/~KELEPÇE ~

HAYIR ARTIK SENİ SEVMİYORUM!

Gözüm görmez oldu.Dilim tutuldı.kulağım sağır oldu benliğimi yıllar önce kendisiyle birlikte alıp bu şehirden giden sevdam karşımdaydı .Bunca acı dolu şeyler olduktan sonra bu neyin sınamasıydı haa?beni öldürmek mi?ruhumu mu almak neyin sınamasıydı?değişmemşti hemde hiç aynı yüz aynı duruş sadece bu yıllar onu olgunlaştırmıştı.Beni ise gücsüzleştirmişti ,yaralamıştı ...

Ufak adımlarla tam karşımda durduğunda elimle yaşlarımı silip ona baktım gözlerine aşık olduğum hasret kaldığım gözlere yüreğimi yakan beni kendi sevdasıyla birlikte ateşe atan adama bakıyordum .Niye gelmişti? Beni yine o gözlerde yakmak içinmi ?yoksa hayatımı bir kez daha yıkmak içinmi?

-Zilanım gülüm seni cok özledim bir bilsen nasıl günleri sayarak her gece uyudum.

Zilanım mı?,gülüm mü? ,özlemek mi?bunları nasıl diyebiliyordu anlıyamıyordum sinirlenmiştim hiç bir şey yapmamış gibi böyle konuşması beni hem öfkelendirmişti hemde üzmüştü.

-Senin ne işin var burda?niye geldin?

Ona soru ve merak dolu gözlerle bakmaya başladım ağzından cıkacak kelimeleri merak ediyordum.Bu hayatı onunla yaşarken ne kadar mutlu olduğumu biliyorken o gitmişti .şimdi gelmiş bana beni özlediğini söyliyordu .

-Senin için bizim için geldim.Bak burdayım artık biliyorum seni bırakıp gittim ama geleceğemiz için seni daha iyi yaşatmak için Zilanım seni halla ilk günkü gibi seviyorum .Peki sen Zilan halla bu düşüncesiz bencil adamı seviyormusun?

Gözlerim buğlanmaya başlamasaylı başımı gök yüzüne doğru kaldırıp hem yaşlarımı geri gönderdim hemde huzur dolu ama benden uzak olan havayı içime cektim.Başımı ona doğru eğdiğimde gözlerimiz birleşmişti.bana cevap bekliyor gibi merak dolu bakıyordu.Ama ona istediği cevpları vermiyecektim .Belki yalan söyliyecektim ama ona onu halla sevdiğimi söylemiyecektim.

-Hayır artık seni sevmiyorum .Şimdi git burdan.

Bana hayal kırıklığıyla bakmaya başladığında gözlerimi kacırdım kalbim ağrıyordu bir yandan karşımda sevdiğim adam dururken.Diğer yandan kocam olan adam vardı. Hangisi?. Rezan mı?beni mahfeden hayattan her gecen gün soğutan adam mı? Yoksa varlığıyla bile beni mutlu eden adamı ?.Zordu kalbim mutluluğu secerken,mantığım mutsuzluğu  seciyordu hangisi doğru kalp mi? Mantık mı?

-Sana inamıyorum anlıyormusun!sen halla beni Hazar'ını seviyorsun yalan söylüyorsun!.

Bağırarak konştuğu için elimle kolağımı kapatıp gözlerimide kapatıp kelimelerinin bitmesini bekledim.cümlesi bittikten sonra duruşumu bozmadan bağırarak konuştum belkide onu benden alacak kelimeleri söyliycektim ama böyle olmalıydı o benden bende ondan sonsuza dek uzak olmalıkdık.

-Yeter! Şimdi beni iyi dinle sen beni bırakıp gittikten sonra her şey değişti.Bu şehir değişti.Bende değiştim .O eski Zilan yok artık. Senin karşında artık evli bir kadın duruyor .Ben başkasınınım seninlede artık bir bağım yok eskiden gönül bağım vardı oda sen gittiğin gün benim için koptu.!

Bana yıkılmış gibi bakıtıktan sonra gözlerinde kırgınlıktan cok sinir ve intikam hırsı var gibi duruyordu .birden bileğimden tutarak beni arabaya doğru götürmeye başladığında ondan kurtarmak için debelenmeye başladım.

-Burak beni ne yaptığını sanıyorsun!?

-Sevdiğim kızı bu şehirden götürüyorum o az önce dediğin bütün sözlerde yalandı biliyorum .

Bileğimi onun elinden hızlı bir şekilde kurtarıp karşısında dik bir şekilde durdum yalan olduğunu düşünüyordu ona gercekten evli olduğumu göstermek için barmağımdaki alyansı havaya kaldırark konuşmaya başladım.