"Όταν Με Κοιτάς"

Κεφαλαιο ΧΧΙΙ • ΑΛΕΞΗΣ

Φυγε Αλέξη.
Φυγε.

Σηκώνομαι και πάω να φυγω.Κανω αναστροφή και καθομαι απέναντι της.

«Που χτυπησες;»λέω.
«Καταλαθος.Ειμαι ατσουμπαλη και...»λέει και γυρνάω την πλάτη μου.

Βλακα
Βλακα
Βλακα

Τι σε νοιαζει;Γιατί δεν κάθεσαι στα αυγά σου;

Φυγε.Μην πεις τίποτα και απλά Φυγε.

«Να προσεχεις...»λέω και φεύγω.

Τι ηλιθιος που είμαι.

Μετά από όλα αυτά γιατί δεν την μισώ.
Γιατί;

Το μεσημέρι δεν φτάνει που έγιναν όλα,έχω και τον μπαμπά μου να μου την λέει που ήπια.

«Ελπίζω να μην οδήγησες εσυ;»λέει ο μπαμπάς.
«Όχι.Οδηγησε ο φίλος μου»λέω.

Λες και είμαι κανένα μωρό.Ελεος.

«Είχε πιει αυτός;»
«Όχι»
«Σίγουρα;»
«Μπαμπά είπα όχι!»λέω
«Μην μιλάς έτσι στον μπαμπά σου»λέει η μαμά.

Αφήνω κάτω το πιρούνι αφού ξέρω ότι δεν πρόκειται να φάω με την ησυχία μου.

«Θα πρέπει να είσαι πιο υπεύθυνος Αλέξη.Σε λίγα χρόνια γα παρεις την εταιρία και θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός.Μην είσαι απερίσκεπτος»λέει.

Ξεκίνησαν τα όργανα...

«Μπαμπα...»λέω
«Όχι τα μπαμπά σε μένα!»
«Μέχρι τότε θα γίνω ο τέλειος γιος.Οκ;»λέω
«Αλέξη....»λέει η μαμά σιγά.
«Δεν μαρεσει ο τόνος σου!»λέει ο μπαμπάς.
«Αυτόν έχω όμως!»λέω
«Αλέξη!Μαζεψου!Μιλαμε για το μέλλον σου.Για την εταιρία!»
«Σκασίλα μου για την εταιρία μπαμπά!»λέω και με κοιτάνε και οι δυο λες και είπα κάτι περιεγο.

«Είμαι μόνο 17 χρόνων!Το μόνο που δεν έχω στο μυαλό μου είναι η εταιρία σου και τα λεφτά σου οκ;Και σας βαρέθηκα και εσάς και τα λεφτά σας!Αυτα φταίνε για όλα!»λέω και σπρωχνω την καρέκλα πίσω και σηκώνομαι.

Βγαίνω έξω και χτυπάει το κινητό μου.Το σηκωνω χωρίς να δω ποιος είναι.

«Ναι;»λέω
«Έλα φιλε.Ειμαι για καφέ με την Τατιανα.Θα έρθεις να μας κανείς παρέα;»λέει.

Γιατί όχι;
Δεν μπορώ άλλο μέσα.
Πνίγομαι.

«Στείλε μου την διεύθυνση»του λέω και το κλείνω.

Όταν μπαινω στην καφετέρια σηκώνονται και οι δυο όρθιοι.
«Γεια»λέω
«Από εδώ η Τατιανα»λέει και της δινω το χέρι μου.
«Αλέξης»λέω και καθόμαστε.