Heartbeats Series #1: Heartbeats For Sir [Completed- Self published]

64- Sign

Abid's PoV

Agad kaming umuwi ni Troy sa bahay niya pero umalis din ako. I went to the mall para makapaglibang sa simpleng paglalakad. I stopped at a small branch fashion house. Her fashion house to be exact. I went in at tumingin tingin.

"Yes sir? For you or for someone?", a saleslady asked na parang hindi pilipina. Siguro galing France to. I heard malaki magpasweldo si Charrie.

"Where's your manager?", diretsong tanong ko. This mall is Troy's mall but I don't know who's the manager in this branch.

"Is there anything you need sir?", tanong nito muli.

"Just let me talk to your manager.", sabi ko at umiwas ng tingin ng mapansing may kaunting tao nang tumitingin sa amin.

"Excuse me sir.", sabi nito at tumalikod. Pumasok siya sa isang pinto sa medyo dulo ng shop.

"He wants you to go inside, Sir.", sabi niya nang makabalik siya sa pwesto niya kanina sa harap ko.

He? Lalaki ang manager? ng branch ng fashion house ni Charrie? Just thinking about it makes me sick!

I knocked before opening the door and I came in.

Paglingon ko sa manager na kasalukuyang nakaupo sa swivel chair ay automatic na pumutok ang lobo ng bubble gum niya. Anong problema niya?

"Abid?", halata ba? tsk.

"Ginagawa mo dito?", iritang tanong ko.

"Ako ang manager dito, bakit?", tanong din niya pabalik.

"Ano? Kelan pa tumanggap si Charrie ng pandak?", agad niyang ibinato ang maliit na unang yakap niya kanina.

"Gago!", iritang sabi nito. A door suddenly opened. May CR pala siya dito sa office.

"Did you wash your hands?", tanong niya kay Chad. What the hell is he doing here with my son?

"WHY THE HELL ARE YOU WITH HIM?", hindi ko napigilang sumigaw. Nakita ko ang takot sa mukha ni Chad. what?

Tears started to roll down his cheeks.

"Sh!t. Ssh, stop crying Chad. Everything's fine. He's not mad. You're not mad right?", tanong sakin ni Ben at binuhat si Chad. Hindi ako nakaimik. What the hell is happening?

He dialed something on the telephone and a girl came in.

"Take him to the car and gave him a chocolate.", I guess she's a babysitter.

After the girl went out with Chad, nakatulala padin ako kay Ben.

"W-what--", He didn't let me finish my question.

"Natrauma siya. Ano nga palang ginagawa mo dito?", tanong niya.

"I want to see Charrie.", sabi ko.

"See her? After all the troubles you caused, you want to see her? What the hell are you talking about now Abid!", I can see that he's mad but he remained calm.

"Just call her.", pilit ko dito.

"I WON'T!", sigaw niya.

"why?", mahinahon kong tanong.

"Are you crazy, Abid? You hurt her so many times! Do you think I'll let you talk to her? Do you think I'll let you hurt my sister again? Then think again!", napanganga ko sa sinabi niya. his what?

"Anong sabi mo?", hindi makapaniwalang tanong ko.

"What? You want me to repeat all I've said?", hindi makapaniwalang tanong nito.

"No. Charrie's your what?"

"My sister.", sagot niya.

"How did that happen?",

"It just happened. Now, you can leave my office. Leave now before I call guards.", madiing sabi nito.

"No. I'll wait and talk to her", sabi ko pa.

"T*NGINA NAMAN ABID. HINDI MO BA MAINTINDIHAN? SOBRA SOBRANG SAKIT NA ANG IDINULOT MO SA KAPATID KO! YOU ARE THE REASON WHY HER CHILD DIED! JUST SEEING YOUR FACE MAKES HER DAMN SICK!", para akong binato ng napakalaking bato dahil sa mga salitang binitawan niya.

Wala sa sariling umalis ako ng mall na yon at naglakad nang hindi alam kung saan pupunta.

I just found myself infront of where all this sh*ts started. Where I became her husband and she became my wife.

...

Charrie's PoV

"Charrie? Saan ka pupunta?", tanong ni Mom.

"Sisimba po Mommy. It's been so many years since I last visited the church here.", sabi ko dahil sa walong taon kong paninirahan sa Paris, hindi ko alam kung ilang beses lang ako nakasimba doon. Dahil din siguro doon kaya nagiging malupit na sa akin ang Tadhana.

I hop in my car and drove to the church. Ang simbahang ito ay napakahalaga sa akin. Dito kami ikinasal.

I started walking in the middle of the church habang nakatitig sa altar sa gitna. Umupo ako sa medyo unahang parte ng simbahan. Walang tao kundi ako. I closed my eyes and reminisce. How I became his and he became mine. Pero hindi pala siya talagang akin. Kahit kailan hindi mangyayari dahil ang lalaking mahal ko ay mas pinili ang babaeng sinubukang patayin ang panganay ko at pumatay sa pangalawang anak ko. Bakit napakapait ng tadhana? Ang bestfriend ko ay siya pang sumisira sa buhay ko.

Mahal na mahal ko si Abid. Walang duda doon. Sobrang sakit na, lalong walang duda doon.

Kaya Lord, ito na ang huli pangako. Humihingi na po ako ng sign sa inyo.

Dahan dahan akong tumayo at naglakad palabas ng simbahan.

Bago ako tuluyang makalabas ng simbahan, kapag may kahit ano akong nakita o narinig na nakapagpapaalala sa kanya, babalik ako sa kanya at sabay naming lalampasan ang pagsubok na ito, lalaban parin ako para sa kanya.

Kapag wala akong nakita o narinig na kahit anong nakapagpapaalala sa kanya, susuko na ako. Tama na.

Binibilang ko ang bawat hakbang na ginagawa ko. Umaasang may makikita o maririnig ako pero wala.

Tantya ko, tatlong hakbang nalang at makakalabas na ako.

Isa...

Dalawa...

Tat---

"Charrie.", hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Lord, masyado niyo namang sineryoso. Sabi ko kung may makikita o maririnig akong nakapagpapaalala sa kanya, bakit naman siya ang dinala niyo dito sa simbahan?

Huminga ako ng malalim at dahan dahang lumingon. There, I saw him standing in front of the altar. Crying...

Like me.

...

A/N: At nakita kita sa Tagpuan ni Bathala~~~ ..

Haha. Naiba ito, actually, they were supposed to meet each other sa mall pero may kung anong nangyari kanina. Haha. Nagpapatugtog ako ng Butterfly ng bts then nung chorus na, it stopped at tumugtog ang Tagpuan ni Moira. What just happened? Haha, e wala naman akong Tagpuan sa spotify ko!! Then pagtingin ko, meron na. Kaiinstall ko lang ng spotify ko dahil inuninstall ko kahapon. Kahit naman noon, walang Tagpuan sa spotify ko. Haha..Nawiwindang ako 😂😂

So ayun, ang chapter na ito ay inspired by Tagpuan ni Moira 😊