İyi okumalar♡
Multi: Evanesence-My Immortal
Erica
"Açmıyor."
Adrian'dan gizlemeye çalışsak bile İzabella'dan eser yoktu. Onun eve uğramamış olması ise beni çok endişelendiriyordu.
"Merak etme. Kendini koruyabilir."
Havada yanık kokusu alınca başımı çevirdim. Siyah duman...
Onu görmeyeli gerçekten uzun zaman olmuştu. Hamileyken görmüştüm.
Korkulu bakışlarımız onu bulurken Amy'nin onunla pek hoş anılarının olmadığını hatırlamıştım.
Siyah duman biz göz açıp kapayıncaya kadar kaybolmuştu.
Kaşlarımı çattım ve Amy'nin kahverengi gözlerine çevirdim bakışlarımı. İyi şeyler olmuyordu. Bu tesadüf olamazdı.
"Aidan'ı aramamız lazım. Annemi de ara. Bulabildiğimiz kim varsa arayalım." dedim telaşla.
Amy beni sakinleştirmek istercesine konuştu.
"Pekala, sakin ol. Sen erkek kardeşimle ilgilen. Ben aramaları yaparım."
Amy zamanında beni öldürmeye çalışsa bile şu an güvenebileceğim sayılı kişiler arasındaydı.
Başımla onayladım.
Siyah desenli halının üzerinden geçerek misafir odasına girdim.
Adrian hala uyuyordu. Daha çabuk iyileşebilmesi için onu uyutuyorduk. Ama vampir olduğu için hala duyabilirdi.Aklım İzabella'da olsa bile Adrian'a yoğunlaştım.
Yarası kabuk tutmaya başlamıştı. Aynısından sırtında da olsa bile oraya çok fazla yetişemiyordum. Bileğinden metal kaseye akan kana baktım. Hala normalinden çok koyuydu rengi.
Yarasına yaptığım karışımı sürdüm ve büyüyü okudum. Yüzünün rengi az da olsa geri gelmişti.
Birkaç bir şeye baktıktan sonra Amy'nin yanına geri döndüm.
Onun yanına oturdum ve kulağımı telefona yaklaştırdım. Tepki vermedi. Ben de dinlemeye başladım.
"Ne demek Kyra kayıp?"
Aidan'ın sesi...
Aklıma 16 yıl önce olanlar gelince dolan gözlerimi kırpıştırdım. Ne şok şey olmuştu. Ne çok zaman geçmişti.
Henüz karnımda olan İzabella şimdi 16 yaşındaydı. Beni bırakmayacağına dair söz veren Aidan' ın, başka bir kadından çocuğu olacaktı. Ashley ile Jack ise benim döndüğümden haberdar bile değildi. Rüyalarına girsem bile tahmin etmiyorlardı sanırım gelebileceğimi.
Rüyasına girmek.
"Kayıp işte. Lafı uzatma. Gel."
Hızla Amy'nin yanından kalktım. Mutfağa geçip bir bıçak, bir cam kase aldım.
Sandalyeye oturdum ve elimdeki malzemeleri cam masaya koydum.
Bıçakla elimi kestim ve kanımın kasenin içine akmasını sağladım.
Kaseyi aldım ve yere oturdum. Uyuyacaktım.
Kaseye doğru büyülü sözcükleri mırıldandım.
"Ut me ad suum somnium."
Büyüyü hisset.
"Ut me ad suum somnium!"
Odaklan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümsüz | Karanlık Ruh
VampireGeceden nefret etmemin sebebi buydu belki. Kabuslar... Uykularımı işgal eden, bir zehir gibi acı çektiren kabuslardı. Gecenin siyahlığına olan aşkımı engelleyen de buydu. Gündüzün maviliğine olan aşkımı alevlendiren de buydu. Kabuslar hayatımı ele g...