And suddenly you were my everything ft. Harry Styles

09

Harry's point of view.

Beneden hoor ik mijn moeder praten, maar ik heb geen idee tegen wie. Ik hoorde wel de deurbel, maar het boeit me niet veel. Ik ben met de jongens aan het appen. Als Niall zijn tour is afgelopen gaan we namelijk kijken om een reünie te doen. Dat duurt nog wel even, maar het is ook een hoop plannen. Ik hoor voetstappen op de trap en even later word er op mijn deur geklopt. Mijn moeder was hier een half uur geleden nog, wat wilt ze nou weer? 'Binnen, mam.' mompel ik en de deur gaat open. Olivia haar hoofd verschijnt om de hoek, 'Mag ik ook binnen komen?' vraagt ze. Waarom is ze hier? Ik knik en leg mijn telefoon weg. 'Jou had ik hier niet verwacht.' mompel ik en ik ga recht op zitten. Ze sluit de deur achter zich en gaat op mijn bed zitten. Ze heeft iets van een boek in haar handen. 'Ik weet dat we de vorige keer niet bepaald goed uit elkaar zijn gegaan en ik moet eerlijk toegeven dat het dom van me was om zo iets opeens aan je voor te stellen.' zegt ze zachtjes en ze frunnikt wat aan haar nagels. Stilletjes bekijk ik haar, wachtend op wat ze nog meer te zeggen heeft. 'En ja.. Ik ben wel bezorgt om je. Ik moet toegeven dat ik je ergens wel mag.' zegt ze en ze glimlacht even. Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. 'Ik zie ook dat je er een beetje doorheen zit en daar wil ik je mee helpen, want dat is wat vrienden doen.' zegt ze en ze legt het boek op mijn schoot. Ik frons even, 'Vrienden?' vraag ik en ze knikt. 'Dus je mag me meer dan een beetje?' vraag ik en ze haalt haar schouders op. 'Ik mag je niet helemaal, maar goed.. Vrienden.' grijnst ze en ik grinnik even. Ik zal haar nog wel bewijzen dat ik wel leuk kan zijn. Ze wijst naar het boek, 'Ik hoop dat dit je een beetje helpt om jezelf terug te vinden.' zegt ze en ik open hem. Harry, er zijn heel veel mensen die om je geven, meer dan dat jij denkt, staat er met grote sierlijke letters. Ik glimlach even en sla de pagina om. Er staan foto's met fans en overal staan kleine teksten bij met namen. Ik blader door en zelfs Olivia haar zusje staat erin. De glimlach op mijn gezicht word alleen maar breder en ik voel de tranen in mijn ogen prikken. Ik schud mijn hoofd als ik het boek dicht sla. 'Dat is..' ik stop met praten en slik even voordat ik doorga. 'Zo ontzettend lief.' Olivia glimlacht, 'Hou hem bij je en als je jezelf eens vergeet.. Kijk er in.' zegt ze. Ik knik en zonder er echter over na te denken omhels ik haar, 'Bedankt Olivia.' mompel ik en ze grinnikt zachtjes. 'Je mag me weer loslaten hoor.' zegt ze wat ongemakkelijk en snel laat ik haar los. 'Sorry, ik liet me gaan.' verontschuldig ik mezelf en ze rolt met haar ogen. Het blijft even stil, tot dat Olivia de stilte verbreekt. 'Mag ik je wat vragen?' vraagt ze en ik knik. 'Wat fluisterde je in Rosa haar oor toen je haar die kaartjes gaf?' vraagt ze nieuwsgierig en ik grinnik even. 'Dat ze jou mee moet nemen.' antwoord ik grijnzend en Olivia glimlacht. 'Wanneer is dat stomme concert?' vraagt ze. Ik grinnik, 'Over twee weken.' antwoord ik. Ik wil dat Olivia mee komt, zodat ze zien dat ik op het podium nog steeds mezelf ben.

Ik hoor de stem van Gemma en zo snel als ik kan loop ik de trap af, in de hoop dat Jackson niet bij haar is. Eenmaal in de gang aangekomen zie ik dat ze alleen is. 'Waar is mam?' vraagt Gemma nieuwsgierig als ik haar omhels. 'Even langs de supermarkt.' antwoord ik schouderophalend en ze legt haar sleutels op de vensterbank. We lopen de woonkamer in en ik plof op de bank neer, 'Dus bevalt je nieuwe huis?' vraag ik en ze knikt. 'Het appartement is super mooi. Je moet snel eens langskomen, joh.' zegt ze en ik knik. 'Doe ik.' glimlach ik. Gemma gaat naast me zitten, 'Dus hoe gaat het met mijn kleine broertje?' vraagt ze en ik rol met mijn ogen. 'Ik ben niet klein, maar het gaat goed.' antwoord ik op een strenge toon. Dat het goed gaat is misschien een kleine leugen, maar ik wil niet dat ze zich zorgen maakt. Ze port even in mijn zij, 'En die Olivia? Ik hoorde van mam dat ze hier was, twee keer.' grijnst ze en ik zucht even. 'Jullie roddeltantes.' brom ik en ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. Opnieuw port ze me in mijn zij, 'Dus?' vraagt ze nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd, 'Er is helemaal niks tussen ons.' verdedig ik mezelf. Ze grinnikt, 'Ik zag je blozen toen we het over haar hadden Harry, net zoals nu. Ik ken mijn broertje, kom op. Praat.' grinnikt ze. Ik kan wel door de grond zakken, want ik schaam me dood. Ik zucht, 'Goed.. Heel misschien vind ik Olivia wel een leuke meid.' antwoord ik en Gemma kijkt me streng aan. 'Goed, ik vind haar leuk.' geef ik voor het eerst toe. Aan Gemma, maar ook aan mezelf. Ik weet hoe ik me voel bij Olivia en dat is niks anders dan veilig en een verliefde mongool. Gemma steekt haar handen in de lucht en drukt een kus op mijn wang, 'Yes! Ik wist het!' roept ze enthousiast. Ik schud mijn hoofd. 'Maak het jezelf niet te leuk, want Olivia voelt absoluut helemaal niks voor me.' antwoord ik en ze fronst even. 'Als je het niet vraagt dan weet je het niet.' zegt ze. Ik sla mijn armen over elkaar, 'Ik weet het maar al te goed, Gem. Ze vind me niet eens aardig.' ga ik tegen haar in. Gemma rolt met haar ogen, 'Kom op, joh. Doe niet zo dom. Ze blijft niet naar je toe komen als ze je niet aardig vind hoor.' zegt ze en ik knik. Daar heeft ze toch wel gelijk in. Ik haal mijn schouders op, 'Misschien moet ik eens een stap zetten.' mompel ik. Misschien wel, maar Olivia is vrijwel het enige meisje waarvan ik zeker weet dat ik geen kans maak.