιδέα που πάω»λέει
«Έχω εγώ.Εχω το προγραμμα σου.Μου το έδωσαν από το γραφείο.Τωρα έχουμε λογοτεχνία»του λέω
«Έχουμε;Έχουμε το ίδιο μάθημα;»λέει
«Ναι»
«Τέλεια!»λέει.Κοιταω κάτω.

«Εννοώ ότι απλά σε ακολουθαω...»λέει και κάνει στην ακρη και δείχνει με το χέρι του αριστερά.
«Από την άλλη είμαστε»λέω και γελάει.
«Ήρθες την κατάλληλη στιγμή ξέρεις.Κανεις από την παρέα μου δεν προσφέρθηκε να με βοηθήσει....»λέει και με ακολουθεί.

Πολύ ομιλητικός είναι.
Κανείς δε μου μιλάει τόσο πολύ.

« Λοιπόν.... Πως είναι το σχολείο; Μετακομίζω συνέχεια και έχω δει πολλά σχόλεια και όλα μου φαίνονται το ίδιο»λέει.
«Φαντάζομαι δεν είναι τίποτα το ίδιαιτερο....»λέω
«Δεν μιλάς πολύ έτσι;»με ρωτάει και μπαίνουμε μέσα.

Καθομαι στην θέση μου.Πρωτο θρανίο.
«Εγώ καθομαι εδώ.Εχει μο θέση πίσω αριστερά άδεια και μια στην μέση»του λέω και κοιτάει γύρω γύρω.
«Αυτή;Είναι άδεια;»με ρωτάει δείχνοντας το διπλανό μου θρανειο.

Τι;

«Ναι....»λέω και αμέσως κάθεται.

Δεν του είπα για αυτήν την θέση γιατί κανείς δεν θέλει να κάτσει μπροστά.Και ειδικά διπλα μου.

Μπαινει η καθηγήτρια και κάθονται όλοι στις θέσεις τους.

«Καλημέρα»λέει
«Καλημέρα»λέμε όλοι μαζί.Ειναι αναγκαστικό.

«Έχουμε έναν καινούργιο μαθητή σήμερα.Ειναι εδώ;»λέει και σηκώνει το χέρι του ψηλά.

«Πρώτο θρανίο.Μαρεσει»λέει η καθηγήτρια και γελάει ο Αλέξης.

«Είσαι ο....;»λέει
«Αλέξης Αυγερινός»λέει ο Αλέξης.

Αλέξης...
Ωραίο όνομα..

«Καλώς ήρθες Αλέξη»λέει και ξεκινάει να μας μιλάει για το μάθημα.

Γενικά μαρεσει το σχολειο.Ξεχνιεμαι από την καθημερινότητα.Ενιωθα όπως τα μάτια του Αλέξη συνέχεια προς εμένα.

Μάλλον του φενεται περίεργο.
ΤΟΥ φενομαι περίεργη.

Πως κάποια σαν εμένα πάει σε τέτοιο σχολειο.