Because I Love You.that's all period!

BiLY.TAP [60] final chapter!

CHAPTER 60:

Our story is all started from the time na narinig ko siyang tumugtog nang piano sa mall. Akalain mong isang simpleng kantyawan lang nang mga pinsan niya noon sa kanya ay siya na palang nakatakdang panahon namin para makita ang aming mamahalin habang buhay... till eternal life.

“Yeah! I played the desperate role here who stalked wyz everywhere just to get information about him... ” –ZEF

“And I played the Mr. Perfect/Smart/Rich here who did nothing but to ignore the very charismatic/seductive/cool Zefina Mendoza...” –WYZ  

..........

Ang gusto ko lang naman sabihin dito...

ay kung anong meron sa storya namin at tinangkilik niyo siya hanggang sa huli.

Unang nag-krus ang landas namin sa isang bar. Sinayaw niya ako at pumayag ako but wait... he left me pala sa dance floor. How rude is that guy is? Napaka RUDE! As in. no one... ever... as in no one talaga ang nagbalak o gumawa nang ganung bagay sa akin maliban siya!

~pero... no one! Ever! No one ever makes me feel this way toward a man. At naging dahilan para maging isang baliw na tagahanga niya ako. Take note! LIHIM NA TAGAHANGA!

It was also him. Ang unang TAONG nanalo over me in car racing. And take note guys... nakipag deal pa siya and yeah... i became his slave for i don’t know when.

 ~but that was the first relationship we had... master and slave.

Hindi naging ordinary ang story namin dahil ako, si Zefina Mendoza ang unang nagtapat sa duwag at tangang si Wilwayne Yamaza Zigman. Nilunok ko lahat ng hiyang meron ako para lang magtapat sa kanya. At ako na talaga... ako na ang matapang!

~and I don’t regret everything.

Simula sa panahon na narinig ko siyang tumugtog ng piano...

Simula sa panahon na nakilala ko siya...

Simula sa panahon na hinangaan ko siya...

Hindi ko yun pinagsisihan at naging thankful pa ako. ABAH! Biniyayaan lang naman ako ng isang WYZ! San ka pa?

Pero akala ko... puro kasiyahan na lang ang mararanasan at mararamdaman ko kapag kami na ni wyz. Oo, may mga pagsubok kaming hinaharap. Pero ang hirap pala kapag... mismong siya na yung parang kinakalaban mo, mismong siya na yung nawawalan nang oras sa iyo. Gayong alam mo sa sarili mo na sayo lang siya.

Hindi ko maikakailang nagkakaroon kami ng tampuhan, at unfortunately, AWAY! Tulad ngayon...

“What did I tell you? Ang sabi ko 10am magkita tayo dito sa cafe pero anong oras na wyz? Kanina pa akong 9:30 dito...” sabi ko habang nanggigigil sa upuan ko. ang sarap sugurin nitong lalaki sa harapan ko.

“inexplain ko naman na may meeting ako di ba?” sagot naman niya at kitang-kita kong nagpipigil siya sa pag-sigaw.