TEACHER OR HUSBAND .KSJ.

-12-

Gece uyumayıp dışarı çıkmayı düsünmüştüm fakat... jini yine dışarıda görürüm diye çıkmamıştım.

Sabah yetimhaneye soo bin'i görmeye gidecektim. Erkenden kalkıp hazırlandım.

Aşağıya inip bizimkilere baktım.

"Nereye? Jin'le mi buluşacaksın?"

"Hayır." Diyip kapıyı kapatmıştım.

Tae beni o günden sonra aramamıştı. Bu biraz üzmüştü. O beni arayana kadar bende onu aramayacaktım.

Chae young da aynı tae gibi aramıyordu sanki anlaşmış gibi.
Yolda ilerlemeye devam ettim. Yürüyerek gidiyordum. Yakındı zaten.

_____

İceriye adımı mı attım. Çocuklar etrafta koşturuyordu.
Gözüm soo bin'i aradı.

"Kime baktınız hanımefendi?"

"Soo bin? Göremedim ama?"

"O içerdeki odada biraz hastada."

"Nesi var?"

"Daha kimse bilmiyor bugun doktor onu kontrol etmeye gelecek."

"Teşekkürler. Odası neredeydi?"

"Soldan 3. Kapı."

Koridorda yürümeye başladım. Ya beni yine istemezse?
Sakince kapıyı araladım. Mışıl mışıl uyuyordu.

Yanına yaklaştım. Sandalyeye oturup güzel yüzüne baktım.

"Beni sakın gönderme olurmu? Sana zarar vermedim aksine hep evde tutmaya çalıştım hepsi babanın suçu."

"O benim babam değilmiş." Bir anda gözüm onun gözünü buldu. Uyanmıştı.

"Nasıl yani?"

"Değilmiş işte yani babanla alakam yok seninlede."

"Nasıl olur bu?"

"Orasını bende bilmiyorum. Bu yüzden annen beni istemedi biliyor musun?"

Ellerimi yavaşça kaldırıp saçlarına götürdüm. Okşayıp ellerimi çektim.

"Özür dilerim."

"Ne için?"

"Sana sahip çıkamadığım için..."

"Alıştım buraya eskisi gibi kötü gelmiyor. Sadece yanlızım. Kimse benimle konuşmuyor hala burda arkadaşım yok."

"Seni burdan çıkartmak istiyorum. Ama tek başıma yapamam..."

"Burdan duyduğum kadarıyla birinin yetimhaneden bir çoçuk alması için evli olması gerekmiş."

Bir anda aklıma jin geldi onunla evlenecektim sonuçta.
Gereksiz evliliğimi kullanarak soo bin'i kurtarabilirdim.

"Seni bir şekilde çıkaracağım tamam mı?"

Arkamı sönüp gidiyorken seslendi.

"Eun tae abla... ben eskiden buraya geldiğimde sana kötü davrandığım için özür dilerim." Diyip beni elimden tutup kendine çekmişti.

Hafifçe eğilip sarılmasına yardım ettim. Ellerimle saçlarını okşayıp öpücük bıraktım.

_______

Aradan koca 5 gün geçmişti. O 5 gün boyunca hiçbir şey yapmadım. Alışverişe de çıkmadım. Umrumda değildi.

"Eun tae?" Yine rahatsız edilemeden duramadım. Tabiki de...

"Ne var ne?" Annemin gözleri kızarcasına konuştu.

"Alışverişe gitmemişsin? 2 gün sonra evlendiğinin farkında mısın?"

"Evet." Düz ifadem annemi daha da çok kızdırmıştı.

"Çabuk aşağıya in jin seni bekliyor."

Bir an şaşırmıştım. Düğüne kadar görüşmeyeceğini söylemişti.
Annem odamdan çıktı. Üstümü değiştirme gereği duymadan aşağıya indim.
Kapıyı açıp dışarı çıktım.

"Ne oldu?" Dedim karşımdaki duran jin'e.

"Birşey olmadı hadi bin." Dedi arabayı işaret ederek. Ilerleyip arabaya bindim.
Oda binince arabayı çalıştırdı. Konuşmadan sürmeye başladı. Elimle
Oynamaya başlamıştım.

"Niye gitmedin alışverişe?"

"Gerek duymadım."

"Tamam biliyoruz evlenmek falan ama sen istediğinden gelinlik giymeyeceksin sonuçta amaç gerçekçi
Olması."

Başımı sallamıştım.

"Gelinlik baktıktan sonra ev bakmaya gideceğiz."

"Neden?"

"Aynı evde kalacağız ya?" Birde o vardı. Offf...

Jin'e soo bin'den bahsetmek istiyordum. O bana yardım edebilirse çıkarabilirdik değil mi?

"Şey jin... birşey söylemem gerek."

"Dinliyorum."

"Yetimhanede yaşayan bir kız var...
Onu ordan çıkartmak istiyorum. Ama tek başıma olmuyor yani... evli olmam gerekmiş... sen bana yardım edersen ordan kurtarabilirim?"

Jin bana bakmıştı. Gözlerimiz ilk defa bu kadar uzun süre bakıştı.

"Ne yani yetimhaneden çocuk almak için beni mi kullanacaksın?"

"Hayır evliliğimizi."

"Sonra ne olacak o bizim kızımız mı?
Eun tae boş hayallere kapılma."

Cama doğru dönüp yolu izledim. Gözümden bir damla yaş akmıştı elime. Ağlamamalıydım...