Psikolog ve Psikopat

-7-

Multimedia: Juana

O gün gelimişti. Bugün öğrenme psikolojisi dersim vardı ve büyük ihtimalle İskren de olacaktı. Onun öğretmeni ve danışanıydım bu etik değildi ama yine de o benim olacaktı. 7de uyanmalı ve Iskren için kendimi hazırlamalıydım.

Yine geç kalkmıştım. Saat sabahın 7sini 3 geçiyordu. Bunun üzerine küfrederek karnımda gurultular eşliğinde tuvalete girdim ve işimi hallettim. Ellerimi yıkadıktan sonra siyah donsütyen takımımı tekrar giydim ve dar kot pantulun, siyah deri ceket, beyaz gömleg ve beyaz çantamı alarak kahvaltıya geçtim. Makyajı arabada yapacaktım bu yüzden makyaj malzemelerimi yanıma aldım. 3 domates 1 salatalık 6 zeytin yiyerek kahvaltımı tamamladım ve evden çıkarag arabama doğru yürümeye balşadım.

Arabama bindim ve okulun yolunu tuttum. Okula gelmeg üzereyken bir araba önüme kırdı. Korkuyla küfrettim. Evet korkmuştum, fakat ben bu tür şeylere her zaman hazırlıklıydım, bu tür günler için yanımda keleş ve levye taşıdığımdan elimi uzattım ve keleşimi kaparak arabadan indim. Ama karşımda Iskren'i görmeyi beklemiyordum.

İskren küstahımsı bir gülümsemeyle bana ve elimdeki keleşe bakıyordu.

"Ne yapıyorsun cyka bylat!!1!" diyerek üstüne yürüdüm ve keleşi ona doğrulttum.

Ellerini savunur gibi kaldırarak geri yürüdü. Hala gülüyordu. "Çarpabilirdim durak cyka bylat!!!" diye bağırdım.

İskren "Haklısınız." dedi sadece. Hala gülüyordu ve iyice sinirlerim bozulmuştu.

Bunun üzerine arabama binmeg suretiyle yürümeye balşadım. İskrenin ayak seslerini duyabiliyordum arkamdan geliyordu. Kapıyı açıp binecekken otoparkta olduğu gibi kapıyı geri kapattı. Bıkkın bir tavrıla ona döndüm.

"Aç mısın" dedi.

"Evad" dedim ama dersime geç kalmıştım. Arabaya tekrar binecekken kapıyı yine kapattı.

"Yobannaya suka!" diye bağoırdım. İskren kolumdan tutmak suretiyle beni arabasına sürükledi. Kafamı arabaya soktu, zorla bindirdi ve kendi tarafına geçti.

"Keleşimi arabama bırakmalıyım!" dedim elimdeki keleşi göstererek. Dediklerimi duymamazlıktan gelip kemikli çenesini ve yeşil gözlerini bana çevirerek,

"Ne yemeg istersin" dedi. Seni diyemediğimden

"Pizza" dedim kısık sesle. Kafasını salladı ve sürmeye başladı.

"Ruhsatı var mı?" dedi kaşlarıyla keleşi işaret ederek.

"Evet" dedim sadece ve kafamı cama yasladım.

Yolun geri kalanı boyunca sessizlik hakimdi, gerilim avada volta atıyordu. Heyecan ise avare avare dolanıyordu arabanın içinde. Nedan bunu yaptığını merak etmiştim ama bu an hiç bitmesin istiyordum. Bı yüzden sustım.

Psikoloji 2. sınıflara mesaj çekerek derse gelemeyeceğimi tasvir eden bir mesaj çektim. İskren'e de bu meşaj gelmiş olmalıydı ki bana aynadan bakıp çarpıkça gülümsedi. Bu dersi çakıştığı için geçen yıl alamadığını belirtti. Keşke biz de çakışsaydık diye düşündüm.

Vinsanto'nun önüne arabayı park etti. Buraya ilk defa geliyordum. Pizzaları söyledik ve sessizce oturmaya balşadık. Şimdi ne olacaktı? Öğrencimle öylece takılamazdım. Eğer okulda bu duyulursa sonumuz adliyye olurdu ve ben bundan kurtulamayabilirdi. Çok riskli ve entrikalı bir şey yapıyorduk.