CİHAN 🚬

Kurtarıcın

"Cihan..."

"Ahmet haber var mı? "Diye sorduğumda elimdeki bütün işleri bırakarak kapıdan içeriye giren Ahmet'e baktım. Şirkette kapımı çalmadan içeriye giren tek kişiydi. Ahmet, karşımda durunca müjdeli haberi vermişti.

" Evet, Cihan yerlerini bulduk..."Dediğinde dudaklarım yukarıya doğru kıvrıldı. Arkama yaslanarak "Neredeler hangi cehennemde olduklarını buldunuz mu?"

"Aradığımız adamlar şehir dışında ormanlık alanda kızı da bir depo da tutuyorlarmış. Ne yapalım hemen çıkalım mı?"diye sorduğunda aklıma Mert geldi. Onların hayatına henüz çok yeni girmiştim. Eğer onlarsız hareket ederde kızı bulursam sorun çıkabilir hatta bu işin arkasında benim de olduğumu da düşünebilirlerdi. Açıkçası benim başıma gelse kesinlikle bu kadar kısa zamanda bulmalarına şaşırır onlardan şüphelenirdim. En doğrusu onlara da haber vermeliydim aksi takdirde ailenin içine girmemde sorun yaşanabilir tam anlamıyla benden nefret etmelerine ön ayak olabilirdim. Derin düşüncelerimden sıyrılarak ayağa kaktım.

"Önce kızın ağabeyine haber verelim sonra da hemen çıkalım. "Dedim hemen telefona sarılarak rehbere girmiştim ki Ahmet'in sesiyle başımı kaldırarak ona bakmıştım. "Cihan, atladığım başka bir şey var. Fatih ve diğerleri neye kime bulaştıysalar adamlar sağlam pabuç değil kaçırdıkları bir kız olmasına rağmen kapısında bir düzine adam var."

"Kaç kişiden bahsediyorsun?"diye sorduğumda altımdaki korumaların sayısını düşündüm.

"Tahmini içeride ve dışarı da otuz kırk arası adam var." Bu demek oluyor ki aynı zamanda silahlılar adamlar işi sağlama almak istemiş olmalı. "Bizim korumaların yanına ekstra olarak güvenlik şirketinden de adam ayarla ne kadar kalabalık olursa kızı kurtarmamız daha kolay olur."

"Cihan, haddim değil ama sen daha dün tanıştığın adamlar için böyle bir şey yapmazdın benim bilmediğim başka bir şey mi var?"

"Ahmet, sende çok iyi biliyorsun Ayşin benim her şeyim kimse inanmasa da ben biliyorum ki o benim kuzenim ve ben kuzenimin canını yakan adamın canını alırım."

***

Söylediğimi yaparak ilk önce onlara haber vermiş ve hemen yola koyulmuştuk. Kapıdaki adamlarla çatışmaya girdiğimiz sırada aklıma gelen şeyle deponun arkasına gidip ikinci bir giriş aramıştım. Arkada bir giriş yoktu ama benim geçebileceğim büyüklükte pencere vardı. Yere yakın olan pencerenin camını bir vuruşta kırmış kalan kısımlarını da bir kaç defa da vurup içeriye doğru süzülüp ayaklarımın üstüne düşmüştüm. Elimdeki silahla etrafı kolaçan etmiştim ama bu küçük oda boştu kulağımı gelen silah sesleri ortamın kızıştığını anlayabiliyordum.

Bulunduğum odadan çıkarak etrafımı kolaçan ederek hızla hareket etmeye çalıştım. Nereye gideceğimi bilmeden etrafıma bakınıyordum ki bir yerler boğuk sesler duydum. Hemen sağımdaki odanın kapısını açınca içeride adam olmasına karşılık nişan alarak girmiştim ama içeride tam da namlunun ucunda ağzı gözleri bağlı bir kız vardı. Kapıyı kapatarak kız doğru yürüdüm. İlk önce gözünün bağını çözdüm. Sonra da yüzüne bakmadan ağzını çözmüştüm ki sandalyenin üstündeki tepinmesi bitmişi bağırmaya başlamıştı. Ah kadınlar diyerek anında elimle ağzını kapatarak açıklama yaptım.

"Sakin ol güzelim ben ağabeyinin arkadaşıyım şimdi ağzını açıyorum ama sakin bağırma yoksa ikimiz de ölürüz." dedim kız her an üstüme atlayacak gibi dursa da bir an önce ayağındaki ipi de çözüp buradan kaçmalıydık. Kızın ağzını açınca konuşmaya başladı bende eğilip ayağındaki ipi çözmeye çalıştım

"Abim... Abim nerede hem sen de kimsin daha önce seni hiç görmedim bak yalan söylüyorsan..."

"He bende salaktım zaten durduk yere kız kurtarıp süper kahramanlık yapıyorum "