In The Dark

Chapter 32

Sikreto ang ginawa kong paghinga ng malalim pagkalapat ko ng aking tingin kay Cole. I already or...somehow found the half of me in the rehab.

Unfortunately, I didn't find myself as a whole. There's this hole inside of me that needs to be filled.

I lost my best of all the friends.

I lost the man I love the most.

I lost Cole.

I lost my beloved father.

I lost my family.

And...

I lost myself.

Kahit sabihin kong na-enjoy ko naman ang mga panahong nasa loob ako ng rehab, may parte pa din doon kung saan ako naghihirap na hanapin ang sarili ko. Hindi ko alam kung anong iisipin ko habang naka kulong ako sa kwarto na puro puti lang ang nakikita ko. I can't make friends inside the rehab, because I don't want to. It's so hard to meet new people then you let them in and in the end  would be, you'll start to lose all of them. Ang ibang nakasama ko sa rehab ay gustong makipag-usap sa akin, pero nilalayo ko na ang sarili ko sa kanila, dahil nahihirapan na akong tumanggap ng mga tao sa buhay ko at mawawala din naman pala sa akin.

I felt like I'm the most horrible person. Pakiramdam ko ay hindi na ako pwedeng makipag kaibigan. I can remember how Jane hated me that night. Hindi ko naman gagawin yun kung alam ko lang...

Avia...hated me to. Wala na talagang natira sa akin at mas nahirapan pa ako nung bigla nalang kinuha sa akin si Daddy. My life is the best definition of tragedy.

Lapitin ata ako sa lahat ng peligro, eh.

Nang maramdaman ko ang pagluluha ng aking mga mata ay bahagya akong humarap kay Zild na agad kumunot ang noo. Kumurap-kurap nalang ako saka ibinaling sa kaharap namin ang aking paningin. They're both speechless when they saw me. "Hi!" Pinilit kong pasiglahin ang boses ko pero parang nag fail ata. Nakita ko kung paano naikuyom ni Cole ang kamao niya.

"Hello, Melisse!" Ngumiti si Blessica sa akin at nag-aalinlangan siyang lumapit sa akin at nakipag beso. Napalunok ako habang malapit siya sa akin. Pakiramdam ko talaga ay hindi siya magiging welcome sa buhay ko. "H-How are you?" Tanong niya, nahihiya. I swallowed the whatever's inside my throat.

Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga dahil doon. "I'm fine!" I flashed a smile but, it's not really a good smile.

"Anicka..." this man...

May halong pait ang ginawa kong pagharap kay Cole habang nakangiti. I like faking it out tonight. "Cole Andrei, kamusta ka na?" I asked.

"Can we...talk?" Tanong niya sa akin.

"Maybe...sa susunod nalang tayo mag-usap. I need to go na kasi." Napatango-tango si Cole at nakitaan ko ng sakit ang mga mata niya.

"Yeah sure." Mahinang sagot niya sa akin kaya napakagat nalang ako sa aking labi.

I'm starting to fall in love with Cole that time. I don't know why. Dahil siguro pakiramdam ko ay iniwan na ako ni Brett that time. Hindi ko talaga alam. Basta ang alam ko lang ay natutunan ko siyang mahalin, tapos malalaman ko nalang kay grandmama na naghalikan sila nitong ni Blessica. Ewan ko ba. Ghad! Aaminin kong nagselos ako, pero gusto ko ring ilagay dito sa utak ko na may ginawa nga kaming kababalaghan ni Brett sa araw na iyon, eh.