Princess Tale (UNDER EDITING- NEW SCENES, PLOTS, CHARACTERS, and TWISTS)

Part XXXIV

Nathan's Point of View

Hindi! Mali!
Mali ang iniisip niya.
Napasabunot ako sa ulo ko.

"Lahat ng nalaman niya totoo pero yung iniisip nya , alam kong yun ang hindi tama! Nakita ko na nalaglag 'tong papel na ito at siguradong 'di pa niya ito nababasa..."
ANONG GAGAWIN KO?

"... Totoong nag di-disguise ako! Totoong agent ako! Totoo ang lahat ng nabasa niya Pero..."
Napaupo ako sa gilid ng kama.

"... Yung nararamdaman ko, totoo rin yun!"
'Di ko na namalayan na tumutulo na pala ang mga luha ko. Ayokong mawala siya sa akin. Kailangan kong ipaalam sa kanya ang totoo. Kailangan niya ng malaman lahat pati na ang tunay niyang pagkatao, na ampon lang siya at hindi sila ang tunay niyang pamilya. Kailangan niyang malaman na pinoprotektahan ko siya. Na si kyle ang kuya niya, ang nag iisa niyang kapatid. Kailangan niyang malaman.

Na...

Mahal ko talaga siya.

Alexia's Point of View

Mabilis akong nagtungo sa sementeryo kung saan nakalibing ang bestfriend ko. Dahan-dahan akong umupo sa gilid ng puntod niya.

"Sorry ha? Wala akong dalang bulaklak..."
Nakangiti kong sabi habang tumutulo ang mga luha.

"... Biglaan kasi ee! Hindi ko akalain na niloko nanaman ako. Umasa ako na mamahalin niya ako katulad ng pagmamahal mo pero..."

"... Katulad din pala siya ng iba. Pinaglaruan niya ang puso ko. Naniwala ako sa mga ipinakita at ipinaramdam niya sakin pero..."
Pinipigilan ko ang naghahalong galit at lungkot ko kasabay ng pagpigil ko sa aking luha.

"... Isa lang palang mission ang lahat. Hindi ko alam kung bakit. Hindi ko alam kung anong kasalanan ko! Nagmahal lang naman ako 'di ba? Naniwala lang ulit ako..."

*SNIFF.. SNIFF.. SIGH..*

"... Siguro nga tama sila. Wala na talagang makakapantay sa pagmamahal mo, na hindi na'ko makakakita ng kagaya mo.. *sniiff* pero Philipe, hindi ko talaga alam kung ano tong kakaibang nararamdaman ko ee. Sobrang nagagalit ako sa sarili ko kung bakit gan'to at kung bakit ko 'to ginagawa."
Nakaluhod ako habang dumadaloy ang mga luha.

" BAKKITT? ANO BANG NAGAWA KO? *SNIFF * WHY DOES THIS ALWAYS HAPPENED TO ME? BAKIT ANG RUPOK-RUPOK KO? BAKIT LAGI NA LANG AKONG PINAPAASA AT NILOLOKO? WHHHYYY!?"
Hagulhol ko..

"... Why does nobody loves me?..."
Bulong ko sa sarili ko habang nakatungo.

"I do love you!"
Tumingin ako sa kung saan nang galing ang boses na yun.

"What are you doing here?!"
Mahina kong sabi habang pasimpleng pinupunasan ang luha ko. Tumayo ako agad at naglakad palayo sa kanya. Pero bago pa ako makalayo ay hinawakan niya ang aking mga kamay.

"Waiitt please!!"
Hinila ko agad ang kamay ko at mabilis na naglakad na papalayo. Sinundan niya ako..

"Mali ang iniisip mo Alexia. Hindi totoo yung mga—-"
-Siya

"WAG MO'KONG PAIKUTIN NATHAN!! NAKITA KO! NABASA KO!! WAG MO'KONG GAWING TANGA!!"

"OO! TOTOO YUNG MGA NABASA MO PERO..."
-Siya
Humarap ako agad.

"SEE ?? YOU SAID IT, IKAW NA MISMO ANG NAGSABI! KAYA PLEASE LANG! GET LOSSTT!! BEFORE I PUNCH YOU AND BURY YOU IN THIS CEMETERY!!"
Lumakad ulit ako ng mabilis. Ayokong makinig sa kanya. Ayokong makita siya dahil...

Nasasaktan ako...

Nasasaktan ako sa mga salitang lumalabas sa bibig ko. Naramdaman ko na hindi niya na'ko sinusundan. Tumingin ako sa likod ko at nakita kong tatawid siya sa kalsada dahil nasa kabila yung sasakyan niya.

'Di ko na siya tiningnan, nag dirediretso ako ng lakad pero may nakita akong kotseng itim na sobrang bilis ng takbo.

*dug dug... dug dug... dug dug...*
Bumilis ang tibok ng puso ko.

'Di ko namalayang lumingon na pala ako at tumakbo papalapit sa kanya.

Napahawak ako sa bibig ko habang tumutulo ang luha. Tumingin ako sa kanya.

"NATHAN? NO! NO! NO! LOOK AT ME! NATHAN? STAY WITH ME! PLEASEE! AYOKO NG MAULIT!"

* A M B U L A N C E N O I S E *