Heartbeats Series #1: Heartbeats For Sir [Completed- Self published]

HFS #34

AN: Some parts and contents may not be suitable for readers 14 years old and below. Please read at your own risk.

P.S.: Hindi naman masyado😀

...

Charrie's PoV

Nagising ako na ramdam kong may nakayakap sakin at may yakap ako. Iniangat ko ang ulo just to see his handsome morning face.

Tinitigan ko lang siya hanggang sa dahan dahan niyang iminulat ang mata niya.

"Good morning", bati niya pero nanatili lang akong nakatitig sa kanya. I miss him so much. Namiss ko ang mga oras na ganito kami kalapit sa isa't-isa na para bang pati hangin ay mahihiyang dumaan sa pagitan naming dalawa.

"M-may muta ba ako? Bakit ganyan ka makatingin?", natawa ako ng mahina sa tanong niya.

"Wala, your face is perfect.", sagot ko ng nakangiti pero siya naman tong tumitig sakin.

"Charrie?",

"hhmm?"

"hindi ka na ba galit sakin?", tanong niya. Nawala ang ngiti ko. Wth Charrie? Andami niyang binitawang salita pero naiwasan mong bumigay tapos sa simpleng paglapit ng mukha niyo sa isa't-isa bumigay ka?

Sa mga sandaling ito, bumalik lahat ng takot na nararamdaman ko.

Agad akong bumangon pero napatigil ako.

"BAKIT KATABI KITA?", napasigaw nalang ako.

"Fvck! hindi ako bingi! Don't shout! You kept on calling my name last night at lamig na lamig ka kahit mahina ang aircon. Sobrang init mo kagabi kaya tinabihan kita.", natameme ako sa sagot niya. I kept on calling his name? ha?

Bigla akong namula. Naalala ko ang panaginip ko kagabi. Yun ba ang dahilan kung bakit ko siya tinatawag? It's not actually a call --WAAAAAHHHHHH .. OHMYGOSH.

Bakit kasi gano'n ang panaginip ko? Naman Charrie, pinagnanasaan mo si Abid? Omg, nakakahiya ka Charrie!

"A-anong sinabi ko kagabi?", baka sobra ang pag sleep talk ko.

"You're just calling my name then you told me to stay with you.", shems. Omg. syete otso nuebe dyis! In my dream, after we---basta yon, lumabas siya ng kwarto pero bumalik din naman. Kaya stay with me ang nasabi ko. Charinaaaaa! nakakahiya ka!

"uhmm. Pwedeng kalimutan mo nalang yon? Kunwari wala kang narinig. he-he-he", awkward akong tumawa.

"bakit naman?", tanong niya habang nakakunot ang noo.

"basta. I'll do you a favor pag kinalimutan mo yon. Please?", pakiusap ko pa.

"ok.", he said and smiled. That smile, a smile with a hidden agenda. Sh!t, masamang ideya to.

"For my favor.... be with me, for the rest of the day. We will enjoy the day na walang inaalalang kung ano. Wala ka pang anak at wala pa akong anak. Is that ok?", he said and smiled. Hindi ako naka-imik.

Abid, are you that desperate na makasama ako? Please wag ka namang ganyan, baka hindi ko namamalayan, naniniwala na ako sa kasinungalingan mong mahal mo ako, baka bumigay nanaman ako.

...

Hindi ko alam kung paano nangyari pero....

"AAAAAAAH!! ABID!! SIGE PA!! BILISAN MO PA. AMBAGAL MO. AAAH! BILIS! SIGE PAAAAA!", patuloy lang ako sa pagsigaw

"HEY! YAAAAAH!", pati si Abid ay sumigaw nadin.

Hindi ko akalaing magiging masaya nanaman ako---kami. Heto kami sa park, naghahabulan habang nagbabarilan gamit ang water gun.