And suddenly you were my everything ft. Harry Styles

19

Song bij hoofdstuk; One Direction - Olivia.

Harry's point of view.

Lichtelijk geïrriteerd draai ik me voor de twaalfde keer deze nacht om. Ik kan niet slapen, maar morgen heb ik een show. Het is niet dat ik nerveus ben. Nee, Olivia spookt gewoon als een gek door mijn kop heen. Afgelopen week hebben we veel tijd met elkaar door gebracht en nee, dat was niet goed voor mijn verliefdheid, aangezien het alleen maar erger is geworden. Zuchtend ga ik recht op zitten. Ik weet niet wat ik er mee moet. Misschien heb ik wel gewoon het lef niet om het haar te vertellen. Ik pak mijn notitieboekje uit de la van mijn nachtkastje en schrijf wat dingen op. Iets wat ik eigenlijk altijd doe als ik niet kan slapen. Ik kijk even naar de tekst en sta op. Ik pak mijn gitaar erbij en stop mijn koptelefoon erin. Voor ik het echter door heb begin ik aan een melodie. 

Veel mensen denken dat als er familie in de zaal zit, er veel meer stress is, maar ik word er juist rustig van. Vanavond zit mijn moeder op de tribune, samen met Gemma en vooraan het podium staan Olivia en Rosa. Mijn avond kan niet beter. Ik zit midden in het lied, Woman als ik merk dat Olivia zelfs meezingt. Ik had alles verwacht, maar Olivia die mijn nummers kent? Nee. Ik kan mezelf niet stoppen en er verschijnt een grijns op mijn gezicht. 'Zie ik je nou meezingen, Olivia?' vraag ik en ik zie dat ze moet lachen. Als het lied is afgelopen wissel ik mijn gitaar om. Ik loop terug naar de microfoon, 'Kennen jullie dat gevoel als je 's nachts niet kan slapen? Dat je helemaal gefrustreerd raakt?' vraag ik en iedereen begint te schreeuwen. Ik grinnik even, 'Meestal is dat iets slechts toch?' vraag ik dan en opnieuw schreeuwt iedereen. Wat nerveus kijk ik de zaal rond. 'Nou, vannacht was dat anders. Er is iets heel moois uitgekomen en ik wil dat nu aan jullie laten horen.' vertel ik. Ik zwaai even naar een paar meiden, die gelijk beginnen te gillen. 'Goed, ik kan jullie wel vertellen dat dit lied eigenlijk niet voor maar één stem is, dus..' ik stop even met praten en grijns even. 'Wie weet zing ik dit ooit nog wel met mijn beste vrienden.' zeg ik dan en ik begin te spelen. Ik moest er heel veel voor doen om mijn manager zo ver te krijgen om dit te zingen vanavond. Het kostte de band veel repetities en mij ook. Ik zing de tekst die ik vannacht heb geschreven, wat overduidelijk maar over één persoon kan gaan. Ik probeer niet naar haar te kijken, bang voor haar reactie. 'Please believe me, don't you see the things you mean to me? Oh, I love you, I love you. I love, I love, I love, Olivia.' Ik kijk even de zaal rond en zie mijn zus staan springen. Wat een idioot is ze ook. Ik zet mijn gitaar aan de kant en haal de microfoon van de standaard, zodat ik over het podium heen kan lopen. 'I live for you, I long for you, Olivia. I've been idolizing the light in your eyes, Olivia.' zing ik door. Ik zie Rosa enthousiast haar zus vastpakken, die er wat verbaasd bij staat. Veel meiden kijken naar haar, waarschijnlijk door alle foto's in het nieuws. Als het lied is afgelopen loop ik het podium af. Nog drie liedjes te gaan. Ik neem snel een slok water terwijl ik de zaal hoor schreeuwen. De band zet de muziek van Kiwi in en ik loop het podium weer op, gelijk zet ik weer in. Ik kijk even rond, maar Olivia is weg...