Princess Tale (UNDER EDITING- NEW SCENES, PLOTS, CHARACTERS, and TWISTS)

Part XIII

Alexia's Point of View

Ilang araw ang nakalipas, hindi parin nawawala yun sa isip ko. Hindi si Mr. Lee yung nakaitim, pero bakit gan'to ang pakiramdam ko? Bakit gusto kong malaman kung sino sila sa buhay ko?

*KRING.. KRING.. KRING..*

-HEY Bhoss! Where you? I think ikaw na lang ang kulang dito.-

"Okay! Okay! I'll be there in 10 minutes!"

*Toot..*

Magmadali na ako mag make-up. May reunion kasi kami nung mga kaklase namin nung high School. After kong mag make-up, naghanap na'ko ng pinakamagandang dress sa cabinet. Kinuha ko na ang bag ko at inilagay ang cellphone ko. Nakita ko naman sa loob yung kwentas. Yung misteryosong kwentas; Green pendant ito at maganda.
Isinuot ko ito agad. There's something inside me na tumulak sa'kin para isuot ito. Hindi ko na talaga alam kung anong nangyayari sakin.

I wore it, I locked the door, get my car's ke, then started to go.

Clark's Point of View

May mga bagay talaga na kahit gusto mo, hindi mo magagawang maging sa'yo.
Ang hirap kasi talagang mag pretend, pero katulad ng sabi nila, 'Magtiis ka kung mahal mo talaga'.
Anyway, nandito na kami sa venue ng reunion.

"'Asaan na yung date natin?"

"Hindi ito Valentines Ball JC!" Pang aasar ko.

"Ito naman! Hindi ba pwedeng mag pretend?—-"

"HINDI!"
Mabilis kong sagot.

"Napaka bitter mo naman, porke't natotorpe ka, bakit di ka pa kasi umamin?"
Diko na lang siya pinansin at sinagot.

"Clark! JC!"
Napatingin kami ni JC sa tumawag samin, si Alexia.q

"Where are they?"
-Alexia

"'Di nga namin alam ee! Kanina ko pa nga hinahanap."
Sagot ni JC.

"Pag nandito na sila, tawagan mo'ko agad! Punta lang ako sa Comfort room para matawagan ko din sila."

Alexia's Point of View

Pumunta na akong Comfort Room para tawagan sila. Ang ingay na kasi dito sa venue.
Bigla akong may kakaibang naramdaman. Huminto ako saglit at nagmasid sa paligid nang biglang may dumaan sa harap ko.

'Parang familiar siya'
Isip-isip ko.

My curiosity follow him. Sinundan ko siya hanggang sa paunti na ng paunti ang tao. Umakyat siya sa hagdan.

'It must be him!'
Isip-isip ko. Kaya dali-dali akong umakyat. Nakarating na ako sa next floor pero...

"Nasaan na siya?"
Bulong ko sa sarili ko.

Naghanap ako hanggang san makaabot ang mga mata ko pero wala talaga akong makita. Bababá na sana ako ng may biglang nagsalita.

"Hi Alexia!"
Napaharap ako agad.

"Kyle?"

"Kilala mo pa pala ako!"
-Siya

"Sino ka? Bakit ba lagi mokong sinusundan?"
-Ako

"I'm your savior!"
Madiin niyang sagot.

"Bakit lagi mo'kong iniliigtas? Ano ba kailangan mo?"
Ano to? Stalker ko since I was a child?
Tumalikod siya sakin.

"Ikaw..."
Lumapit ako ng kunti sa kanya. Hinihintay ko ang kasunod na katagang bibigkasin niya. Nagkaroon ng maikling katahimikan
Maya-maya lang...

Sinuntok niya ako pero agad akong nakailag kasabay ng pag atras ko. Sabi ko na nga ba kalaban 'to ee! Lumapit siya sa'kin at umatake ng sunod-sunod na suntok pero nailagan ko 'yun lahat. Yuyuko sana siya pero nahagip parin siya ng suntok ko. Napaatras naman siya.

"Hoops! Sorry!"
Sarcastic kong salita.

"My turn!"
Dagdag ko pa.
Humaya ako ng suntok. Umilag siya at pumunta sa likod ko. Hindi naman ako nasasaktan sa suntok niya. Bakla ba 'to?Sayang gwapo pa naman! Pwe!
Nasa likod ko siya at sinuntok niya ako sa may kanang bahagi pero nahawakan ko ang pinan'suntok niya at pinaikot siya papunta sa harap ko.

Kyle's Point of View

Pinaikot niya ako papuntang harap niya. Pagkatumba ko humaya siya at tumitig sakin.

"You have no idea who I am!"
-Siya

"Maybe!"
Sagot ko sa kanya kasabay ng paghawi ng paa ko na naging sanhi ng pagkatumba n'ya pero agad siyang tumayo kasabay ng pagsipa sa tiyan ko at napatumba nanaman ako.

"It's that all what you've got!"
Sarcastic nanaman siya.
Napahawak na lang ako sa tiyan ko habang nakikinig sa kanya.

"Ano? Tutunganga ka na lang d'yan? Ang boring mo namang kalaban!..."
Humaya ulit siya na parang nagbabanta.

"NOW, TELL ME! SINO KA?!"
-Siya

Nakayuko parin ako.
Ngumiti ako habang unti-unting tumitingin sa kanya. Nakatikom parin ang kamao niya habang nakatitig sakin.
Sanay talaga to lumaban.

"Ikaw..."
Unti-Unti akong tumatayo.

"...Ang kapatid ko!"