Bölüm 6 / Çerçeve

7.7K 397 424
                                    

Multimedia : Nefes Kirman

× × ×

"Kız bakıyorum da daldın yine. Yoksa aşık mı oldun?" Abimin birden konuşması ile irkilip kollarının arasındayken ona baktım.

"He abi aşık oldum!" Gülümseyip tekrar önümüzde uzanan denize baktım. Yolun kenarında, denize bakan bir bankta oturmuştuk.

"Hele öyle bir şey olsun önce o çocuğu sonra da seni mahvederim!" Abim ciddi bir şekilde konuşunca kahkaha atıp gözlerimi devirdim.

"Of abi ya. Öyle bir şey olacak bile olsa o çocuğa sırf acıdığımdan sevmem!" Abim gülümseyip saçlarımı karıştırdı.

"Aferim bıdık." Derin bir nefes alıp başımı tekrar abimin göğsüne yasladım. Şu dünyada güvende hissettiğim tek yere...

"Bakıyorum da dalmışsın, aşık mı oldun yoksa?" Abimin bana dediğini aynen ona derken gülümsüyordum. Abim bana bilmiş bir şekilde bakıp derin bir nefes aldı ve tekrar denize baktı.

"Evet!"

"Oha ciddi misin?" Abimin göğsünden çıkıp oturdum. O ise sadece bana bakıp gözlerini devirmekle yetindi.

"Ya kimmiş bu şanslı kız? Tanıyor muyum?" Abim kafasını olumsuz anlamda sallayıp derin bir nefes daha aldı.

"Yok, tanımazsın."

"Hımmm, benden daha güzel değildir herhalde. Bak ben abimi öyle kolay kolay paylaşmam!" Abim bana bakıp gözlerini saçma derecede kocaman açtı.

"Saçmalama, tabii ki de senden daha güzel!"

"Ya abi!" Gülümseyip omzuna vurduktan sonra beni tekrar göğsüne çekti.

"Tamam bıdık kıskanma. Sen de güzelsin."

"Aman çok sağol!" İkimizde gülümseyip sessiz kaldık ve karşımızda uzanan denizi seyrettik.

× × ×

Gözümden bir damla yaş özgürlüğünü ilan ederek yastığa düştüğünde gözlerimi açıp üzerimdeki yorganı yavaşça kenara ittim.

İç çekerek yataktan çıktım ve pencerenin önüne geçtim. Ağabeyimi hatırladığım zaman hep böyle yapardım. Yakınlarda pencere varsa kenarına geçerek dışarıyı seyrederdim.

"Abi." Ağzımdan benden bağımsız inilti şeklinde dökülen kelime ile hıçkırarak pencerenin önüne çöktüm. Kendimi tek güvende hissettiğim yer onun göğsüydü ve ben ondan sonra kendimi başka hiçbir yerde güvende hissedemeyecektim.

Nasıl bir insan birini sırf bir kızı sevdi diye öldürebilirdi? Ağabeyimin tek yaptığı masumca birini sevmekti. Neden? Neden öldürdüler onu? Neden sırtlandılar hem öldürmenin günahını hem de benim beddualarımı. Ve nasıl kaçmayı becerdiler polislerden. Aklım almıyor...

Bir süre sonra hıçkırıklarım iç çekişlere döndüğünde susadığımı hissettim. Oturduğum yerden kalkarak odanın kapısına yöneldim çünkü odada su yoktu.

Kapıyı yavaşça aralayıp koridora baktım. Sonra yavaşça kapıyı kapatıp merdivenlere yöneldim. Mutfağa geldiğimde Araf'ı hala görmemiştim. Büyük ihtimal evde değildi ve bu durum şu an benim için çok iyiydi.

Bir bardak su doldurup içtikten sonra yavaş adımlarla salona ilerdedim. O adamın beni neden korumaya çalıştığını anlamıyordum. Hem beni tanımıyordu. Sadece araştırarak bir şeyleri öğrenmişti ve kendi kendine saçma tavırlara giriyordu. Sanki ben onun beni korumasına muhtaçtım.

KALPSİZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin