Zorla Sahibim

3. Bölüm (düzenlendi)

Kız yine bana bakmaya devam etti ve "Sen hangi barın s*rtüğüsün" dedi. Ona küstahça bakıp "Siz yanlış anladınız ben sadece ARTIK Mert'in bir ESKİ arkadaşıyım" dedim . Bazı kelimeleri Mert utansın diye vurgulamıştım. Mertin yüzü ise dediğim lafla daha çok kızarmıştı. Kız bir an durdu ve bir şey söyleyecekken lafa girdim. "Neyse size iyi eğlenmeler ben de zaten kalkıyordum." Dedim.

Kafeden çıkarken Mert arkamdan bağırdı ve gelmeye başladı. Yanıma gelmesini istemiyordum eğer gelirse ağlardım. Ağladığımı görmesini ise hiç istemiyordum. Bana yetişmesin diye koşmaya başladım. İleride yol vardı ve yola yaklaşan bir taksi gördüm. Taksiye el kaldırdım. Acele etmem gerekiyordu. Taksi duracağa benzemiyordu ve Mert de yaklaşıyordu. Mert'in gelmesine 5 metre falan kala taksinin önüne atladım.

Yaptığım çok saçmaydı biliyordum ama o şerefsizin sesini duymaya bile tahammülüm yoktu. Taksi ani bir fren ile bana çarpmadan durdu. Ben soluk soluğa kalmışken çarpmamasına bile şükretmeden hemen taksinin kapısını açtım ve taksiye bindim.

İçeride benden ve şöförden başka biri daha vardı. Ve bana delisin der gibi bakıyordu. Sanırım yolcuydu ama bayağı yakışıklı bir yolcuydu. Üzerinde takım elbise vardı. Taksinin ben el kaldırınca durmama sebebi yolcu olduğundan dolayıydı sanırım.
Taksi şöförü "kızım sen manyak mısın? Ya sana çarpsaydım arabanın önüne atlanır mı? Acelen neydi?..." Söylenmelere devam ederken "arabayı sürün lütfen acele edin" dedim. Mert'in suratına son kez bile bakmamıştım. Ancak yüzündeki pişmanlığı tahmin edebilecek kadar tanıyordum onu.

Yolda telefonuma mesaj geldi hem de binlerce tabi ki de Merttendi? Bir mesajı açtım ve okudum.

Doğa beni affet bildiğin gibi değil yanlış anladın gibi Saçmalıklarla dolu onlarca mesaj vardı.

Yandaki yolcu "kızım sen ne ayaksın delimisin?" Dedi bende ona sırıtarak "evet hatta seni bu akşam evine gelip boğucam" dedim . Oda bana telefonunun Notlar kısmına bir şey yazıp gösterdi.

Notta: ben delileri severim ama beni boğmak yerine başka şey için evime gelsen yazıyordu

Ona tiksinerek baktım . Ardından telefonum durmadan çalmaya Mesajlar gelmeye devam etti hepsi tabiki yine Mert dendi. Gözlerimi devirip telefonumu sessize aldım.

Yandaki yolcuda ben mesajları okurken okuyacak olacak ki bana "demek aldatıldın." Dedi. Bende "seni ilgilendirmez!" dedim. Bana dönerek "ama senin gibi güzel bi kıza hiç olmaz doğrusu" Dedi. Bu sözü Hoşuma gitmedi desem yalan olurdu ama sinirli suratımı bir milimetre değiştirmedim.

15 dakika Sonra taksi havaalanında durdu. Ve yolcu indi biletine göz gezdirme Fırsatım olmuştu  İzmir e gidecekti. Arabadan indi, taksi parasını fazladan verip "güzel hanımefendiyi de evine bırakın" dedi ve bana kinayeli bir şekilde el salladı. Taksiciye bende gideceğim yeri- evimi- söyledim ve taksi yola devam etti.

bu sırada Mert'e neden bu kadar sinirlendiğimi düşündüm sonuçta ona aşık olmadığım gün yüzü kadar ortadaydı.. Ama ben babamı daha yeni kaybetmişken onun acımı paylaşmasını bırak bir de beni aldatması tabi ki de beni sevindirmemişti. Taksi çok geçmeden evimin önünde durdu.

Bende indim ve kapıda çıkmak üzere olan abimi gördüm. Ona koşarak sımsıkı sarıldım ve sadece "abi iyi ki bu gün dışarı çıkmışım" dedim ama derken ağlıyordum. Dediğim şeyde kinaye falan yoktu. Ciddiydim sonuçta bu sayede Mert'in gerçek yüzünü görmüştüm. Abim beni içeri getirip kanepeye oturttu ve "ne oldu güzelim" dedi. Ona sadece "Mert beni aldatmış." Dedim ve koltuktan kalkıp odama ilerledim. Ne bileyim destek beklerken kazık yemeyi hiç beklemediğimden mi bilmiyordum ama ağır gelmişti. Hele birde Mert'ten bu kazığı yemek sindiremeyeceğim bi durumdu.

Abim ise evden çıkarken evde çalışan kadına  "odasından çıkarsa beni ara" diyerek tembihledi.

Akşam olduğunda kapı sesinden abimin geldiğini anladım. Odamın kapısını evde çalışan kadın tıktıkladı ve "abiniz yemeğe çağırıyor." Dedi. Odamın kapısını açtım, aşağıa indim.

Abim artık başköşe de babamın yerinde oturuyordu. Onun çaprazına geçtim. Yüzü çok ciddiydi bana sadece hayatımı değiştirecek 3 kelime söyledi...