Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 47

Ik moet en zal Hailey voor me winnen.

*Hailey*

Na het blokuur Spaans ga ik naar het park. Ik wil mijn agenda nemen om er in te schrijven over het afspraakje met Ethan als ik me herinner dat ik dan dansles geef. Snel bel ik heb.

"Hey Ethan, het spijt me, maar vrijdagavond coach ik Nathalie, Clarissa en hun vriendinnen." 

"Ja, Emma zei het net." 

"Is Emma je zus?" vraag ik verbaasd.

"Ja." een droge o komt uit mijn mond en ik hoor hem lachen.

"Donderdag kan ik wel." zeg ik snel.

"Voor mij is dat prima." 

"Het spijt me echt zo!" verontschuldig ik me. 

"Geeft niets. Jij hebt een drukke agenda dus ik versta het wel. Sorry, ik moet gaan." Hoor ik hem gehaast zeggen. Op de achtergrond hoor ik nog iemand sissen en dan wordt de verbinding verbroken. Plots krijg ik een berichtje binnen. De afzender is onbekend.

Doe niet mee met de danswedstrijd. Als je dat doet ben je er geweest.

Ik negeer het berichtje en blokkeer het nummer net niet. Ik heb al vaker dreigementen gekregen van slechte concurrentie. Ik heb geen schrik. 

Als je meedoet dan nemen we Nathalie Portman te grazen. Ik hou je in de gaten Hailey, doe het niet!

Ik vind het vreemd en blokkeer de gebruiker. Als dit nog een keer gebeurd stap ik naar de politie. Dat ze mij bedreigen tot daar aan toe, maar mijn vrienden? Daar blijven ze van af! Ik leg me in het gras neer en kijk naar de wolken boven mijn hoofd. Na een tijdje komen er donkere wolken op me af dus ik besluit maar naar de bib te gaan. Daar kan ik nog wat studeren en dat zal ik nodig hebben. Plots belt iemand me.

"Hey Hailey. Heb je al een choreografie? Kom toch naar de danszaal zie je daar!" Weg is ze. Ik moet lachen om Nathalie en draai me om. Ik loop snel naar het studentenhuis en loop rechtstreeks naar de zaal.

"Eindelijk, je bent er!" Roept Nathalie uit.

"Ik ben zo snel gekomen als ik kan," zeg ik buiten adem. "Ik heb wel alleen nog maar ideeën voor een choreografie. Ik moet het nog helemaal uitwerken." 

"Is goed. Toon al wat je hebt." Zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan.

"Waarom ben je zo gehaast?" Ze kijkt me aan. Ik merk dat ze zenuwachtig is. 

"Iemand heeft een dreigbericht gestuurd dat jij niet mocht meedoen. Ik hoopte dat we hier al konden beginnen zodat niets jou zou tegen houden."

"Kijk Nathalie, als mensen me dreigementen sturen geeft mij dat alleen maar het gevoel dat ik moet meedoen, dus al zou hij dreigen me te komen vermoorden, ik doe mee. Als is het maar voor jou en mijn moeder."Opgelucht kijkt ze me aan.

"Oké, ga je snel omkleden, dan kunnen we beginnen." Snel loop ik de kleedkamers in en doe een los topje en een losse broek aan waar ik me gemakkelijk in voel. Ik toon Nathalie en Nathan, die er ondertussen ook bij is gekomen, een filmpje.

"Zou jij dat kunnen?" Nathan schudt zijn hoofd. 

"Ja, maar het is te simpel en er zit geen pit in. Het is ook zo saai om naar te kijken."

"Zo simpel is het niet." zeg ik. Hij kijkt me twijfelend aan. "Oké, we nemen wel iets anders." zucht ik. Tevreden kijkt hij me aan. Ik hoop maar dat het niet is omdat hij bij een dansje aan mijn lijf wilt zitten. Ik toon nog een filmpje en zie dat Nathan het wel wilt doen. Het dansje duurt ongeveer een minuut wat perfect uitkomt aangezien het feit dat we maar een minuut de tijd hebben.

"Dat is al een beter niveau." zegt hij. Ik knik.

"Het is een basis, maar we kunnen er op voortbouwen." Nathalie zet de muziek op en we proberen wat uit. 

"Nathan, ik kan niet meer. Zullen we morgen verder doen?" Hij knikt en ik ga de kleedkamer in om me te douchen. het is de eerste keer dat ik een openbare douch gebruik. Ik sta net in de douch als er iemand binnenkomt. Snel sluit ik de deur luid genoeg zodat de persoon het hoort. 

"Het spijt me," stamelt hij. "Ik wist niet dat je hier nog was!" 

"Maakt niet uit." 

"Jawel, dat doet het wel. Ik had hier niet moeten komen, sorry." 

"Het is in orde." antwoord ik, maar ik vermoedt dat hij me niet gehoord zal hebben aangezien de deur al in het slot valt. Snel douch ik me verder en blijf twijfelen over wat ik straks zal doen.

*Nathan*

Ik weet niet wat me bezielde dat ik de kleedkamer binnenliep. Snel loop ik naar mijn kamer en val op mijn bed neer. De plekken waar Hailey me heeft aangeraakt tijdens het dansen tintelen nog na. Haar aanrakingen, licht als een zuchtje wind, zorgen ervoor dat ik in de war geraak. Mijn lichaam snakt naar meer, maar dat wil zij niet. Ik hoop zo dat ze ooit iemand tegenkomt die zij verdient. Hailey zou bijvoorbeeld veel beter bij Ethan passen, zelfs al zou ik dat niet willen. Het liefste wil ik dat Hailey zich gewoon goed voelt bij alles wat ze doet, dat ze niet zoals mij eindigt. 

Ik wil er niet meer aan denken en werp zijdelings een blik op mijn bureau, naar de lade waar mijn doosje in zit. Ik kan de drang niet meer weerstaan en stil, bang dat iemand plots mijn kamer binnenkomt zonder te kloppen, sluip ik naar mijn bureau. Ik doe het alsof ik de grootste misdaad bega in mijn leven en enerzijds is het dat ook wel. Anderzijds, het is niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn. Ik haal de foto eruit en daar liggen ze, te wachten op mij. 

Zonder erbij na te denken neem ik er één in. Plots gaat de deur open waardoor ik de doos omstoot en de hele inhoud eruit kieper. Geschrokken kijk ik in de deuropening en daar staat ze dan, degene die ik het minste verwachtte. Bleek staart ze naar de pilletjes die her en der over mijn bureau en de vloer verspreid liggen. Met een schok van het besef draait ze zich ruw om en loopt weg. 

Ik laat alles liggen en loop achter haar aan. Het kan me geen ene reet schelen wat er iemand van me zal denken als ze nu in mijn kamer gaan. Zelfs niet als het Nathalie is.  Ik haal haar in en neem haar arm vast zodat ik haar naar me toe kan draaien.

"Het is niet wat het lijkt, oké?"

'Of is het dat toch wel?'
_______________________
Hey, ik upload vandaag dit stukje al omdat ik niet weet of ik morgen tijd zal hebben. Anders is dit een extraatje