(S.P.U. Series #1) Racing Hearts (COMPLETED)

Chapter 29

Chapter 29

#RacingHearts

"Ang ganda mo." Uh, why did I found it weird nung purihin ako ni Andrei sa Tagalog? Ang weird lang kasi mas kinilig ako.

Hinawakan ko ang kamay niya para kahit paano ay mabawasan ang kaba ko. "What if hindi ako magustuhan ng parents mo as your girlfriend? What if hindi nila ako matanggap? What if. . . gumawa sila ng paraan para magkahiwalay tayo?" I asked, sounded so worried.

He laughed. "Enough with the what ifs. Everything will be fine, okay?"

I nodded. But I'm shaking! Hindi matanggal sa utak ko ang mga negative thoughts! Oh, gosh!

We arrived at their home at 11:30 am and parang ayaw ko nang bumaba dito sa sasakyan ni Andrei at utusan na lang siyang ihatid ako pauwi. When finally, nakayanan ko nang bumaba ng sasakyan at pumasok sa bahay nila ay hindi ko magawang ngumiti. Siguro lahat na ng negative scenarios ay nag-play na sa utak ko sa sobrang kaba!

Pagdating namin sa kitchen nila ay tumambad sa amin ang isang lamesang maraming naka-handang pagkain, at naroon na ang dalawang kapatid ni Andrei pati ang daddy nila. Ngumiti ako sa daddy ni Andrei saka ako pinaupo ni Andrei. Iyong mommy na lang nila ang kulang... Iniyuko ko ang aking ulo upang tignan ang aking mga kamay na nanginginig.

Magiging okay ang lahat, Nariah.

"Good morning, hija..." Andrei's dad greeted me.

"Good morning po, Mr." I smiled to hide my nervousness.

He nodded. "What's your name, hija?"

I smiled again. "Nariah po."

Hindi niya siguro na-remember iyong name ko. Kasi diba nakasama ko na silang mag-lunch noong nag-deliver ako ng cake dito. Well, hindi pa naman kasi ako girlfriend ni Andrei that time so wala pa siyang pakialam sa akin noon.

Naka-smile lang ako the whole time, hindi ko nga alam kung nagmumukha na bang creepy iyong ngiti ko. Nung dumating na ang mommy ni Andrei, ngumiti muna siya sa akin saka siya naupo.

I cannot eat properly when I know that Andrei's mom is observing me. Wala akong ganang kumain kaya pakonti-konti lang ang amount na isinusubo ko.

"So, Nariah..." Tita Cecilia trailed off.

Tumingin ako sa kanya saka ngumiti. Nginitian naman niya ako pabalik. "Yes po?"

"Are you Andrei's girlfriend?" she asked, sounded curious.

I nodded my head. "Yes po. We've been together since January... January 25," I answered.

Andrei's mom eyed me. Nakita iyon ni Andrei kaya naman sumingit siya. "She's just nervous, mom." Andrei laughed.

Akala ba ng mommy niya na hindi ako sigurado sa month and date kung kailan kami naging official ni Andrei?

Tita Cecilia laughed. "Normal lang iyan, hija."

"Since the both of you are going to be seniors next school year, what will be your strand?" Andrei's dad asked me—he's Tito Tomi.