And suddenly you were my everything ft. Harry Styles

28

Olivia's point of view.

De deurbel gaat en ik sta op. Ik loop naar de voordeur en open hem. Harry staat voor me met een kwaad gezicht, terwijl Niall naast hem staat te grijnzen. 'Wat is er gebeurt?' vraag ik als ik hun erin laat. 'Oh mijn god, je had het moeten zien! Harry heeft voor het eerst in zijn leven iemand een lesje geleerd!' roept Niall enthousiast en ik kijk naar Harry, die Niall zijn verhaal bevestigt door te knikken. 'En wie is die gelukkige persoon?' vraag ik als ik richting de woonkamer loop. 'Jake.' bromt Harry kwaad en ik draai me met een ruk om. 'Je hebt Jake geslagen? Waarom?' vraag ik. Hij slaat zijn armen over elkaar, 'Hij liep te zeiken. Hij verdiende het.' antwoord hij. Natuurlijk verdiende hij het. Harry zou nooit iemand slaan als die het niet verdiende. Ik kijk hem bezorgt aan, 'Heeft hij je pijn gedaan?' vraag ik bezorgt, maar Harry schudt zijn hoofd. 'De enige hier met een bloedneus is Jake.' grijnst Niall en Harry stuurt hem een geïrriteerde blik. 'Ik wil het er niet meer over hebben.' zucht hij en hij ploft op de bank neer. Ik ga naast hem zitten, 'Harry, voel je nou niet schuldig.' zeg ik en hij kijkt me even aan. 'Dit is niet wie ik ben.' mompelt hij hoofdschuddend. Ik leg mijn hand op zijn been, 'Het is in orde, Harry. We vergeten het, oké?' stel ik voor en hij knikt. Rosa komt de keuken uitgelopen, 'De koekjes moeten uit de oven.' zegt ze en ik wil opstaan, maar Harry duwt me terug. 'Ik help haar wel.' zegt hij en hij volgt Rosa naar de keuken. Niall zucht even en gaat op de bank zitten, 'Dit is typisch Harry.' zegt hij en ik frons even. 'Hoezo?' vraag ik niet begrijpend. Niall grinnikt, 'Harry is een te goed persoon voor deze wereld. Hij voelt zich veel te schuldig over zulke dingen.' legt Niall uit en ik knik. Dat heb ik ondertussen wel gemerkt. 'Toen hij zes was sloeg zijn vader een vlieg dood met een vliegenmepper. Harry sprak twee weken lang niet meer tegen zijn vader.' zegt hij en ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. 'En dat is bijzonder, aangezien hun band echt heel sterk was.' zucht Niall hoofdschuddend en ik kijk hem even aan. 'Hoe was het tussen hun?' vraag ik dan en Niall glimlacht. 'Zijn vader was zijn grootste fan, maar ook zijn beste vriend. Ik herinner nog dat zijn vader bij onze allereerste tour bij elk concert front row stond.' verteld Niall en ik glimlach. 'Dat is zo lief.' fluister ik en hij knikt. Niall zijn glimlach word alleen maar breder, 'We konden het allemaal erg goed vinden met zijn vader.' zegt hij, voordat Harry de keuken weer uit komt. 

Ik klop op Harry zijn deur en open hem. Harry ligt languit op zijn bed. 'Hey.' zeg ik en hij kijkt op. Hij glimlacht even en gaat dan recht op zitten. Zijn gezicht ziet er nog altijd treurig uit. 'Gaat het?' vraag ik en hij staat op. 'Het gaat prima met me, Olivia.' antwoord hij en ik schud mijn hoofd. 'Zo lijkt het anders niet.' antwoord ik en hij trekt me naar zich toe. Hij pakt mijn gezicht vast, 'Maak je geen zorgen, oké?' fluistert hij en ik schud mijn hoofd. 'Dat doe ik wel, Harry. Ik hou van je.' antwoord ik. Dan besef ik me opeens wat ik zojuist gezegd heb.. Ik kan wel door de grond zakken. Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht, 'Echt?' vraagt hij en ik kijk hem even geschrokken aan, toch knik ik. Het is alsof mijn hart op hol slaat. Het liefste wil ik me los trekken en weg rennen van schaamte. Dit is natuurlijk veel te snel voor hem, maar ergens wil ik helemaal niet wegrennen. Ik wil bij hem zijn. Hem vast pakken en hem nooit meer los laten. Hij kijkt me nog altijd met grote ogen aan. Ik kan niet goed aan hem zien wat hij hier nou eigenlijk van vind, behalve dat hij het niet zag aankomen. Zijn borstkast gaat hevig op en neer. 'Ik hou ook van jou.' fluistert hij voordat hij zijn lippen op die van mij drukt. Gelijk heb ik geen spijt meer van mijn woorden, wetend dat Harry hetzelfde voelt. Ik sla mijn armen om zijn middel en trek hem dichter naar me toe, zonder onze kus te onderbreken. Ik heb het gevoel alsof mijn hart elk moment uit mijn borstkas kan springen. De vlinders in mijn buik worden erger en erger. Het is het beste, maar ook het vreselijkste gevoel wat er is. De vlinders maken me helemaal gek. Ik pak zijn shirt vast en trek het omhoog. Hij helpt me hem uit te trekken en ik bekijk zijn tattoo's even. Ik glij met mijn vinger over de inktlijnen en Harry grijnst even, voordat hij me optilt en me op het bed legt. Hij gaat boven me hangen en drukt een kus in mijn hals. Hij kijkt me even aan, 'Hou me tegen als ik te ver ga, oké?' fluistert hij op een lieve toon, maar ik druk mijn lippen weer op die van hem. Ik wil helemaal niet stoppen. Harry is totaal niet zoals Jake. Bij hem voel ik me veilig, want bij hem ben ik ook echt veilig.