CİHAN 🚬

Anılar

Elimdeki anahtarı sıkarak Ahmet'e baktım. Bu anahtar yeni evimin anahtarıydı. Ahmet ne yapmış etmişi on günde işlemleri tamamlamıştı. Evi almak zor değildi ama içini dizayn etmek biraz zaman almıştı. "Ev her şeyiyle tamam mı?"

"Evet, iç mimar son güne kadar evin bütün işleriyle haletti. Ayşin Hanıma sürpriz olacağı için ben eve gitmedim. Yalnız istediğin şeyi yaptırdım. İstersen gidip beraber görelim." Bunu tek başıma yapmak istiyordum.

"Bunun özel olmasını istiyorum. Bu yüzden Ayşin ile tek olmalıyım. Hatta şimdi çıksam iyi olacak Ayşin evde tek olmalı sürpriz için tam zamanı. "diyerek elimdeki anahtarı sıkarak ayağa kalktım. Ahmet de benimle beraber ayağa kalınca "Cihan artık şu adamlarla uğraşmaktan vazmı geçsek adamlar belki de göründükleri kadar iyidir."

"Onur, katilin oğlu Mert'in babası ise emlakçı zengini ki nasıl zengin olduğunu sen benden daha iyi biliyorsun. Fatih'in ise şu anlık açığını bulamadım ama elbet bulacağım."

"Neden Cihan, bu neden senin için önemli... Bak ben taraf tutmuyorum ama Onur'un babası katilse adam şuan hapiste zaten cezasını çekiyor onun suçunu oğluna yükleyemezsin. Mert ise Babası ile konuşmuyor bile aralarında ki bağ tamamen kopmuş. Fatih'e gelince de adam bir açığı yok ki bulasın hepsi işinde gücünde temiz adamlar..."

"Bu kadar zenginlik sanki uzaktan görünen iyi aile babası görünümlü adamlar bana inandırıcı gelmiyor
geleceğini de düşünmüyorum. İş dünyasında her şey bu kadar basit değil."

"Adamlar çalışmış didinmiş yükselmiş hepsi de babadan zengin adamlar ve emin ol bir açıklarını bulsam senden önce enselerine yapışırdım ama yok işte yok."

"Bu işi uzatma mı demek istiyorsun?"diye sorduğumda şüphelerimin bir sonu olmadığını düşündüm.

"Evet, Cihan sana dost tavsiyesi onlarla düşman olmak yerine dostça davran belki böylesi herkes için daha iyi olur." Ahmet'in sözleriyle birlikte şirketten çıkıp yola koyuldum. Belki de Ahmet haklıydı. Ben neredeyse bir aydır içlerindeydim ama en küçük yanlışlarını görmemiştim.

Benim bundan sonra izleyeceğim tek yol kuşkularımdan kurtulup onlarla dostça bir ilişki kurmak olacaktı. Evet, işim gereği herkese fazla ön yargılıydım. İnsanlar yeni hayatlarına aldıkları kişilere bir kez ön yargı ile yaklaşırken ben en az üç kez ön yargılı şekilde yaklaşıp kendi güven çemberimi oluşturuyordum.

Gideceğim yere geldiğinde Fatihlerin neden burayı seçtiklerini anlamıştım. Burası şirketlerine çok yakın olmakla birlikte benimkine de uzak değildi. Belki de bundan sonra burada yaşamalıydım. Yukarıya çıktığımda kuzenime gitmek yerine ilk önce eve girip gezdim. İçerisi hala boya kokuyordu ama harika görünümü vardı. Evde çok fazla durmadan karşı dairenin kapısına giderek iki kez zile bastım.

"Cihan!" Ayşin beni kapıda görünce telaşlanmıştı. Bende çok uzatmadan konuya girmek istedim.

"Biliyorum habersiz geldim ama sana göstermem gereken çok önemli bir şey rica etsem benimle gelir misin?" diye sorduğumda anlamsızca gözlerime bakıp nereye gideceğimizi sordu. Bense "Sürpriz!" olduğunu söyleyerek soru sormamasını istedim.

"Tamam, ama hazırlanmak için seni biraz bekleteceğim." Dediğinde elinden tutarak önünden çekilip karşı daireyi görmesini sağladım. " "Hazırlanmana gerek yok çok uzağa değil sadece karşı daireye gideceğiz..."dediğimde inanamayarak bana bakmış bende karşılık olarak sadece gülmüştüm.

"İyi de o daire boş yani boştu birileri taşınıyordu ama o kişi sen olmazsın değil mi?"

"Artık boş değil Ayşin ve evet artık burası bana ait ben satın aldım." Dediğimde ayağına terlik giyip kapıyı kapattı. "İnanmıyorum kuzen sen şimdi burayı satın mı aldın iyi ama neden senin zaten bir evin yok muydu?""diye beni hayretle sorguladı.