Princess Tale (UNDER EDITING- NEW SCENES, PLOTS, CHARACTERS, and TWISTS)

Chapter Seven

CHAPTER VII: FANTASY VS. REALITY

Alexia's Point of View

<<<<THREE YEARS AFTER>>>>

It's been years since then, three years na mula ng iniwan ko ang mundo namin. Ang mundo naming iniwan ko dahil...

sa kanya.

It's been years, since he treat me like we never been through each others arm. Ni hindi niya man lang ako hinanap. Ni hindi man lang siya nag paalam.

Nagagalit ako sa kanya kasi napakabilis n'yang makalimot. Ano ako praktisan niya? Muka ba akong trainer ha? Napaka sinungaling nya!! Sabi niya wala siyang girlfriend. ee bakit may anak siya?!!!!

*FLASHBACK*

Ilang araw ko ng hinahanap si Nathan. Nagtatanong pa rin ako kung bakit. Gusto kong malaman kung bakit. Bakit kailangan pa niya magsinungaling? Bakit ngayon pa? Bakit 'di siya nagpapakita sa'kin? 'Yun ba ay dahil nasaktan ko siya? Mahal ba niya talaga ako? Totoo ba talaga lahat ng sinabi niya? Totoo na ba talaga siya? Madaming tanong nagumugulo sa isip ko. Puro ano at bakit. Gusto kong alamin ang mga ito dahil gusto ko ng alisin ang takot at sakit.

Magdidilim na at kasalukuyan akong naghahanap sa kanya. Hays! Kanina pa ako naghahanap. Kailangan ko na sigurong umuwi. Hindi ako hihinto hangga't 'di ko nalalaman ang mga kasagutan sa mga tanong ko. Hinarurot ko na ang motor ko. Ayoko kasing abutin pa ng sobrang dilim.

Seryoso akong nagmamaneho ng bigla akong napatingin sa nalampasan kong bahay sa may kaliwa ko. Hindi ko alam kung na-malikmata ako pero 'di ko namalayan na inihinto ng kamay ko ang motor at bumaba ang katawan ko para tingnan ito kahit na 'di ko naman talaga alam kung ano ito.

Tumago ako sa mag kotse. Ewan ko kung bakit ko 'to ginagawa. Basta may natulak sa'kin na tumago kaysa magpakita. Sinilip ko ito kasabay ng mabilis na pag tibok ng aking puso.

Ngumiti ako ng sobra. 'Di ko akalaing makikita ko pa siya! Lalapitan ko na sana si Nathan na kasalukuyang bumababa sa kotse niya.

Ngunit ang tadhana'y mapaglaro. Isang babae ang sumulyap sa tagusan nilang pinto.

"Nathan! Com'on! Nag hihintay 'yung anak mo! Kain na rin tayo!"
Sabi nung babae.

"Okay! Five minutes! Kukunin ko lang itong mga pinamili natin."

Tumikom ang aking mga kamao. Nanigas at nangangalit ang aking mukang may bahid ng pagkamuhi. Walang alinlangan akong umalis. Hindi ko na kailangangan pang itanong sa kanya para magkaroon ng kasagutan. The questions are already solved and aswered. Hindi ko na siya kailangan at wala na siyang dapat patunayan. Kaya ko kahit wala siya. Kaya kong mag isa at kakayanin ko pa.

Sometimes, you will never know the power of yourself until someone hurts you badly.

*END OF FLASHBACK*

Tinangka niya na nga kaming patayin tapos ganitoo pa gagawin niya sa'kin?

Nagkamali siya ng binangga niya! Wala na akong pake-alam sa kanya. All I know is...