And suddenly you were my everything ft. Harry Styles

53

Harry's point of view.

Na een tijdje komt Olivia weer de woonkamer in. 'Alles in orde?' vraag ik en ze knikt, al kan ik van haar gezicht aflezen dat het niet zo is. Ik sta op en wenk dat ze mee moet komen. Ik loop naar de gang met Olivia achter me aan. 'Babe, wat is er?' vraag ik bezorgt als ik de deur sluit. Ik ga op de trap zitten en trek haar op mijn schoot. 'Het is niks, Harry.' fluistert ze en ze legt haar hoofd tegen mijn borst. Ik druk een kus op haar haren, 'Jawel, babe.' antwoord ik en ze zucht even. 'Rosa mist me gewoon, meer niet.' zegt ze dan. Ik gok dat ik dat dan maar moet geloven, maar ik weet dat het niet waar is. Zou het zo zijn dat Jake contact zoekt? 'Olivia, als er iets is, dan vertel je het me, toch?' vraag ik en ze knikt. Ze haalt haar hoofd van mijn borst en kijkt me even aan. Ik veeg een pluk haar achter haar oor, 'Heb ik je al verteld hoe mooi je bent?' fluister ik en er verschijnt een blos op haar wangen. Ik leun met mijn voorhoofd tegen die van haar, 'Je bent prachtig. Geen enkele rede om onzeker te zijn.' zucht ik en ik sla mijn armen om haar heen. Ik haat het dat die eikel haar onzeker heeft gemaakt. Ik haat het dat hij haar zo slecht behandelt heeft en dat gevolgen heeft voor haar, maar niet voor hem. Dat ze ermee moet leven dat ze zichzelf niet mooi vind, terwijl ze hartstikke mooi is. Het is allemaal zijn schuld, maar ik ben niet zoals hem. Ik zal er alles aan doen om haar in te laten zien hoe prachtig ze is.

Ik ga naast Olivia in het gras zitten en sla een arm om haar heen. 'Het is prachtig.' fluistert ze terwijl ze naar de zon kijkt, die langzaam ondergaat. Ik glimlach en knik, 'Zeker weten.' zucht ik en ik druk een kus op haar haren. Ik ga liggen en Olivia doet hetzelfde. Ik trek haar tegen me aan en ze legt haar hoofd op mijn borst. 'Waarom hebben we dit weer in Manchester niet?' mompelt ze en ik grinnik even. 'Ik denk dat je het na een paar weken wel zat zou zijn.' antwoord ik en ze knikt. 'Waarschijnlijk wel.' zucht ze. Ik streel met mijn vingertoppen over haar kaak. 'Volgens de jongens ben je goed voor me.' fluister ik en ik glimlach even. Ik weet dat Olivia goed voor me is, want ze haalt het beste in me naar boven. Haar telefoon trilt en ik voel haar verstijven. Ik had gelijk; er is zeker iets mis. Ze haalt hem uit haar zak, er staat een nummer op het scherm. 'Wie is het?' vraag ik en Olivia gaat recht op zitten. 'Jake.' fluistert ze en ik schiet overeind. 'Wát?' vraag ik geschrokken en ze zucht even. 'Het is Jake, alweer.' antwoord ze en ik sta op. 'Jake? Waarom?' vraag ik geïrriteerd. Waarom laat die jongen haar niet gewoon met rust? Ze haalt haar schouders op, 'Hij zoekt al een week lang contact.' fluistert ze. Ik heb geen controle over mezelf. 'Olivia, waarom heb je me dat niet verteld?' vraag ik en ik sla mijn armen over elkaar. Ze staat op, 'Ik wilde je niet nog bezorgder maken, Harry. Je hebt al genoeg aan je hoofd.' zegt ze en ik schud hevig mijn hoofd. 'Ik hoor dit te weten, Olivia. Het feit dat je al verstijfd als je telefoon alleen maar af gaat zegt me al genoeg. Je bent doodsbang en daar hoor je niet alleen door heen te gaan!' roep ik en Olivia zet een stap naar achter. 'Ik kan je niet om elk klein dingetje bezorgt laten worden, Harry. Het gaat al niet goed met je!' roept ze en ik wend mijn blik af. 'Dit is geen klein dingetje, Olivia. Die jongen heeft geen goede bedoelingen met je.' sis ik en ik bal mijn vuisten. 'Hoe weet je wat zijn bedoelingen zijn? Hij laat me niet met rust, Harry! Wat moet ik dan?' roept Olivia en ik slik even. Ik schud mijn hoofd, 'Je had me dit moeten vertellen.' zeg ik en ik loop de heuvel af, naar het strand. Ik weet dat als ik nu bij Olivia blijf ik dingen ga zeggen die ik niet meen, dus ik moet mezelf en haar tijd geven.