Farklı Bir Hikaye- Harry Potter

24

Dış çevresi gayet büyük olan muggle okulu ilk başta Harry'nin gözünü korkutmuştu. Hogwarts ole alakası olmasa bile çoğu muggle okuluna göre büyüktü ve evlerine çok yakındı. 10 dakikalık sallana sallana olan yürüyüşten sonra okula varmıştı. Giri dış yüzeyi olan okul şimdiden öğrenci kayniyordu. Kendinen yaşça küçük ve büyük çocuklar etrafta idi. Harry Tonk'un ona hediye ettiği sırt çantasına okula ait olan kitapları doldurmuştu. Okula Remus birlikte gitmeyi teklif etmiş olsa da Harry 7 sınıfa gidecek birinin okula yanlız gitmesinin uygun olacağına karar vermişti. Her ne kadar Fransa da otursalarda oturdukları semt daha çok ingilizce konuşan bir yerdi. Ve okulda da ana dil ingilizce idi. Anlaşılan okul onun gibi aslen buralı olmayan kişiler ile doluydu.

Okula ilerledi ve bahçesine baktı. Çocuklar kendi aralarında şakalaşıyor ve mutlu görünüyorlardı. Bordo okul uniformalarina baktı. Kısa kollu bordo bir suveter ve gri bir pantolondan ibaretti.

-Cübbemi özledim, dedi içinden.

Derin bir nefes alarak okula girdi. Geniş koridorları vardı. Nereye gideceğini anlayamadı. Ona B sınıfında olduğu söylenmişti. Ama B sınıfı nerede hiç bir fikri yoktu. Kendinden iri olan çoğu çocuk koridorlardan koşarak sınıflarına gidiyorlardı. Bazı kızlar grup olmuş konuşuyorlardı. Yürürken Harry önüne pek bakmadı. Daha çok okula nasıl adapte olabileceğini düşündü. En iyi dostları burada değildi. Birinin sesnini duydu:

-Hey, önüne baksana!

Ona kızan kıza baktı. Zarı saç bukleleri olan beyaz tenli bir kızdı. Ona Luna'yı hatırlatmıştı. Mavi bir hırkası vardı. Ginny en çok maviyi severdi diye düşündü. Kız tekrar bağırdı.

-Sana diyorum!

-Özür dilerim önüme bakmıyordum.

Harry mahçupça kafasını eğdi. Kız garip ama gülümsedi.

-Buralı değilsin.

-Nerden anladın ki?

Harry şaşırmıştı. Buraya ait olmadığı bu kadar mı belli oluyordu acaba.

-Aksanın, dedi kız. Ingilizce konuşsan bile Fransız aksanın yok.

-Seninde yok ama?

-Istersem aksanlı konuşabilirim, kız sesine biraz aksam katarak konuştu.

-Annem Amerikalı babam Fransız yani hep Ingilizce konuştum.

Harry sordu;

-Fransızca?

-Fransızcam orta seviye de. Yani rahat gibi. Sen?

Harry ne diyeceğini bilemedi. Londradan geldiğini söyliye bilirdi. Iş nedeni ile taşıdıklarını. Peki ailesi?
Yeni tanıdıkları kişilere vaftiz babam ile yaşıyorum demek kolay değildi.

-Ben bu sene Londra'dan geldim
Fransızcam 0. Iş nedeni ile buradayız.

-Ohh anlıyorum. Ailen ne iş yapıyor?

Işte o soru. Harry Sirius ve Remus ile anlaşmıştı. Onların güvenlik görevlisi öldüğünü söyleyecek di. Yanlış değildi.

Ama önce vaftiz ebebyin kısmını aşmalıydı.

-Ben vaftiz babam Sirius ile yaşıyorum. Ve Sirius'un en iyi dostu Remus amca ile. Ikisi de güvenlik görevlisi.

Soru sorma dedi içinden. Sorma lütfen.

-Vaftiz mi? Neden vaftiz babam ilesin?

Harry kafayı yiyecekti. Neden anlamiyordu ki. Anlayıp Harry'i bu yükten kurtarabiliridi.

-Ailem öldü! Trafik kazasında.

Tek hamlede kurtuldu Harry. Bandı çekti ve söyledi.

-1 yaşımdan beri bana Sirius ve Rem amca bakar.

Kızın suratı bir anda asıldı. Siyah gözleri düştü. Utanarak baktı. Bunu sormamalıymış gibi hissediyordu büyük ihtimal. Ama Harry alışmıştı. Her ne kadar ailesini ozlese bile...

-Üzgünüm, sormamam gerekirdi. Tam bir aptalım!

-Hayır önemli değil. Alıştım ben. Sorun değil. Üzülme.

Yeşil gözlerini kıza dikti. Orta boylu bir kızdı. Harry'den bir kaç santim kısaydı sadece. Kız konuyu değiştirmek adına atıldı.

-Hangi sınıftasın peki? Ben 7-B.

Harry gülümsedi.

-Bende. Şansa bak.

Kız daha büyük gülümsedi. Beyaz dişleri ortaya çıktı.

-Burası güzel bir okuldur. Dersleri zordur ama güzeldir. Sanat etkinlikeri harikadir ve her yıl büyük balolar verilir. Bayılacaksın!

-Aynı sınıfta olmamız güzel.

Harry mırıldandı. En azından biri ile tanışmıştı.

-Ohh, isimlerimizi bile bilmiyoruz değil mi? Ne kadar kabayım sormadım bile. Adın ne?

Harry kızın nazik tavrına gülümsemeden edemedi. Elini uzattı ve söyledi:

-Ben Harry, Harry Potter!

Kız da elini uzattı.

-Memnun olduk Harry, bende Lily Prog!

Harry ismi duyunca affalladı. Ne yapması gerektiğini bilemedi. Ama anlamıştı ki bu bir işaretti. Anlaşılan iyi dost olacaklardı.
......................

İsim konusunda kararsızdım ama böyle oldu işte!

-