The Accident

1

Pov Esmay Roberts :

Er is vuur. Zo veel vuur. De hitte brand op mijn huid en ik probeer uit alle macht bij de sluiting van mijn veiligheidsriem te komen.

Net niet. Ik kom er gewoon nét niet bij. De tijd dringt, het vuur komt dichterbij.

Ik raak in paniek en begin te vechten tegen de riemen, die veel sterker zijn dan mij. Maar de auto is gedraaid dus ik hang ondersteboven in de riemen en kan zo niet bij de sluiting komen.

Ferry, mijn oudere broer, heeft mijn kleine zusje los gemaakt en hard uit de auto getrapt. Hij had zelf nog optijd kunnen ontkomen, maar koos ervoor haar eerst te redden.

Zij is veilig. Gewond, maar niet levensbedreigend.

Levensbedreigend... deze vlammen zijn dat.

Net heb ik gezien en gehoord hoe Ferry door de vlammen verzwolgen werd. Hij schreeuwde en vocht om los te komen, maar het was al te laat.

Huilend en gillend heb ik toegekeken, terwijl ook ik vocht om los te komen.

Het vuur begon voorin. Nu is het al bijna bij mij, helemaal achterin. Ik ga dood. Ik weet het zeker. Als het niet door de vlammen is, is het wel door de volle tank benzine die ontploft.

Dit gebeurt allemaal door de auto achter ons. De man achter het stuur zat te bellen en lette niet op. Hij reed zo op ons in, tollend raakte onze auto van de weg het bos in en kwam tegen een boom.

Allison, mijn oudere zus, was op slag dood. Haar nek knakte als een luciferhoutje toen we tollend die boom raakten. Ik zag het zo gebeuren.

Ik heb, of had eigenlijk, een grote familie. Ferry was 22, Allison 20, ik ben sinds vandaag 16, Marilyn is 12.

Mijn moeder had tussen Allison en mij een heel aantal miskramen gehad. Dat heeft haar liefde voor ons nog sterker gemaakt, ze is extreem beschermend.

Nu gaan bijna al haar kinderen dood. Alleen Marilyn overleeft het. En terecht, zij moet nog het meest ervaren in het leven. Helaas met een heel hevig traumatische ervaring...

Ik ben blij dat het voor mij nu over is. Met al de dingen die ik nu net heb gezien wil ik niet leven. Sorry mam, pap. Marilyn. Jullie moeten verder zonder ons.

De vlammen likken nu aan mijn huid en verbranden me. Gillend geef ik me over, ik vecht niet langer.

Opeens knapt er achter me een ruit, klauwen schieten naar binnen en snijden mijn riem kapot. Het gaat zo snel dat ik het amper kan beseffen.

Ik val op de grond van de auto zodra de riem door gesneden word en mijn nek gaat dubbel. Schokken van pijn gaan door mijn hele lichaam, ik voel nu iedere verwonding.

Sterke handen trekken me in gespierde armen en halen me uit de auto.

Meer krijg ik niet mee. Het is te veel. Het zwart is zo diep.

Pov Alfa Jace Lightfall:

Mijn mate is nog steeds bewusteloos. Nu al 2 dagen.

2 dagen vol krantenberichten, nieuwsitems, zoekacties, opsporingsberichten en heel veel overdreven gejank op tv.

Ik pak de krant en sla die open op de bladzijde met het nieuwste bericht over het auto ongeluk waarin mijn mate bijna overleed.

______________________________________
De telegraaf

Het is al 2 dagen geleden. Het verschrikkelijke auto ongeluk op De Moonfalls Weg waarin 3 mensen omkwamen, 1 kind zwaar gewond raakte. En dan de vermissing van Esmay Roberts.