And suddenly you were my everything ft. Harry Styles

56

Harry's point of view.

Ik staar naar het plafond, nog altijd diep in gedachten gezonken als er op mijn deur word geklopt. 'Harry.' klinkt de stem van Niall en ik zucht even. 'Ga weg.' brom ik en ik draai me op mijn zij. 'Harry, Olivia maakt zich zorgen om je.' zegt hij en ik schiet overeind. 'Hoe weet jij dat?' vraag ik en ik hoor hem zuchten. 'Ik heb haar aan de telefoon, Harry. Kom alsjeblieft naar buiten.' zegt hij. Ik rol met mijn ogen, 'En hoe moet ik die onzin geloven?' vraag ik lichtelijk geïrriteerd. Opeens hoor ik Olivia haar stem door de deur heen. Niall heeft zijn telefoon op de speaker gezet, 'Harry.. Alsjeblieft. Geniet van die drie dagen die je nog hebt. Doe het voor mij.' klinkt haar stem en ik slik even. Haar stem horen doet pijn. Ik negeer het en ga weer liggen. Ik hoor Niall zijn stem, die steeds verder weg klinkt. Eindelijk, hij laat me met rust. 

Niall houdt me tegen als ik in mijn auto wil stappen. 'Ze is niet thuis.' zegt hij en ik frons even. 'Ze wilde niet naar huis, dus ze is bij haar vriendin, Camilla.' verteld hij en ik zucht even. Ik weet niet waar Camilla woont. 'Ik moet met haar praten, Niall.' zeg ik zachtjes en ik sluit mijn auto deur met een knal. Hij knikt, 'Bel haar.' antwoord hij en ik slik even. 'Wat als ze me niet wilt spreken?' vraag ik en hij glimlacht. 'Ze wilt niks liever, maatje.' zegt hij en dan loopt hij naar zijn auto. Ik stap in en pak mijn telefoon uit mijn zak. Ik ga naar mijn twitter en gelijk verschijnt er een foto van Olivia. Het is een artikel en zo snel als ik kan klik ik er op. Vriendin Harry Styles huilend gespot. Is hij dan toch niet zo een lieve jongen? Ik kijk naar de foto van de huilende Olivia en de tranen prikken in mijn ogen. Ik heb haar echt pijn gedaan. Ik ga naar mijn contacten en zoek Olivia op, dan breng ik mijn telefoon naar mijn oor. 'Met Olivia.' klinkt haar stem als er word opgenomen. Haar stem klinkt niet opgewekt zoals als ze normaal opneemt, maar juist somber. Ik slik even, 'Olivia.' fluister ik en ik bijt op mijn lip. 'Harry?' vraagt ze en haar stem klinkt gelijk een stuk vrolijker. 'Olivia, ik maak me zorgen om je. Waar ben je?' vraag ik en ik start mijn auto. 'Harry, ik ben in orde. Ik ben bij Camilla.' antwoord ze en ik knik. 'Luister, ik snap het als je me niet wilt zien, ma-' ik kan mijn zin niet afmaken, want Olivia praat door me heen. 'Ik wil je heel graag zien, Harry.' klinkt haar stem en ik haal opgelucht adem. 'App me het adres.' zeg ik dan en ik kijk even door het raam naar de regendruppels die op mijn raam vallen. Natuurlijk, we zijn weer in Manchester. 'Is goed.' antwoord Olivia en ik wil haar vertellen hoeveel ik om haar geef, maar ik besluit dat dat beter is om face to face te bespreken, dus hang ik op. 

Eenmaal bij Camilla haar voordeur aangekomen druk ik op de deurbel. Even later gaat de deur open en Olivia staat voor me. Een glimlach verschijnt op haar gezicht, 'Hey.' fluistert ze en ze stapt aan de kant om me binnen te laten. Ik stap naar binnen en ik kijk haar even aan. 'Olivia, het spijt me.' zucht ik en ze knikt. 'Mij ook, Harry.' antwoord ze zachtjes en ze gaat op de trap zitten. Ik trek mijn jas uit en hang hem op. 'Ik hoorde van Niall dat het niet zo goed met je ging.' zegt ze en ik leun tegen de muur aan. Ik zucht en schudt mijn hoofd, 'Ik heb de afgelopen nachten alleen maar nachtmerries gehad.' breng ik haar op de hoogte en ik ga naast haar op de trap zitten, maar dan een tree lager. Ze legt haar hand op mijn schouder en ik sluit mijn ogen even. 'Liam heeft me de afgelopen nachten wakker geschud en is bij me gebleven. Ik leek wel een klein kind.' mompel ik. Ik frunnik wat aan het touwtje van mijn trui. 'Je was bang, Harry. Je bent geen klein kind.' zegt Olivia op een strenge toon. Ik kijk op, zodat ik haar aan kan kijken. 'Het spijt me echt heel erg, Olivia.' zucht ik hoofdschuddend. Ze glimlacht, 'Harry, je moet heel veel doen om mij zo maar bij je weg te krijgen.' zegt ze en ik sta op. 'Ik zag die foto, Olivia. Dat was mijn schuld.' zeg ik en ze staat ook op. Ze pakt mijn handen vast, 'Harry, ik miste je gewoon. Het kwam niet door wat je zei, geloof me nou maar.' zegt ze en ik knik. Ik grinnik zachtjes, 'Je miste me?' vraag ik en ze knikt. 'Natuurlijk. Ik kan geen dag zonder je.' mompelt ze op een verlegen toon. Ze gaat op haar tenen staan en geeft me een kus. Ik schiet in de lach, 'Je bent een vreemde, kleine uk, Olivia.' lach ik en ze geeft me een duw. 'Moet jij zeggen!' lacht ze en ik til haar van de grond. 'Ik hou van je.' mompel ik en ik geef haar een kus. Ze glimlacht, 'Ik ook van jou.' antwoord ze en ik zet haar weer op de grond. Ik sla mijn armen stevig om haar heen en leun met mijn kin op haar hoofd. Ik sluit mijn ogen en zucht, 'Ga alsjeblieft nooit bij me weg.'