Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 33

   Voorzichtig leg ik mijn hand op de zijne terwijl ik fluister :"Het is niet jouw schuld. Ik ben je juist dankbaar voor wat je voor me hebt gedaan." 

*Nathan*

Na haar woorden valt ze terug in slaap. Haar hand blijft op de mijne liggen. Ik wil het zo laten als ik besef dat ik ook een slaapplek moet vinden. Normaal zou ik het fijn vinden om naast een meisje te slapen maar ik wil geen misbruik van haar toestand maken. Ik blijf nog even zitten. Als ik wil rechtstaan houdt haar hand opeens mijn hand vast en kijkt ze me aan. 

"Blijf bij me." fluistert ze. Ik zie de schrik in haar ogen. Het moet vast vreselijk zijn geweest voor haar. 

Ik knik: "Ik ga me even douchen en ben dan bij jou." Ik weet niet of ze me gehoord heeft maar ze laat mijn hand los en haar oogleden vallen terug dicht. Snel douch ik me. Ik ga terug op de rand van mijn bed zitten. Ik heb schrik om haar wakker te maken. Dan klopt er iemand op de deur. 

"Nathan," vraagt Nathalie. "Mag ik binnen komen?" Ik mompel een ja en ze opent de deur verder. Droevig en bezorgd kijkt ze Hailey aan. "Wat zei de dokter?" vraagt ze dan.

"Ze heeft twee gekneusde ribben, een paar spieren zijn verkrampt, maar vooral blauwe plekken." fluister ik. Nathalie knikt. 

"Wat ga jij nu doen? Ze ligt in jouw bed." ze kijkt me aan met haar waag-het-niet-blik.

"Ze vroeg me bij haar te gaan liggen. In eerste instantie wou ik naar jou komen maar..." zeg ik maar ze kapt mijn zin af.

"Ik denk het niet. Jij komt gewoon mee naar mijn kamer." zegt ze snel, maar iets te luid. Of het kan ook zijn dat Hailey nog gewoon wakker was want ze opent haar ogen en zegt dat ik bij haar moet blijven. Nathalie probeert haar te overtuigen, maar Hailey houdt voet bij stuk. Niet echt teleurgesteld kijk ik Nathalie aan. 

"Het is al goed, maar waag het niet om haar ook maar een beetje pijn te doen." zegt ze streng. Beide kijken we nog even naar Hailey die weer in het slaap is gevallen van de pijnstiller die ze haar gegeven hebben. Na een kwartiertje vertrekt Nathalie en blijf ik achter. Ik kruip naast Hailey in bed en geef haar de ruimte die ze verdient. Na een kwartiertje begin ik ook in te dommelen, maar dan houdt ze mijn hand plots vast. Met een glimlach val ook ik in een onrustige slaap.

*Hailey*

Als ik wakker wordt voel ik een hand rond de mijne. De hand is iets groter en beschermend. Ik hoop dat ik hem nooit meer hoef los te laten. 

"Goede morgen, goed geslapen," vraagt een slaperige stem me. Ik knik en leg me in een andere positie. Daardoor doen mijn spieren zeer. "Ho, rustig aan. De dokter zei dat je twee gekneusde ribben hebt en dat is niet niets." Bezorgd kijkt hij me aan. Het is best wel schattig eigenlijk.

"Het is al goed. Ik hoop maar dat je vannacht niets hebt geprobeerd." zeg ik luchtig. Hij kijkt me aan en schudt heftig zijn hoofd.

"Waarom zou ik misbruik van je situatie maken?" vraagt hij onschuldig.

"Omdat ik me nog herinner dat je zei dat je mij als eerstvolgende in je bed gig krijgen, al heb je het waarschijnlijk al met meer gedaan." Een steek van jaloezie gaat door me heen terwijl ik de woorden uitspreek. Ik weet echt niet hoe dit komt. 

"Kijk, het zit zo..." begint hij.

"Ik hoef het niet te weten. Het zijn jouw bedgeheimen en niet mijn zaken." zeg ik snel. Ik wil niet horen met wie hij het gedaan heeft. Het enige wat ik nu wil is mijn hoofd op zijn warme lichaam leggen.

"Vind je het trouwens erg al ik me ga douchen? Ik heb namelijk nog wat dingen te doen." zegt hij nonchalant. Ik schudt mijn hoofd terwijl het tegengestelde waar is. Hoe graag ik ook zou willen, hij heeft waarschijnlijk andere zaken aan zijn hoofd. Snel stapt hij uit bed en laat een koude plek in het bed achter. 

Ik hoor het water lopen en voel de leegte. Na een vijftal minuten draait hij de kraan weer dicht. Ik blijf wachten tot hij naar buiten komt, maar dat duurt. 'Ik dacht altijd dat meisjes hun tijd namen.' denk ik in mezelf Als hij dan eindelijk klaar is zegt hij een vluchtige dag. 

"Ik had op een heel ander afscheid gehoopt" mompel ik treurig in mezelf. Dan gaat de deur weer open en ik hoop op een kus maar het enige wat volgt is:

"Sorry gsm vergeten. Tot straks hé." dan is hij weg en blijf ik helemaal alleen met gekneusde ribben en overal pijn, alleen in zijn kamer liggen.

*Nathan*

Ik snel naar de kamer van Dylan en Sam. Als ik aan de deur ben hoor ik hun stemmen. Ik storm naar woedend naar binnen en begin hen meteen uit te schelden. 

"Joh gast, calm down. What's going on?" begint Louis. 

"Wat er gaande is? Jullie hebben God verdommen Hailey in elkaar geslagen!" ik ben echt kwaad als ze hun meest onschuldige gezichten opzetten.

"Hey, het was niet onze schuld, Skyler zei dat jij had gezegd..."

"Het boeit me geen ene reet wat ze heeft gezegd! Ik zei het alleszins niet!" schreeuw ik naar Sam. 

"Ja, ga dat maar tegen haar zeggen. Wij volgden alleen jouw bevelen op hoor! Stank voor dank krijg je hier." zegt Sam. Dan wordt ik rustig. 

"Wat heeft Skyler dan juist gezegd?" vraag ik argwanend. Ik ben er namelijk zeer zeker van dat ik de afgelopen week niet met haar over Hailey heb gepraat.

"Niet boos worden oké," vraagt Francisco. Ik knik. "Ze zei tegen ons dat Hailey ervoor zorgde dat ze jou beschuldigde van moord op haar met vergif. Wij geloofden het natuurlijk niet maar toen jij ze jou negeerde begonnen wij het toch te geloven. Toen Skyler zei dat Hailey jou wou kapot maken omdat jij het bij haar deed sprong het licht bij ons op rood." 

Zonder nog een woord te zeggen loop ik naar Skyler haar kamer. Als ze opendoet en me ziet wordt ze rood. Dan sla ik haar zo hard in haard gezicht dat ze verstijft. Snel been ik weer terug want nog steeds zijn de jongens me nog wat andere antwoorden verschuldigd.