Elke weerwolf wachtte op hetzelfde moment. Het moment waarop ze voor de eerste keer konden veranderen. Meteen ook het moment waarop er een tattoo op hun lichaam verscheen.
Elke tattoo was anders. Toch was er altijd één die net dezelfde was. Die van...
Ik zuchtte kort voor ik mijn tent binnen stapte. Bijna meteen kwam ik oog in oog met Casper. Heel even staarden zijn ogen me gewoon aan. Alsof hij niet kon geloven dat ik echt voor zijn neus stond. Dat ik teruggekomen was.
Mijn hand ging naar mijn tattoo. Onbewust had ik steun nodig en raar genoeg zocht ik dat bij mijn tattoo. Eén van de zaken die me weer met Casper verbonden.
"Ik kan alles uitleggen Melanie." Hij stond langzaam recht en wou naar me toe komen, maar ik hield hem tegen. "Ik ben het beu, Casper." Ik sloeg mijn armen om me heen. "Beu?" herhaalde hij. De toon in zijn stem zei genoeg. Hij had die reactie niet verwacht.
"Ja, om te moeten wachten." Ik zette een stap naar achter zodra hij dichterbij kwam. Deze woorden moesten luidop gezegd worden en niet alleen gedacht worden. Als hij dichterbij zou komen zou ik me misschien bedenken. De matebond speelde nog steeds tussen ons. Het leek niet te willen inzien dat we met een probleem zaten.
"Voor weerwolven is een mate alles. Al die weken wacht ik al op een antwoord. Niet op een ik zie je graag of op een romantisch moment tussen ons. Ik wacht op een echt antwoord." Voor de eerste keer in al die weken voelde ik woede. Echt woede dat Casper niet kon kiezen. Was hij wel eerlijk toen hij zei dat hij van me hield?
"Ik sta nog altijd achter mijn beslissing. Je bent mijn mate. Voor jou heb ik mijn familie vaarwel gezegd." Ik voelde hoe mijn onderlip begon te trillen. Mijn handen bibberden van emoties maar ik probeerde het te onderdrukken. "Ik verwacht niet dat jij hetzelfde doet." zei ik terwijl ik mijn hoofd schudde. "Het enige dat ik verwacht is dat je voor mij kiest. En niet door een kus of een knuffel, maar door te aanvaarden wie ik ben. Te aanvaarden dat ik als weerwolf niet genoeg heb met een kus. Als je deze band niet kan aanvaarden dan is het misschien beter dat ik daar mijn conclusies uit trek."
Onbewust zette ik een stap naar achter. Een teken dat ik het echt meende wat ik zei. "Dus wat zal het zijn Casper?" Daarna volgde de stilte. Hij keek me alleen maar aan zonder iets zeggen. Opnieuw zette hij een stap naar me toe en schraapte zijn keel, om nog wat bedenktijd te krijgen. "Ik snap dat je dat denkt. Alleen wil ik dat je weet dat ik je heel graag zie en dat het niets met jou te maken heeft dat ik twijfel."
Ik hufte boos en keek een andere kant op. "Duidelijk wel, aangezien je twijfelt." Zijn hand reikte naar mijn arm. Ik liet het toe, door de matebond. "Er zijn gewoon nog zoveel zaken waar ik niets over weet. Is het de bedoeling dat ik ook een weerwolf wordt? Is dat een effect van de mark?"
Mijn hoofd draaide terug zijn richting uit. "Normaal gezien niet nee." zei ik. "Maar als dat echt de reden is waarom je twijfelt dan had je me dat altijd kunnen zeggen." Hij haalde zijn schouders op. "Ik vind het egoïstisch dat ik twijfel, aangezien jij alles hebt moeten opgeven om hier nu bij mij te zijn."
"Het is alleen ... Ik heb altijd gedacht dat weerwolven slecht waren en jij laat me nu net het tegenovergestelde denken. Alleen ... Ik denk niet dat ik er klaar voor ben, of ooit zal zijn, om een weerwolf te worden als dat van me verwacht wordt." Ik merkte de spijt op in zijn ogen en kon het niet laten om zijn gezicht vast te pakken. "Dat besef ik, maar dat verwacht ik niet van je. Ik wil alleen maar dat je me volledig accepteert, ook mijn wolvenkant. Normaal gezien verandert een mens niet door de mark."
Het was weer even wachten op antwoord. Zijn ogen keken twijfelend in die van mij. "Ik accepteer je Melanie. Ik zou je nooit naar hier gebracht hebben als ik dat niet deed." Hij legde zijn handen op die van mij. "Ik had veel eerder over mijn twijfels moeten spreken, maar ik wou je niet teleurstellen. Alleen is dat wel hetgeen ik nu gedaan heb."
Ik schudde mijn hoofd en wou iets zeggen, maar hij hield me tegen. "De mark is de volgende stap in onze relatie. Als ik een risico moet lopen om ervoor te zorgen dat je niet opnieuw die pijn moet doorstaan van de heat dan wil ik dat risico nemen." Hij drukte kort zijn lippen op die van mij en legde zijn voorhoofd tegen het mijne. "Ik ben jouw mate, net zoals jij die van mij bent. Ik heb al veel te lang gewacht om dat in te zien. Dus laat ons dit doen. Met ons twee."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
