Haunt By The Demon #Wattys2018 (UNDER REVISION)

Haunt By The Demon

**

This is a work of fiction. Names, characters, business, places, and events are product of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.

***

WARNING!!

THIS STORY CONTAINS content that might be troubling to some readers, including, but not limited to, deciptions of and references to death, suicide, cutting and self-harm, vivid nightmare imagery, substance abuse, homelessness, childhood trauma and PTSD. Please be mindful of these and other possible triggers, and seek assistance if needed. Thank you.

***

"You shall kneel before me naked and unashamed, Bethany."
- Ramael Corson Black.

***

PROLOGUE

Halos mapugto ang hininga ko habang abala niyang hinahalikan ang silang parte ng aking katawan. Pumikit ako ng mariin habang patuloy pa rin siyang naglalabas-mások sa aking pagkábabae. Híndi ko magawang galawin ang aking kamay upang lang maitulak siya. Para akong paralisado. Maski mga daliri ko, hindi ko maigalaw!

"H-huwag... Hu-wag..." Namamaos kong sabi. Hindi ko na mapigilang maiyak habang ginagawa niya iyon. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nakikiusap na itigil na niya subalit tila bingi siya. Hindi niya ako magawang pakinggan ni minsan. Patuloy pa rin siya sa kaniyang ginagawa.

Nasasaktan na ako. Parang wasak na wasak na ako ngayon dahil sa ginagawa niya. Parang hindi ko na kaya. Masakit na talaga! Para akong hihimatayin, and worse, parang mamátay na ako kung ipagpapatuloy pa ito.

"Don't ever dare to stop me, Bethany." Mariin niyang sambit habang patuloy pa rin siya sa kaniyang ginagawa. Lumipat ang kamay niya sa aking dibdib at marahas niya iyon pinaglalaruan.

Napaliyad ako sa hindi ko malaman na dahilan. Kanina ko pa gustong gumalaw para makatakas mula sa kaniya pero  hindi ko magawa. Ngunit papaano ko nagawang lumiyad sa bawat galaw na nanaisin niya? Hindi kaya... Nakokontrol niya ang buong katawan ko?!

'Tama na!' Sigaw na ng isang bahagi ng aking isipan pero hindi ko magawang isaboses iyon!

Ano bang nangyayari sa akin?!

"Oh fúck, here I come, I'm coming, Bethany!" He suddenly groaned.

Marahas niyang hinawakan ang magkabilang bewang ko, halos dumidiin na ang mga daliri niya sa aking balat na isa sa mga daliri kung bakit nasasaktan ako.

Habang nasa ibabaw ko siya at inangat niya ang isang binti ko at ipinatong niya iyon sa isang balikat niya. Mas idiniin niya ang kaniya sa akin na tila may gusto siyang abutin sa loob ko! Agresibo, malakas at naroon ang panggigigil habang patuloy niyang binababoy ang aking katawan! Mas sumasakit kumpara kanina. Masakit na masakit.

Dahil sa umaapaw na emosyon sa aking sistema, sinubukan kong ibinuka ang aking bibig para sumigaw ngunit walang lumalabas na boses!

Hanggang sa naramdaman ko nalang ang mainit na likido sa aking loob. Muli na naman akong nag-umpisang umiyak.

'Help...' Muling sigaw ng aking isipan ngunit alam kong bigo akong makakuha ng tulong sa mga oras na ito.

Napatingin ako sa kaniya. Blangko ang kaniyang ekspresyon habang nakatitig siya sa akin. Hindi ko siyang magawang kausapin kaya sinubukan ko sa ibang paraan.

'Why you must have do this with me? Why...' muling tanong ng aking isipan. Ngunit walang humpay ang pagtulo ng aking mga luha. Mararahas 'yon umagos sa aking mga pisngi.

"You are my desire, Bethany. And you can't stop it. Remember that." Unti-unti siyang nawawala sa aking paningin dahil binabalutan siya ng usok!

Napasinghap ako't bumangon. Hingal na hingal.  Napatingin ako sa aking mga binti. Nanginginig ang mga ito. Lumipat ang tingin ko sa aking mga kamay.

Wait, wala siya dito... Wala ang lalaking iyon. Napagtanto na naliligo na pala ako ng pawis. Oh, God.

Ang mas ikinagulat ko ay ay bakit masakit pa rin ang aking pagkábabae? Masakit na masakit. Napasapo ako sa aking bibig. Nalilito ako. Panaginip ba iyon? O totoo?