In The Dark

Chapter 47

Pagkarating ko sa conference room ay bumungad sa akin ang mga importanteng tao lang dito sa opisina. I saw Brett who is too serious-looking and I even saw how he closed his eyes tight. Hindi muna ko tuluyang pumasok at in-obserbahan ko muna ang pangyayari.

There's Trina Tuazon, sitting on the other end of the long table, where her swivel chair's placed. I saw the father of Georgia, naka upo siya sa right side ni mommy at nasa left side naman si Georgia. Nasa kabilang dulo naman si Brett, sa may right side ng upuan ko.

Tumunog ang takong ng aking suot na heels kaya agad na naagaw ang atensyon nila. Kita ko ang blangkong tingin ni Trina, pero may halong poot at galit.

Napakunot ang noo ko saka naupo sa kabilang dulo, nasa right side ko parin si Brett at ngayon nakatingin sa akin. Seryosong-seryoso ang tingin niya sa akin at sobrang bigat ng pakiramdam ko. I feel like I was being guarded by all of them. Nasa may ikalawang upuan naman sa left side ko sina Cole at sa ika apat na upuan ay si Blessica. Ghad! Kami lang ang nandito at hindi maganda ang pakiramdam ko.

"Explain." Biglang nagsalita si Trina na sobrang halata na ang galit sa tono ng kanyang boses. Can somebody tell me what's going on?

"Explain what?" I asked innocently.

Oh, my ghad!
They are all looking at me right now like I've done a mortal sin. Well, nagawa ko nga naman pero sa past ko. Alam ko namang hindi ico-consider ang past sa impyerno. I still have my ticket there.

"Pwede ba? Huwag kang mag maang-maangan, Melisse. Sabihin mo na kasi ang totoo!" Georgia shouted at me but, she doesn't sound like angry. Mas pansin ko ang pang-aasar sa tono ng kanyang boses. Tiningnan ko siya ng mabuti at inalala kung anong nagawa ko sa kanya at sinumbong niya ba ako.

"Oh! Is it about how I bumped your car with my own car?" Tanong ko na para bang wala lang sa akin yun. Like I didn't caused any damage.

"You really are a little devil." Napakurap-kurap ako at ibinaling ang tingin ko sa taong nagsalita. My mom. She just called me a little devil. Ano ba talagang ginawa ko? "Explain now and don't pretend like you're not guilty about all of these." Matigas ang boses na sabi ni Trina.

Nagsalubong ang dalawa kong kilay atsaka ako napatingin kay Brett. He's still looking at me but, I can also see confusion and seriousness in his gaze. I looked at Cole and Blessica but, they're not helpful. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Why do I have to feel this way? Bakit ang hina-hina ko emotionally? Bakit hindi ako katulad ng ibang tao na kayang harapin ang ganito? Ako kasi...alam ko na agad na may problema sa tingin palang na pinupukol nila sa akin.

Napatingala ako at pinigilan ang pagtulo ng aking luha. No. Hindi mo gugustuhing makita nila ang pag-iyak mo. Mas magiging weak ka sa paningin nila.
"What's happening? Hindi ko talaga kasi alam ang nangya---" hindi ko natapos ang katanungan ko ng bigla nalang sumabat si Georgia.

"Hoy, Melisse! Stop pretending now! Huli ka na nga sa akto, uma-akting ka pa!" She shouted at me with a look like she's really willing to tease me.

"Ano nga kasi?! You can explain it to me para makapag explain din ako! Hindi ko naman kasi kayang hulaan kung ano ang iniisip niyong lahat na nasa loob ng conference room na i---" natigil ako ng itapon ni Georgia sa harapan ko ang mga laman ng folders niya. Mabilis akong napatayo, lalo na at nakita ko ang isang picture na may litrato ng mismong lapida ni Daddy.