And suddenly you were my everything ft. Harry Styles

58

Olivia's point of view.

De tranen prikken in mijn ogen en ik probeer naar adem te happen, maar zijn greep om mijn keel word steviger. Ik zie vlekken voor mijn ogen en ik probeer hem bij me weg te duwen, maar hij is te sterk. 'Vertel me dat ik verdomme wat voor je betekende!' roept hij en ik begin te snikken. Ik wil hem uitschelden. Hem vertellen dat hij me moet loslaten, maar ik kan geen woord meer uitbrengen. Ik krijg het benauwd en ik laat mijn armen zakken, wetend dat ik hem niet aan kan. Ik kan me niet meer bewegen, maar ik ben het gewend. Opeens is het net zoals vroeger, alleen dan een stuk erger. 'Godver. Olivia!' klinkt een schreeuwende stem en ik knipper met mijn ogen. Ik herken het accent maar al te goed, het moet Niall zijn. Voor ik het echter door heb word Jake van me af getrokken en ik begin te hoesten, terwijl ik ook nog eens naar adem probeer te happen. Niall hurkt naast me neer, 'Recht op zitten.' zegt hij als ik bijna stik in mijn eigen adem. Hij helpt me om recht op te zitten en langzaam aan kom ik weer op adem. Ik kijk even rond, maar Jake is al verdwenen. Niall wrijft over mijn rug heen en kijkt me met bezorgde ogen aan. 'Rustig, meissie.' sust hij en ik veeg mijn tranen weg. Ik voel even aan mijn achterhoofd. Niall staat op en sluit de voordeur, dan helpt hij me overeind. Hij blijft me vasthouden totdat ik in de woonkamer aan kom en veilig op de bank zit. Hij loopt naar de keuken en komt even later terug met een icepack, gewikkeld in een theedoek. Hij gaat naast me zitten en drukt hem zachtjes tegen mijn achterhoofd. Ik verrek even van de pijn. 'Dus, dat was Jake?' mompelt Niall en ik knik. De tranen prikken opnieuw in mijn ogen. 'Wat wilde hij?' vraagt Niall zachtjes en ik haal mijn schouders op. 'Ik heb geen flauw idee waarom hij me maar blijft lastig vallen.' zucht ik en er rolt een traan over mijn wang. 'Jezus, Olivia toch.' mompelt hij en hij trekt me in een omhelzing. Ik kan me niet langer inhouden en barst in snikken uit. Ik verberg mijn gezicht in Niall zijn nek en hij wrijft langzaam over mijn rug. Hij legt de icepack aan de kant en trekt me dichter naar zich toe. 'Het is goed, meisje. Laat het maar gaan.' sust hij in mijn oor en  even voel ik me weer veilig. Ik weet dat Niall er voor me is en dat is een fijn gevoel; een veilig gevoel. Na een tijdje laat ik hem los en ik veeg mijn tranen weg. 'Ik app Harry even.' zegt hij en hij haalt zijn telefoon uit zijn zak. Hij typt iets en stopt hem dan weer terug. Hij staat op en loopt naar de keuken. Ik hoor de kraan aangaan en na een tijdje komt hij weer terug met een glas water. Hij geeft hem aan me en ik neem een slok. 'Dus waarom wilde je afspreken?' vraag ik dan en hij gaat weer naast me zitten. Hij slaat een arm om me heen en glimlacht even. 'Zoals je misschien wel weet is Harry bijna jarig.' begint hij en ik knik. 'Het leek me leuk om iets te regelen, maar daar heb ik jouw hulp bij nodig.' zegt hij en hij lacht even. Oh god.