Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 4

*Hailey*

"Is dat jouw normale doen? Eerst douchen en dan gaan zwemmen in de vijver?" hoor ik Skyler met haar kakstem achter me zeggen.

"Hoe kan jij nou weten dat ik in de vijver ben.." zeg ik terwijl ik me omdraai, maar ik slik mijn woorden al snel in. Naast Skyler zit Nathan. Natuurlijk was het niet genoeg om me voor schut te zetten bij zijn vrienden. Hij moest het ook zo nodig tegen Skyler zeggen. Nu is zeker mijn hele maand verpest. 'Ach, ik moet hier toch alleen maar zijn om te slapen' denk ik bij mezelf om me wat op te vrolijken.

"Weetje, ik en Nathan zijn hele goede vrienden, toch Nathi," Nathan knikt overdreven hard. Ik zie dat hij het niet meent. Waarschijnlijk zijn ze gewoon friends with benefits. "Dus als Jij iets doet tegen Nathan, ben je ineens ook tegen mij. Ik kan je gerust zeggen: mij wil je niet als vijand."
Ik moet lachen. Ik denk eerder dat zij mij niet wil als vijand. Mijn 'Fans' zouden het namelijk niet leuk vinden als mij iets overkwam. Natuurlijk, ik heb die danswedstrijd gewonnen en ben erna gedumpt. 'Niet zo denken Hailey!' spreek ik mezelf in.

"Is er soms iets grappigs?" vraagt Nathan.

"Ja, Volgens mij is het namelijk omgekeerd en willen jullie mij niet boos maken. Ik zal zeggen dat ik nogal snel de zwakke plek van mensen kan vinden en daar gebruik van maken." Ik loop naar mijn kast toe want ik wil graag iets droogs nemen voor ik mij ga douchen. Natuurlijk moet Skyler weer recht voor mijn neus gaan staan en zo mij de weg versperren. Ze geeft me een duw.

"Hé," roep ik verontwaardigd. "Waarvoor is dat nou nodig?"

"Dat was omdat je voor mij douchte."

"Dat is niet jouw douche!" roep ik.

"En dit is omdat je zo nodig bij mij in de kamer moest slapen," ze geeft me nog een duw. Iets harder nu. "En dit is omdat je zo nodig mijn vriendje van mij wilt proberen afpakken." Die laatste duw kwam zo hard aan dat ik op de grond val. Op dat moment staan Nathan recht.

*Nathan.*

Grappig eigenlijk om te zien hoeveel haat er in de ogen van Sky staat. Ik moest niet veel doen. Alleen vragen waarom haar haar nog nat was en ze werd al boos.Ze begon het kind meteen dingen te verwijten van toen dat ze er nog niet eens was. Ik ken Sky al van kleins af aan dus. Ik let eigenlijk niet echt op wat Sky zegt maar meer op hoe Hailey reageert. Ze is verontwaardigd. Dan vang iets op wat me doet opspringen.

"Ik ben jouw vriendje helemaal niet."

"Maar, Nathan. We kennen elkaar nu toch al zo lang? We hebben nu al zoveel gedaan. Officieel ben ik je vriendin niet maar het wordt hoog tijd dat je me vraagt. We doen..." Ik snoer haar de mond met mijn blik. Ik geef niet om haar. Ik geef om niemand. Dat kan en mag niet. Mijn verleden laat dat niet toe. Ik kan niet meer van iemand houden, want van degene waarvan ik het meeste hield heeft me gebroken. Mijn grootste voorbeeld heeft me gebroken. Mijn held. Hij was alles voor mij. De enige van wie ik nog een beetje hou is van mij zus. Ik moet haar beschermen zodat zij niet meemaakt wat ik heb meegemaakt. Door hem ben ik op kot gegaan. Ik ben mijn hele leven naar een internaat gegaan door hem. Ik haat mijn vader.

"Ik voel niets voor jou, oké? Het enige wat we gelijk hebben is dat we soms plezier willen beleven." Ik kijk naar Hailey die op de grond ligt. Ze kijkt mij terug aan. Haar ogen, ze zijn zo mooi. Ik snap echt niet hoe het kan. Na die gedachte storm ik de kamer uit.

*Hailey*

Nadat Nathan de kamer uit stormde, waarbij hij mij bijna vertrapte, zie ik Skyler op haar bed neerzakken. Ik vind dat ik me er niets van moet aantrekken en loop naar mijn kast. 'Zij heeft jou geduwd' zeg ik in mijn gedachten 'Nu moet jij haar niet gaan troosten. Ze is niet jouw probleem' En met die gedachten loop ik voor de tweede keer die avond de douche in.

*Nathalie*

Ik tref Nathan aan in de gang. Hij komt van Hailey's kamer. Als hij haar maar niet heeft aangedaan. Ik wil naar hem toe gaan en tot mijn grote verbazing zie ik dat hij glazige ogen heeft. Ik weet hoe erg hij op zijn imago gesteld is dus neem ik hem snel mee naar mijn kamer, waar op dat moment zich niemand bevind. Ik neem hem mee naar de badkamer waar hij in elkaar zakt.

"Nathan, gaat het?" Hij knikt.

"Wat is er gebeurd?"

"Ik weet niet wat me bezielde, ik moest wenen om het feit dat ik vond dat ze mooie ogen had. Ik mag haar ogen niet mooi vinden, snap je dat?" Ik knik maar, want ik weet dat het hem anders pijn gaat doen. Ik vermoed dat het met pap heeft te maken. Ik moet denken aan die keer dat pap dronken thuis kwam en Nathan in zijn gezicht sloeg terwijl hij niets had gedaan. Mijn moeder stond maar toe te kijken hoe pap hem sloeg en ik kon niet naar hem toe. Mijn moeder zei dat hij zich wel zou redden. Als ik er tussen kwam kon ik grotere problemen krijgen. Ik en Nathan zijn half broer en half zus. Ik lijk op moeder. Nathan lijkt eerder op onze vader, omdat we niet dezelfde moeder hebben. Hij haat iedereen door hem. Hij wordt er elke dag aan herinnert hoe pap hem sloeg en hem pijn deed, want hij heeft 1 litteken op zijn arm. Iedereen denkt dat het is omdat hij gevallen is maar dat heeft hij zelf verzonnen.

"Ik weet dat je me niet gelooft. Maar alsjeblieft, vertel het tegen niemand." Nathan kijkt me wanhopig aan.

"Ik beloof het." Na die woorden staat hij op en loopt zo snel als hij kan naar zijn eigen kamer. Hij slaapt gelukkig alleen. Ik heb echt zo met hem te doen op momenten als deze...

_____________________________________________________

Comment.

&

Vote, als je het de moeite waard vond...