/~KELEPÇE ~

YETERR!.

[Medyadaki resim bana aittir ;:))))]

(Zilan 'dan)

Başımı dayadiğım camdan gelen çakıl sesleriyle icimdeki fırtına sanki birlik oluyordu içimdeki umutsuzluk yine baş göstermeye başlarken göz yaşılarımın bağımsız bir şekilde akmasını göz ardı ederek yanımda arabayı süren Rezan'a bakmamla ağlama hissim artiyordu .

Gözümle gördüğüm bu adam sinirden yüz hatları dahada mümkünmüş gibi gerilmişti .Belikde kaderim buydu sakin bir hayatımın hic bir zaman olmamasıydı yok olup bu dunyada yaşamak istemiyordum heleki böylesine bana nefretle bakan bi adamla yaşamak hic istemiyorum.

Arabanin durmasiyla başımı cama çevirerek geldiğimiz yere bakmaya çalıştım . Kanlığin verdiği etkiyle bişey görünmuyordu kapının kapanma sesiyle Rezan'nın olduğu tarafa baktım boş olan koltukla tekrar önüme döndüm. Kapimdan gelen sesle elimle kapiyi tuttum açılan kapiyla karşımda Rezan 'a baktım .

-İn!.

Yüksek sesle konuşması üzerine hemen indim geldiğimiz yer ormandi etrafa baktığımda uzakta gözüken iki katlı ahşaptan yapılmış bi ev gördüm cok güzel gözüküyor.

Kolumda hissettiğim ellerle koluma baktım işte yine bana dokunuyordu belki bu sinirini ifade ediyordu lakin icimde oluşan bu his neydi ?. Ben neden böyle hissediyordum bu yanlışti bana yaşattığı onaca şey varken kendime kızıyordum hataydi ben ona kendimi tesmil etmiştim biliyorum ama buna rağmen hala ayni hayatı yaşamak yine eski duygulari veriyordu.

Adımlarını o eve doğru atmaya başlamasıyla bende ona uyarak arkasindan ilerliyordum . Beni neden getirmişti ki buraya ? amaci ne? Daha bi kaç saat once beni yine yıkmıştı kapıdan gelen açılma sesiyle beni iceri iten Rezan bir olmuştu itmesinin verdiği etkiyle dizilerimin üzerine düşememe neden olmuştu anladım ki beni buraya eziyet etmeye getirmişti gerci konaktada yapardı bunlari lakin buraya getirmesi garipti. Ayağa kalktıktan sonra önümden geçerek iceri giren Rezan mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere girdi.

Evin icide dışı kadar güzeldi giriş kapisin hemen sağ tarafinda olan büyük yuvarlak salon ona uygun deri kahve koltuk takimiyla harikaydi üst kata cikan tahtadan yapılmış olan merdivenin hemen son basamağıda olan el işi haliyla birbirine uyumludu.

-Otur!.

İrkilmeme neden olan sesle hala ayni yerde durduğumu fark eder koltuklara doğru yürüyerek oturdum

-Neden buraya geldik?

Sorduğum soruyla cam kenarandan ayrilip bana doğru dönen Rezan hala ateş gibi olan o kömür gozleriyle bana bakmasıyla korkum yiniden başalmıştı .

-Bir kac gün buradayız .

Ne bir kac günmü niyeki? Allahım bu adam ne yapmak istiyor anlayamıyorum az önce fırtınalar estiren adam sakince konuşuyor bide üstüne benimle birlikta burda bir kac gün gecirmekten bahsediyor.

-Nasıl yani neden?

-Nedeni yok kapa ceneni şimdi.

Oturduğum yerden ona doğru adım atmala başını dışariya cevirdi. Adımlarımi durdurup onun gibi dışarıya bakarak konuştum.

-Ne garip dimi? İkimiz evliyiz hiç istemesekte sen beni istemiyorsun mutlu değiliz ama yan yanayiz bazen diyorum ki keşki sen yine kocam olsaydın ama böyle degil aramızda nefret yerine sevgi olsaydi diye .Ben bunlari düşündüğüm an gerçekler biz burdayiz diye bağıriyorlar bizim evliliğimizde hayalerede keşkilerede yer yok Rezan bunun nedeni biziz . Çünkü istemiyoruz. Neden?mutlu olamıyoruz neden?