Elke weerwolf wachtte op hetzelfde moment. Het moment waarop ze voor de eerste keer konden veranderen. Meteen ook het moment waarop er een tattoo op hun lichaam verscheen.
Elke tattoo was anders. Toch was er altijd één die net dezelfde was. Die van...
Mijn vingers wreven over mijn tattoo. Het was het enige dat ik de voorbije paar uur gedaan had. Het beeld van Casper bleef op mijn netvlies gebrand staan. Ik kon ook aan niets anders meer denken. Ik mocht er echt niet aan denken dat hij ...
"Melanie?" Mijn ogen keken meteen naar de ingang van de tent. Dylan bleef in die ingang staan. "Casper is overgebracht naar zijn tent. Volgens de dokters zal er geen blijvende schade zijn en ... "Ik rende meteen naar Dylan toe en pakte zijn arm vast. "Kan ik naar hem toe?"Ik voelde hoe mijn lichaam terug zenuwachtig begon te worden. "Wat denk je nu zelf?" Hij grinnikte kort. "Casper zit waarschijnlijk al op je te wachten." Meer moest ik niet horen.
Ik spurtte mijn tent uit en ging op zoek naar die van hem. Ik was er zelf nog geen enkele keer geweest, dus was het even zoeken. Iedereen keek ook mijn richting uit terwijl ik voorbij rende.
"Casper?" Ik stopte pas met rennen zodra ik binnen in de tent stond. Mijn ogen hadden hem direct gevonden. Hij stond met zijn rug naar me toe. Zijn handen hadden het kastje, waarop zijn drankje stond, stevig vast. Pas toen ik zijn naam zei had hij door dat ik er was. Hij draaide zich langzaam om en we bekeken elkaar.
Zijn bovenlichaam was bloot. Enkel een verband om zijn middel toonde de plaats waar hij gewond was. Verder had hij nog een aantal schrammen en zag zijn oog blauw. "Ik heb gehoord dat je geslaagd bent voor je eerste proef ... Het spijt me dat ik er zelf niet bij was." Ik liet hem niet uitspreken. Snikkend gooide ik mezelf in zijn armen en hield hem stevig vast. "Je had beloofd om voorzichtig te zijn." mompelde ik tegen zijn schouder.
Zijn handen wreven over mijn rug, terwijl hij zijn hoofd op het mijne liet rusten. "Ik weet het." mompelde hij. "Alleen had iemand anders andere plannen." Het duurde een paar minuten voor ik hem losliet. Dat deed ik ook enkel omdat ik dan pas goed besefte dat hij eigenlijk moest rusten.
Ik pakte zijn hand en trok hem bijna achter me aan naar het bed. "Wat is er eigenlijk gebeurd?" We gingen naast elkaar op het bed zitten. "Om een lang verhaal kort te maken, door omstandigheden hebben we een andere terugweg moeten nemen. Net langs die terugweg lagen er een aantal hinderlagen."
Mijn hand raakte kort zijn wang aan. Mijn vingers gleden naar omhoog om zijn blauwe oog te bekijken. Hij sloot zijn ogen. "Ik was er eigenlijk ook niet helemaal met mijn gedachten bij." Hij opende zijn ogen weer, nadat hij die zin zei. "Er was daarnet maar één ding waar ik kon aan denken. Het is hetgeen waar ik al weken lang mee in mijn hoofd zit." Zijn ogen keken in die van mij. Op zoek naar een reactie.
"Melanie, ik ... Ik heb mezelf altijd wijsgemaakt dat ik je gered heb uit schuldgevoel. Nu besef ik pas dat er maar één ding is waar ik me schuldig om voel." Zijn hand pakte die van mij vast. "Ik had je nooit mogen afwijzen in het begin. Het is de domste beslissing geweest die ik ooit al gemaakt heb."
Ik keek hem met open mond aan. Wat bedoelde hij hier nu mee? Waar had hij het allemaal over?
Zijn ogen zochten opnieuw naar een reactie, alleen wist ik nog steeds niet hoe ik precies moest reageren.
"En ik heb mezelf voorgenomen om het vanaf nu beter te doen." Casper boog zich naar voor en drukte, zonder nog te wachten op een verdere reactie, zijn lippen op die van mij. Zijn armen vonden een weg om mijn middel en hij trok me tegen zich aan.
Heel even was ik verstijfd van verbazing. Alleen duurde het niet lang voor mijn lichaam ontdooide en ik mijn armen ook om hem heen sloeg. De tintelingen gingen door mijn hele lichaam. Mijn linkerhand vond zijn weg naar Casper's haar.
Het leek wel alsof we met deze kus al onze bezorgdheid, twijfels en zenuwen wouden tonen aan elkaar. Pas na een paar minuten lieten we elkaar eindelijk los. Casper legde zijn voorhoofd tegen dat van mij en zei met een kleine glimlach: "Ik zou heel graag jouw mate zijn."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A/N: Tijdens het schrijven van dit hoofdstuk luisterde ik onder andere naar dit liedje. Ik vond het best wel passend :p
Dit is ook het hoofdstuk waar iedereen op heeft zitten wachten! :D Hopelijk was het het wachten waard!
