Farklı Bir Hikaye- Harry Potter

26

-Bilemiyorum Ron! Harry orada iyimi görmek lazım.

Kızıl çocuk ofladı. Hepsi biliyordu ki oraya gitmeleri imkansızdı. Bu açıkça Harry'nin yerini göstermekti.

-Biliyorsun Herm onun teyzesinde olduğunu düşünüyorlar. Eğer kalkıp yanına gidersek 'ona' davetiye çıkarmış oluruz.

Biliyordu. Voldemort şu an güçsüz bile olsa müritleri Harry 'i arıyordu.
Daha 13'üne bile basmamış birini kendilerine büyük tehdit görüyorlardı.
Ama Harry yaşına göre fazla iyiydi. Ve çatal dili konuşabilmesi onu daha özel kılıyordu.
Kehanetler öylesine söylenmez. Kehanetler özledir, nadirdir. Kimden bahsediyorsa o gerçekleşecektir.

-Bu kehaneti o çok önemsiyor!

O'dan kasitları Voldemort du elbet.

-Kim olduğunu bilirsin sen bu kadar önemseyip korkuyorsa eğer Herm demek ki gerçekten Harry onu yenebilir.

Kız gülümsedi. Bu kadar korkuyorsa eğer gerçekten Harry yenebilirdi.

-Ve Ron Dumbledore bu kadar önemsiyorsa bir bildiği vardır.

Iki dost birbirlerini rahatlattılar. Bu zor zamanlarda en büyük destekçileri birbirleriydi. Dostları büyük bir tehlikedeydi, Kim Olduğunu Bilirsin senin müritleri iş başındaydı. Muggle tarafın da ölü bulunan kişiler dikkat çekiyordu.
Artık her şey daha sertti.

.......................................

-Ginny tatlım biliyorsun ama olmaz!

Hermione kızıl kız ile konuşuyordu. Istediği şey hem kendini hem de onu tehlikeye atmaktı.

-Biliyorum ama en azından o muggle aleti ile sesini duysam. Olmaz mı?

Hermione tartar gibiydi. Olabilirdi aslında. Sirius ve Remus onlara ve ailelerine bilgi verip bir süre baykuş bile göndermemelerini istemişti. Ama belki telefon olabilirdi.

-Herm bak, o benim küçüklüğümden beri dostum. Ondan kopamam. Kopmamalıyım!

-Kopmayacaksın. Sadece bir süre görüşmeyeceksiniz.

Kız kafa salladı. Ama aklını sorular yiyip bitiriyordu. Orada nasıldı acaba? Arkadaşlar o olmuş muydu? Eğitiminden bahsetmişti acaba nasıl biriydi.

Ortalık durulunca, dedi kendi kendine.
Ortalık durulunca gelecek ve o adamı yenecek. Ama ortalık ne zaman durulacaktı ki. 1 yıl mı, yoksa 3 yıl mı?

Bunu bilmiyorlardı. Endişeliydiler ama biliyorlardı işte.

Gryffindor masasına gelen Ron ile konuşmaları bölündü. Ron yüzünde ki az olan tebessüm ile oturdu.

-Açım!

Dedi ve kahvaltı için tabağına ekmek ve yumurta aldı. Birazdan başlayacak iksir dersleri için enerji topluyordu.
Hermione güldü.

-İlk lafın açım mı Ron?

Ron somurttu. Bunu herkesin söylemesinden bıkmıştı.

-Annem ilk sözcüğünün 'tavuk' olduğunu söylüyor.

Ron kız kardeşine dil çıkarttı. Dil yarışmaları gelen baykuşlar ile bölündü.

-Oo posta geldi !

Biri bağırdı ve gelen postayı kaptı. Hermione masay gelen gelecek postasını kaptı. Hızla açtı ve okumaya başladı.

-Lanet olsun!

Ron korkmuş gibi yaptı.

-Herm sen az önce kötü bir laf mı söyledin bakıyim!

Hermione ona sertçe baktı.

-10 ölü Ron. 10. Hepsi de muggle.

Muggle deyince Ginny'nin yüzü saha da asıldı. Bunlar müritlerin işi idi. Büyücüleri korkutmayı başarmıştı, sıra muggleler ile daha da korku yaymak ve gücünü ispatlamaktı.

Hepsinin umurundaydı bu. Muggleler önemliydi tabi. Ama asıl sorun Harry idi. O da muggle yerindeydi. O da orada bir muggle idi. Ya ona da...

Asla dediler içlerinden. Akıllarına ne gelse uzaklaştırdılar. Sirius vardı, Remus vardı...

Onu elbet korurlardı.

Korumalıydılar...

............................................

Evet biliyorum kısa oldu...
Ama zamanım yok gerçekten. Buldukça yazıyorum işte.

Lütfen diğer hikayelere de bakın 😊