Gözlerimi güneş ışıkları yüzünden araladım. Yavaşça doğruldum ve gözlerimi saate çevirdim. Saati görmemle gözlerim kocaman açılmıştı. Derse 10 dakika kalmıştı ve ben yeni uyanıyordum!
Hızla yataktan inmeye çalışırken ayağımın yorgana dolanması yüzünden yere düştüm. En sevdiğim yorgandan ilk kez bu kadar nefret ediyordum galiba.
Hızla yorgandan kurtularak önce banyoya ardından dolabıma ilerledim. Üstümdeki pijamaları çıkardım ve siyah pantolonla siyah bir kazak giydim. Altıma siyah botlarımı da geçirdim ve hızla aynanın karşısına geçtim. Saçıma bakınca pek düğüm olmadığını gördüm. Elime tarağı alarak birkaç darbeyle taradıktan sonra rastgele bir topuz yaptım. Masada duran parlatıcıyı aldım ve biraz dudaklarıma sürdüm. Parlatıcıyı bırakınca elimi hızla rimele uzattım. Rimel sayesinde birkaç saniye daha harcadıktan sonra hemen çantamı aldım ve odamdan çıkarak merdivenlerden inmeye başladım.
Mutfaktan gelen omlet kokusu her ne kadar okulu umursamayıp onu yemem için ısrar etse de okulun önemini hatırlayarak bu fikri aklımdan çıkardım. Omlete ihanet ediyormuş gibi gelen cümleyi söyledim.
"Anne, ben okulda kahvaltı yapacağım." dedim ve daha fazla omlet ile okul arasında kalmamak için gri montumu alarak koşarak evden çıktım.
Sırtımdaki çantayla birlikte binaların arasında ilerlerken kişi sevmemin nedenini bir kez daha anladım. Çünkü kış, düşünceleri zihnimden kovacak kadar soğuk, bedenimi soğukla ısıtacak kadar mükemmeldi.
Soğuğu severdim. Rüzgarın estiği sırada yüzümde bıraktığı o soğuk hissiyata ise her ne kadar donmamı sağlasa da bayılıyordum işte.
Okula yaklaşmışken birine çarpmamla birlikte birkaç adım gerileyerek düşmekten son anda kurtulmuştum.
"Hey! Önüne baks-" derken gördüğüm kişiyle ağzım hafifçe aralandı. "Ne? Asıl sen önüne bak! Bu gençler artık çok kaba olmaya başladı." dediğinde ağzım hafif aralanırken ona baktım.
Hızla arkasını dönüp giderken yaşadığım olayın şoku yüzünden hiçbir şey söyleyemiyordum. Bu oydu... Rüyamda sarışın kızın başında ağlayan sarı saçlı, kahverengi gözlü o kızdı.
Ne konuşacağımı bile bilmeden sadece konuşmak için arkamı döndüğüm sırada onun bir anda ortadan kaybolduğunu gördüm.
Gördüğüm kabus aklıma gelirken tüylerimin diken diken olduğunu hissettim.
Gördüğüm kabus saçma sapan bir rüya değil miydi yoksa? Olayın ne kadar gerçeklik payı olduğu biraz düşünürse bile o kişilerin gerçek olduğunu düşünmeye başlamıştım.
O kızı tekrar görmeliydim. Sormak istediğim sorular vardı. Belki de bu rüya bir anlam taşıyordu. Bilmiyordum...
Düşünceleri her ne kadar zor olsa da aklımdan uzaklaştırmaya çalışarak okula doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladım.
Okulun kapısından girince koridorların boş olması dersin başladığını işaret ediyordu.
Sınıfın bulunduğu koridora girdim ve sınıfın kapısını tıklatarak açtım.
Tahtaya bir şeyler karalayan matematik öğretmenimiz Bayan Lewis gözlüklerinin ardından bana baktı ve konuştu.
"Bayan Hill?" dediğinde bütün sınıfın bana bakmasıyla utançla dudağımı ısırdım.
"Bayan Lewis, gerçekten üzgünüm." derken yerime oturmamı işaret edince kapıyı kapattım ve koşar adımlarla en arkadaki boş sıraya geçtim.
Çantamdan defterimi çıkarırken kalemle birlikte defterime bir şeyler karalamaya başladım.
"Bayan Hill? Dersi dinliyor musunuz?" diyen Bayan Lewis'e baktım ve konuştum.
"Elbette Bayan Lewis." dediğimde artık bu kadının bana takıntılı olduğunu anlamıştım.
*
"Önüne baksana!" diyen kişiye hayretle baktım. Bana çarpan kendisiyken bana laf ediyordu.
"Sen neden bahsediyorsun? Bana çarpan sendin!" dedim sinirle.
O sırada bir anda gözlerim karardı. Sesler uğuldamaya başlarken uğultuları bastıran bir ses kulağıma ulaştı.
"Bir vampir kadar acımasız,
Bir kurt kadar güçlü,
Bir cadı kadar zeki,
Bir insan kadar masum..."
Bedenimi taşıyamadığı hissederken kolumu oynatmaya, bir yerlere tutunmaya çalışıyordum.
Ancak yapabildiğim tek şey, hiçbir şey yapmamaktı.
***
Merhaba! Yeni bölüm yine kısaydı ancak söz veriyorum bir sonraki bölüm daha uzun olacak💕
1) Bölüm nasıldı?
2) Kyra'nın duyduğu ses ne? Neden o sesi duydu? Ve ne anlama geliyor?
Seviliyorsunuz❤
İnstagram;
bir_vampirden_hamileyim
*İnstagram hesabı her iki kitabın hesabıdır.*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümsüz | Karanlık Ruh
VampirGeceden nefret etmemin sebebi buydu belki. Kabuslar... Uykularımı işgal eden, bir zehir gibi acı çektiren kabuslardı. Gecenin siyahlığına olan aşkımı engelleyen de buydu. Gündüzün maviliğine olan aşkımı alevlendiren de buydu. Kabuslar hayatımı ele g...
