Mutlu sonlar her zaman mutlu başlangıçların getirisi değildi. Ya da mutsuzluklar mutlulukla bitmez diye bir kural yoktu. Ağlarken gülünmez, gülerken ağlanmaz diye bir yargıda kalmamıştı. Herkes her an her şeyi yaşayabilirdi. Anlar farklı gereksiniml...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
40 bini geçtik😍 Bu da benim sevinç dansım olsun😂
Hepiniz iyiki varsınız. Sizleri çok seviyorum❤
Bu bölüm ithafım yazılan bölümleri kısa bir süre de soluksuz okuyan utangaç güzelimize esrabakan25
İnsanlar vardır. Milyonlarca ve milyarlarcası. Aynı gökyüzünün altında lâkin tamamiyle farklı sıfatlarda, karakterlerde, yüzlerde, seslerde, yaşlarda... Anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği kadarı. Bazıları esmer bazıları sarışın bazıları kumral... Bazılarının tanımı farklı; kumral tenli, esmer bomba, turuncu tenli, yanık tenli, kızıl bomba, sarışın bomba, kıvırcık saçlı, düz saçlı... Fakat sen bir tanesin. Hangi sıfatları alırsan al teksin ve değerlisin. Aynı milyarlarca insan yaşayan bu dünyada Sahra'nın Araf için tek olduğu gibi sende birileri için en ve en kıymetlisin.
Sabah kahvaltısını yapmış ve birbirine aşkla bakan iki insan zar zor masayı toplayabilmişlerdi. Uzun süredir ilk defa bu kadar kendilerini huzurlu hissediyorlardı. Birbirlerinin yanında olmak her ne kadar her zaman itiraf edemeseler bile onlar için yeniden doğuş demekti.
Masa toparlanıp kirliler durulanmış ve makineye yerleştirilmişti. Her şey hallolduktan sonra Araf ve Sahra oturma odasına geçip oturdular. Birbirlerine zaman ayırmaları lazımdı. İkisi de karşısındakinin kendisini sevdiğini biliyordu fakat bu durum bazen duymak istedikleri gerçeğini yok edemiyordu. ikisi de bunu çok az dile getirmişlerdi ve daha fazla dile getirip daha fazla birbirlerine sevgiyle bağlanmak istiyorlardı. Eh tabi Araf hala biraz durgundu bu konuda. Seviyordu hem de iliklerine kadar, uykularına girecek kadar fakat o dille söylemeye pek alışık değildi. Lâkin o da öğrenecekti. Sevdiği kadın için her şeyi yapardı çünkü.
Odanın sessizliğine telefonun sesi düşerken Araf oturduğu koltukta kaykıldı ve elini cebine atıp telefonunu cebinden çıkarttı. Göz ucuyla Sahra Araf'a bakarken Arafta aramayı cevaplamıştı.
" Alo abi, ben şevko"
Araf Şevket'in onu aramasına şaşırmıştı çünkü Şevket'in onu mahallelerde büyük karışıklık çıkmayacağı sürece aramayacağını bilirdi. Şevket Araf'ın bütün mahallelerdeki hareketlilikleri toplayan adamıydı. İnsanlar aralarında konuşurken 'sessiz ol yerin de kulağı vardır' derler ya işte o yer tam olarak Şevket yani namı değer şevkodur.
"Söyle Şevko"
Araf'ın kulağına hışırtı sesleri geldi ve Şevket dilindeki baklaları çözüldü. "Abi Hayatta bir şeyler dönüyor. Geçenki uyuşturucu işi büyüdü. Sen yengeyi ararken o iş aldı başını gitti. Sokaktaki gençlerin bir kaçı daha yüksek dozdan hastanelik oldu. Uyuşturucu satıcısını gençler yakaladı ama ondan alınan isime ulaşılamadı-ki ulaşılsa bile mutlaka onun da patronu vardır-. Yani abi demem o ki yengenin sokağı alt üst olmak üzere bir el atsanız iyi olacak"
