GÜLLER VE DUDAKLAR~TAMAMLANDI✔

15.Bölüm

Keyifli Okumalar <3

__________

İki saat boyunca filmin sahnelerinden duygusal anlamda fazlaca etkilenmişti Gül. Üstelik bu filmi kaç kez izlemişti hatırlamıyordu. Buna rağmen her izleyişinde sanki ilk kez izliyormuş gibi etkilenmiş, tüm filmi Savaş'a sarılıp ağlayarak izlemişti.

Bu durum Savaş'ı bir yandan eğlendirirken diğer yandan Gül'ün gözlerinden akan her damla kalbine bir ok gibi saplanmıştı. Genç adam, filmin etkisinden halen çıkamamış olan, göğsüne gizlenip bir kuş gibi titreyerek ağlayan sevdiği kadının bu haline daha fazla dayanamamıştı.

Bu duruma bir son vermek adına bir hamlede bulunarak iri elleriyle göğsündeki başı nazikçe kavrayıp göz göze gelmelerini sağladı. Gül'ün gözleri hâlâ nemliydi. Dudaklarını alnına bastırarak bir öpücük bırakarak tekrar gözlerinin onun yeşilleriyle buluşturduğunda sıcacık bir sesle "Gül... Sevgilim, neden ağlıyorsun?" diye sordu.

"Kız sevdiği adam yaşasın diye kendi kalbini bağışlıyor Savaş."

"Bu bir film sevgilim, lütfen artık ağlama ne olur."

"Sen cidden hiç etkilenmedin mi bu sahneden?" diye sordu hayretle başını hafifçe kaldırarak.

"Etkilendim, ama bu sahneden değil..." dedi tekrar göğsüne yaslanan başının arkasına kolunu koyarken. "Daha çok birbirlerini nasıl bulduklarından, yıllar sonra onları birbirlerine götüren ipuçlarından, birbirlerini bir fotoğrafın izini sürerken bulmalarından, bu yolun sonunda birbirlerine âşık oluşlarından etkilendim."

"Yani hayatta küçük tesadüflerin büyük aşklara gebe olduğunu mu düşünüyorsun?"

"Çünkü büyük aşklar her daim sonsuz mutluluk ve mucizeler doğurur. Bu bazen bir ölümdür, bazen de yepyeni bir hayattır, bir nefestir, candır... Tıpkı bizim gibi. "

"Nasıl?"

Belki de artık Savaş'ın Gül'e annesinin vasiyet mektubunun âşık olduğunu itiraf etme zamanı gelmişti artık. Gördüğü ilk andan itibaren ateşe çekilen pervaneler misali Gül'e çekildiğinin farkındaydı ancak itiraf etmesi Gül'ün mezuniyetini kutladığı geceyle aynı tarihe denk geliyordu.

Belki Savaş'ın değil de Gül'ün ona çocuk yaşlardan beri platonik olarak derin duygular beslediğini itiraf etmesi gerekiyordu şu an fakat Savaş hisettiklerini anlatmaya başlamıştı bir kez. Belki de bu gece bu film sırların açığa çıkması için özellikle izlenmişti. Oysa ki Gül'ün yıllarca izlemekten bıkmadığı, en sevdiği filmdi. Ancak şimdi...

"Aslında bu noktada, benim sana bir şey itiraf etmem gerekiyor Gül..."

"Neymiş o itiraf?" diye sordu kıkırdayarak. "Sevgilim birden gizemli bir adama dönüştün sebebi nedir?"

"Bir saniye izin verir misin?" diyerek ayağa kalkıp girişteki askılığa asılmış paltosuna doğru yöneldi.

Birkaç saniye sonra elinde beyaz bir kâğıtla geri döndü. Acaba mektup mu yazmıştı?