Elke weerwolf wachtte op hetzelfde moment. Het moment waarop ze voor de eerste keer konden veranderen. Meteen ook het moment waarop er een tattoo op hun lichaam verscheen.
Elke tattoo was anders. Toch was er altijd één die net dezelfde was. Die van...
Joshua had alle boeken die hij van weerwolven had naar mijn tent gebracht. Lisa had hem daarbij geholpen. Natuurlijk hadden we allemaal een training gehad, en we wisten we wel een aantal kwetsbaarheden van alle mythische wezens waarop we jaagden, toch had geen van ons drie een idee hoe we Melanie konden helpen.
Op een ander momenten zouden wij zouden dit als zwakheid beschouwen. Melanie zat in de heat, en als we iets zeker wisten van de heat dan was het wel dat het veroorzaakt werd door de mates. Hoe en wat precies, daar waren we nog niet achter gekomen. Laat ons zeggen dat we ook nog nooit uitleg hebben kunnen vragen aan een weerwolf ...
Joshua legde een aantal boeken op de tafel. Heel even keek ik achter me naar Melanie. Ze lag nog steeds te slapen. Haar armen had ze rond zichzelf gewonden. Haar ademhaling was oppervlakkig. Ik zou liever naast haar blijven zitten, om haar te helpen, maar er was maar één mogelijkheid om dat te doen: hier mee zoeken naar een oplossing.
"De heat wordt veroorzaakt als de mates elkaar nog niet hebben geaccepteerd." Joshua opende een aantal boeken en schoof er één naar me toe, zodra hij gevonden had wat hij zocht. "Er is op dit ogenblik niets geweten over een eventuele band tussen weerwolf en mens, dus we zullen zelf moeten uitzoeken wat te doen."
Ik pakte het boek vast en las een aantal zinnen. De heat wordt veroorzaakt door het niet-accepteren van de band tussen twee mates. Hierbij krijgt de vrouw paniekaanvallen, die gepaard gaan met koorts. De aanraking en nabijheid van haar mate kan helpen bij de aanvallen, maar ze niet voorkomen. Dit kan enkel door de mark gebeuren.
"Dus als ik het goed begrijp, werkt enkel de mark?" Ik keek op naar Joshua en Lisa, die in andere boeken aan het lezen waren. "Ja, alleen is het nog de vraag hoe een mens een mark aan een weerwolf kan geven." Ik legde het boek terug voor me op tafel, zodra ik Melanie zachtjes hoorde kermen van de pijn. Ik snelde meteen naar haar toe.
"Er moet toch iets zijn dat ik kan doen?" Ik sloeg mijn armen om haar heen en hield haar dicht tegen me aan. Ze kalmeerde meteen. Mijn aanraking had echt wel een goed effect op haar heat. Daar was ik wel blij om. Ik wou niet dat ze teveel pijn had.
"De enige zaken die je kan doen, zorgen ervoor dat je haar accepteert als je mate." Zowel Joshua als Lisa daarna zich naar me toe. Ik kon ze vanuit mijn ooghoek zien. "Ben je wel zeker dat je dat wil? Ik bedoel, eenmaal je gekozen hebt is er geen weg meer terug." Ik draaide mijn hoofd naar hem toe, waardoor ik met mijn wang op Melanie haar arm drukte. "Wat wil je daar nu mee zeggen?!" vroeg ik hem wat geïrriteerd.
Ik had Melanie naar hier gehaald om haar te redden én te beschermen. Ik had haar op de één of andere manier al lang geaccepteerd. Als vriendin. Als mate. Natuurlijk besefte ik dat niemand hier tevreden zou zijn met mijn keuze. Er was namelijk nog steeds een verschil tussen een weerwolf opvangen, en ook echt samen zijn met een weerwolf. Voor hen zou het toch nog een tijd moeilijk blijven, ook al zou Melanie alle proeven doorstaan.
"Enkel weerwolven kunnen een mark geven. Enkel jij zal die dan dragen." Joshua zuchtte kort en leunde met zijn arm op de tafel. "Wat ik probeer te zeggen is dat iedereen zal zien dat je gekoppeld bent aan een weerwolf. Je bent dan wel nog steeds één van ons, maar andere jagers zullen je ook als de vijand beschouwen."
"Als ik er daardoor voor kan zorgen dat Melanie geen pijn meer heeft, dan doe ik dat." bromde ik. Onbewust drukte ik Melanie nog wat dichter tegen me aan. "We zijn er zelfs niet eens zeker van of het dan wel werkt. Normaal gezien zijn daar twee marken voor nodig." Het was pas de eerste keer dat Lisa zich in het gesprek moeide. "Dat is een risico dat ik wil nemen." Ik draaide mijn hoofd terug naar voor. "Zodra Melanie wakker is, gaan we erover praten." Daarmee sloot ik het gesprek af.
De twee gingen al snel terug naar buiten, waardoor ze mij achter lieten met Melanie. Ik had haar nog steeds in mijn armen.
Tijdens mijn training had ik een aantal zaken geleerd over de mark. Zo ook hoe je die plaats precies kon vinden. Als grootste zwakte van de weerwolven moesten we die natuurlijk weten te vinden. Door erop te drukken kon je hun lichaam tijdelijk uitschakelen.
Wacht eens ... Ik kon natuurlijk zelf geen mark geven zoals weerwolven dat doen, maar ik kon wel een afdruk achterlaten op haar hals! Het zou dan wel geen echte mark zijn, maar misschien was het wel genoeg om de heat nu te laten stoppen.
Ik draaide Melanie om in mijn armen zodat ze naar me keek. Mijn duim zocht in haar hals naar de plaats van de mark. Melanie's ademhaling ging opeens sneller, zodra ik over een bepaalde plek wreef. Daardoor wist ik dat ik hem gevonden had. Langzaam boog ik voorover en drukte mijn lippen tegen die plek. Het gesprek van daarnet was ik al helemaal vergeten.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
