/~KELEPÇE ~

BEN COK KÖTÜYÜM REZAN

Adalet içinde bir cok anlam barındıran bu kelime bana cok uzak bu şehire cok uzak burdaki insanlara cok uzak cünkü burda ağır kurallar var bu kurallar cinendiğinde cezası ya ölüm yada ömür boyu mutsuzluktur benim doğup büyüdüğüm bu şehirde banada adaletsiz davranmıştı beni ömür boyu mutsuzluğu mahkum etmişti beni acımasız kalbi taşa dönmüş bir adama mahkum etmişti ben ne yapacaktım ha bu adaletsiz şehirde ha ne? Elimi yüzümü yıkayıp karşımdaki aynaya baktım ben napacaktık bu evde yaşadığım şeyler azmış gibi birde o kız eklenmişti tertlerime beni hergün bir azdaha hayattan doğutan bu ev bu oda ve kocam ne gadar garip değilmi?evliyim ama gercek bir karı koca hayatım yok mutsuz bir şekilde bu evde günlerimi geciriyordum her sabah gözlerimi actığımda sanki yeni bir gün değilde dündeki güne uyanıyormuş gibiydim cünkü bütün günlerim aynıydı hakaretle aşşağalamayla şiddetle geciyordu ama artık bun izin vermemeliydim zor olcaktı hatta belki bedeller ödiyecektim ama değerdi kendim için yapmalıydım.
Aklımdaki düşüncelerle birlikte aşşağıya indim Dilber ana ve Gülüstan xanım cardakta oturuyorlardı .bende mutfağa girdim .Fatma abla ve hanife abla akşam için yemek yapıyorlardı onlara yardım etmeye başladım buzdolabından bir kac soğan alıp doğradım tavada onlar pişerken bende domatesleri kesiyordum o sırada mutfak kapısından o kız girdi

-Zilan bana su verirmisin?.

Tam cevap vercekken Fatma abla benden önce davranıp suyu verdi.

-Al kızım biz burdayken hanım ağamızdan birine hizmet etmesine izün verneyiz..

Yüzümdeki gülümemeyle fatma ablaya baktım oda aynı içten gülüşüyle karşılık verdi.

-Neyse teşekürler.

şilan cıktıktan sonra bizde kaldığımız yerden devam ettik yemekler hazır olduğunda her kes masaya oturmuştu .Şilana baktığımda rezana baktığını gördüm ama bakışlarında o kadar cok anlam vardki cözemiyordum onu bana hiç sammi gelmiyordu zaten o gün duyduduğum cümlelerden sonra onu daha görmeden sevmemiştim ama şimdi karşımdaydı .

-Şilan kızım iki gün sonra biliyorsun ki düğün var rojinle Fıratın o yüzden alışverişe cıkalım sana şöyle güzel şeyler alalım.

-Tabikide halacım nasıl istersen.

-Zilan kızım sende yarın gel tamam mı?

Dilber ananın sorduğu soruyla yüzümdeki gülümsemeyle tam cevap vercekken rezan benden önce cevap verdi.

-Hayır ana Zilan gelmiyecek alışverişe.

-Ama oğlum bu onun hakkı hem iki gün sonra düğün var  .

-hak mak yok ana ne dediysem o !

Gözlerim dolduğunda yerimden hemen kalkıp odama girdim buna hakkı yoktu benim abim evleniyordu tabikide o alışverişe gitmeliydim ama o izin vermiyordu Allahım bana yardım et nolur dayanamıyorum artık bunlara bu yaptığı cok fazlaydı cok.
Kapının acılmasıyla oraya bakmıştım tahmin ettipim kişiydi yanımfan gececken onu kolundan tutup durdurdum .

-Neden bunu yapıyorsun?haa neden ama bilki ben yarın o alışverişe gitcem.!

Eliyle elimi tutup kolundan cekti .gözlerime bakmaya başladığında yine o kırıcı sözlerinden bahsedeceğini biliyordum.

-Hele bir git o zaman diğil bu eve bu evin ününden bile gecemezsin !

-Nedeni ne haa ?neden gitmeme izin vermiyorsun?

-Cünkü canım öyle istiyor nedeni yok!

-Tamam Rezan Ağa istediğin gibi olsun.

Ona daha fazla bakmadım yatağıma gecip oturdum oda banyoya girdi gözlerimden yaşlar akmaya başladığında sinirli bir şekilde yaşları sildim bıkmıştım artık bu durmaksızn akan yaşlardanda.