And suddenly you were my everything ft. Harry Styles

65

Olivia's point of view.

'Olivia.' klinkt een zachte stem en ik knipper met mijn ogen. Ik herken de wachtkamer en Niall zijn gezicht verschijnt voor mijn ogen. 'Er komt een dokter aan.' zegt hij en ik wrijf even in mijn ogen. Hoelang heb ik geslapen? Mijn blik valt op de deuren die open gaan en er komt een dokter aangelopen. 'Zijn jullie familie van Harry Styles?' vraagt hij en we staan gelijk allemaal op. Harry zijn moeder knikt hevig en Gemma pakt haar hand vast. De dokter kijkt ons even aan, 'Harry zijn situatie is op dit moment nog altijd kritiek. Hij is nog niet officieel uit levensgevaar, want hij is heel veel bloed verloren.' verteld hij en Niall legt zijn hand op mijn schouder. 'Maar hoe gaat dat nu verder?' vraagt hij bezorgt. De dokter glimlacht zwakjes, 'Om hem bloed te geven zal hij rode bloedcellen moeten krijgen. Dit gaan we doen via een donor. Als dit zover is zal zijn lichaam weer energie hebben om te vechten.' legt hij uit en ik slik even. 'En w-wat.. Als dit n-niet op tijd gebeurt?' fluister ik. De glimlach verdwijnt van zijn gezicht, 'Dan zal hij niet bereidt zijn om te vechten, maar we doen er alles aan om een donor te krijgen. Hij krijgt voorrang op andere gevallen, omdat het een spoedgeval is.' verteld hij en ik knik. Hij kijkt even de groep rond, 'Jullie kunnen even bij hem langs, maar niet te lang. Ik raad jullie aan om te zeggen wat jullie willen zeggen, voor het geval dat er wel iets gebeurt.' zegt hij op een zachte toon. Bij die woorden breek ik opnieuw. Er is nog altijd een grote kans dat hij het niet redt. De dokter loopt weg, maar ik loop achter hem aan, bij de groep vandaan. 'Meneer.' zeg ik zachtjes en hij draait zich om. Hij glimlacht lief naar me, 'Is er een mogelijkheid dat ik zelf bloed doneer?' vraag ik zachtjes en ik veeg mijn tranen weg. Hij lijkt wat verbaasd. 'Nou, dan zou je hetzelfde bloedtype als Harry moeten hebben, maar ja dan is het zeker mogelijk.' zegt hij en ik knik. Hij kijkt me even bedenkelijk aan, 'Zou je dat willen?' vraagt hij en ik haal mijn schouders op. 'Als het hem kan redden, ja natuurlijk.' antwoord ik. Hij knikt, 'Ik zal het doorgeven. Als je Harry hebt bezocht zullen we je bloed testen, oké?' stelt hij voor en ik knik. 

Ik leg mijn hand op de deurklink en open de deur, niet wetend hoe ik Harry zal aantreffen. Harry ligt op het bed, verbonden aan allerlei draadjes. Hij ziet lijkbleek, maar hij is nog altijd even knap. Zijn ogen zijn gesloten en ondanks dat hij vecht voor zijn leven, ziet hij er erg vredig uit. Het is alsof hij slaapt, alleen dan op een vermoeiende manier. Ik schuif een stoel naast het bed en ga zitten. Er rolt een traan over mijn wang en ik pak zijn hand vast, die koud aan voelt. 'Het spijt me.' fluister ik en er volgen meer tranen. Ik druk zijn hand tegen mijn wang. 'Het spijt me zo erg.' snik ik zachtjes. Ik druk een kus op zijn hand en leg hem dan weer neer. 'Ik had met je moeten praten. Ik had je moeten vertellen dat dit niet jouw schuld is.' snik ik en ik haal mijn vrije hand even door zijn bruine krullen. Ik zucht even en sluit mijn ogen. 'Ik hou van je, Harry. Ik hou zo verdomd veel van je en ik ben niet de enige. Ik heb je nodig, Harry. Alsjeblieft.' snik ik en ik buig over hem heen. 'Ik hou zoveel van je. Alsjeblieft, vecht. Ik weet dat je niet meer wilt, maar er is zoveel van het leven wat je nog niet gezien hebt. Je word wel weer gelukkig, Harry. Echt waar.' snik ik en ik druk een kus op zijn lippen. Als ik op sta zie ik Niall in de deuropening staan. 'De dokter wacht op je, vanwege de bloedtest.' zegt hij. Zijn ogen zijn nog altijd dik en rood, zoals die van iedereen eigenlijk. Ik knik en veeg mijn tranen weg. Niall is de enige die ik verteld heb over de bloedtest. Dit voelt als een manier om het goed te maken met Harry, nadat ik hem alleen heb gelaten. Ik werp nog even een blik op Harry en loop dan de kamer uit, biddend dat mijn bloed overeen komt met die van Harry.