Till the end

Chapter 7: Break up

Readers, parang may mali dito sa story eh. May mga type error at parang hindi tugma sa 1st chapter ang mga nangyari. Gagawa din ako ng paraan. kahit nageeror. hindi maedit  tuloy.

Anyway hope you support this story till the end. Don't expect, 1st time kong magsulat.

========================

Emily's POV

Totoo ba na naman tong nakikita ko? Jerry just kissed the girl in cheeks. Nakatayo lang ako...
Tears start running in my face.

''TSS.. what a weak woman, lapitan mo sila don't be just stand here!'

'N-Nash... I can't. *sob* just tell me hindi to totoo!'

'Believe it or not, totoo ang nakikita mo. Nakikita ko din. Just go to them and talk to him. Andito ako sa tabi mo, at isa pa hindi ka naman mawawala'

Lumapit ako, just Nash said.

"JERRY CRUZ! Ano Ibigsabihin to?!"

"M-maria..." halatang nagulat siya

"Kaya pala hindi mo na ako tinetext , o tinatawagandahilpinagpalit mo na ako?!"

"Maria, let me explain"

"Explain your face! Hindi lang once ko kayong nakita but twice!"

"Babe, who is she?"

"M..my other girlfriend. But you're the one I love."

"What?!, then Bakit hindi ka na lang nakipagbreaksakin ha?"

"Mahal din kita't ayaw kitangmasaktan, pero sorry talaga."

I slap him, a hard one. Lumayo ako patakbo't umiiyak. How could he do that tas mahal niya daw ako?! What an insane! I'm here again in abandoned park... crying.

"Tahan na, Sayang ang luha mo"

"How could he! Lahatbinigay ko! Sinuway ko pa naman ang papa ko because of him! Pinaglaban ko ang relationship namin pero ganon nalang?!"

"shhh.. Tama na. He don't deserve your tears. Ganyan talaga, kaya tama na."

"N-Nash *sob, sob2x*

" ito panyo, wag ka na umiyak"

Kinuha ko yon at pinunasan ko ang mga luha ko. Tiningnan ko si Nash.

"Bakit ganon?"

"Ganon talaga, likeTHE LEGAL WIFE"

"Siigh... *sobbing*

Bigla ko siya niyakap. I don't care.... Kelangan ko na may kayakap.
Mukha din nagulat ata siya sa ginawa ko...

"Emi?"

"Yaan mo na ako, ganito talaga ako kapag umiiyak ako gusto ko may kayakap"

"o..ok"

After 2 min. 2 min ako nakayakap! Ikinalas niya yong yakap ko.

"TSS.... baka pagkalaman tayong magjowa" - Sabi ni Nash

"Hehehe sensya poh "

"Punta nga tayo sa restaurant, gutom ako"

"Ngek! Eh kakakain lang ata tayo?"

"Mamon yun, hindi nakakabusog"

Grabe! nakapout pa ah. hahaha Pero... cute niya, sarap iuwi, pero hindi pwedi hahaha

"Kung makangiti, hindi niluko ah!"

" tara lets nga, punta tayo sa malapit na restaurant"

So yun, pumunta kami sa simple restaurant. Hindi kami mayaman , alangan sosyal!

Mukhang cheer up na ako? Ung , parang hindi nangyari yung kanina? hehehe iwan ko ba....
Nash cheer me up in unexplainable way. Naks me ganon?

Pero masakit pa rin, kaw kaya kung malaman mo niluluko ka lang ng mahal mo, diba masakit yun? Emotionally..

"Uh-oh.. lapit na mag 4pm!" -Nash

"Nash, may problema?"

"oo, siguradong patay ako kay mamang!"

"Ay! Sige go na, umuwi na lang tayo"

"ok, kesa malagot, hatid na kita?"

Hinatid niya ako..

"umm, Nash?"

"Ow?"

"Salamat, kasi anjan ka"

"Ah. Wala naman akong ginawa. pero wala yun, sige uuwi na ako"

"ok"

Ngayon alam ko na ang totoo.. Wala na akong nararamdaman pagmamahal sa kanya. Mukhang makakapag move on din ako.

Kaya ko 'to. Ipagpatuloy ko na lang ang work ko para sakin. Hindi muna ako, magbboyfriend.

Nash's POV

What a long day... bigla ko naalala yung nangyari kanina.  T.T Bigla niya ako niyakap. Bakit ba kasi ko pa sinundan? Tas kelangan ba talaga may kayakap kapag umiiyak? Pero... Bakit hinayaan ko? Yung tipong hindi ka makagalaw?

1st time may yumakap sakin na babae. My mother is exception. What I mean, yumakap sakin na kaibigan lang. Hayst! Bakit ako nagkakaganito?

Yung ayaw ko siyang makitang malungkot..

Nandito na pala ako sa kwarto ko. Pagod ako. Kaya nagpapahinga.