Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 27

  "Hoe zit het dan met Nick?" zeg ik uitdagend. Dan valt ze stil.

*Nathan*

Nathalie kijkt naar me. Ik zie dat ze helemaal trilt. 'Nu ben je erover gegaan Nathan!' hoor ik haar in gedachten al schreeuwen, maar het enige wat ze doet is me aankijken. Ik zie dat alles bij haar voorbij flitst. Hoe hij haar gebruikte. Het ergste van alles is dat ze werkelijk van hem hield. Hij had haar verkracht, mishandeld, gebruikt om drank en drugs voor hem te kopen. Ze hield hem niet tegen omdat ze geen ruzie wou uitlokken. Sindsdien ben ik overbeschermend. Ook al is Simon mijn maat. 

"Nathalie, het spijt me..." zeg ik zacht. Haar blik verstart en wordt daarna ijskoud. Zo heb ik haar nog nooit gezien. Ik verwacht dat ze me zal slaan, tegen me zal schreeuwen. Niets gebeurd. Ik blijf afwachten. Dan begint ze te spreken met een kalmte die ik nooit had verwacht.

"Weetje Nathan? Iedereen wordt gevormd door zijn verleden. Jij door wat er met jou gebeurd is en ik door wat er met mij gebeurd is. Bij iedereen is dat anders. Sommigen hebben dat harder. Soms zou ik willen dat ik alles achter me kon laten. Dat ik Niet verkracht was geweest." Ze kijkt me aan.

"Je gaat toch ook verder?" vraag ik stil. Dan schudt ze minachtend haar hoofd.

"Doordat jij probeert mij te beschermen is het veel moeilijker. Je staat er niet bij stil, maar elke keer dat jij mij beschermt komt alles terug." Zegt ze met de nadruk op beschermt. "Hailey stopte met dansen door wat er met haar gebeurde, jij zat aan de drank..." 

"Dat had je niet moeten zeggen!" roep ik uit als ze dat zegt. Na haar breek met Nick stopte ik omdat ik er voor haar wou zijn. 

"Weetje, zo ben jij ermee omgegaan. Ik zou graag iets hebben met iemand die wel van me houdt zodat ik Nick vergeet! Zodat elke keer ik een koppel zie niet mis wat ik met hem zou kunnen gehad hebben! Want weet je Nathan? Jij weet niet wat het is om van iemand te houden. Jij weet niet wat het is om erachter te komen dat je bedriegt wordt! Jij hebt NOOIT een relatie gehad!" roept ze uit. 

"Jij, jij bent een verwent nest!" schreeuw ik en ik sla haar zo met mijn vlakke hand. Ze kijkt me geschokt aan maar herpakt zich. Ze draait zich om en beent mijn kamer uit. Met een klap zwaait ze mijn deur dicht. 

Zacht laat ik mij op mijn bed vallen. 'Ik sloeg haar!' Denk ik verschrikt. Ik kan mezelf wel voor aap slaan! De enige wie ik echt nog liefheb is zij! Daarom juist. Omdat ze zei dat ik niet wist wat het was om van iemand te houden en door die persoon te worden bedrogen! En wat dan met papa? Ik blijf er elke dag aan kwetsen. Ondanks dat ik het niet wil begint mijn litteken te jeuken. Ik krab er maar het gaat niet weg. Elke keer gebeurd dat weer. Denk ik aan wat er gebeurde begint mijn litteken pijn te doen. Oh wat zou ik graag wat dansen nu! Helaas kan dat niet. Ik leg me neer in bed en probeer mijn ogen te sluiten. Het enige wat volgt is een rusteloze nacht.

*Hailey*

Mijn alarm gaat, maar ik wordt wakker doordat ik weer een kussen tegen mijn hoofd krijg gezwierd. Skyler werpt ook nog wat verwijten, maar ik trek me er niets van aan. Ik neem wat kleren uit mijn kast en loop de badkamer in. Ondertussen zet ik ook nog mijn alarm af. In de badkamer kleed ik me snel even om. Voor ik wegga neem ik nog even mijn tas en oortjes. Ik heb nog genoeg tijd dus ik loop snel langs een Starbucks en ga dan naar het park. Ik zoek op youtube wat filmpjes met dansjes. Ik zoek wat dansjes en besluit om Rather Be te nemen. Ik kijk het dansje en ga er wat uit gebruiken. In een schriftje dat ik mee heb begin ik een soort van choreografie te schrijven, voor zover dat toch kan. Na wat voor mij een kwartiertje lijkt kijk ik op mijn klok en zie tot mijn verbazing dat ik nog maar tien minuten heb. Als tot mij doordringt dat ik als eerste wiskunde heb en ik iets voor die man moest doen stap ik rustig door en ga langs via het kantoor van de directeur. 

"Hailey, ik verwachtte je al." zegt hij als ik binnen kom. Hij geeft me een tas waarna hij wordt gebeld en ik vertrek. Het is advocatenkantoor is niet ver. Ongeveer een minuut of tien stappen. Ik neem mijn oortjes en zet wat muziek op. Voor ik het weet ben ik bij het kantoor en sta ik voor het bureau van een man van middelbare leeftijd. Ik schat hem rond de veertig. Hij lijkt wat op mijn vader.

"Waarmee kan ik u helpen?" vraagt hij plotsklaps. 

"Ik euh... Ik moest dit komen brengen." zeg ik. Ik geef hem de tas aan. Hij haalt een zwart mapje met een rood kruis op eruit. 

"Dankje wel. Kan ik u verder nog ergens mee helpen?" vraagt hij. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Dus schud ik mijn hoofd maar. Net als ik de deur wil opendoen roept hij me terug.

"Bent u Hailey niet," zegt hij met een glimlach op zijn gezicht. "Mijn dochter is een grote fan van u. Sinds u die wedstrijd heeft gewonnen is ze ook niet meer van het dansen weg te houden." Ik kijk hem aan. Hij heeft twinkels in zijn ogen.

"Het is fijn om te horen dat ik uw dochter ertoe heb gezet te dansen." zeg ik. Hij knikt vrolijk.

"Geeft u eigenlijk dansles?" vraagt hij dan. Die vraag overvalt mij. "Als dat zo is zou ik mijn dochter bij u willen inschrijven. Ze zou het fantastisch vinden." zegt hij opgetogen. 

"Ik zou wel dansles kunnen geven, alleen vrees ik dat ik geen zaal of leerlingen zal kunnen bemachtigen." zeg ik met een neppe glimlach. Ik zie zijn ogen nog harder fonkelen. 

"Daar kan ik wel voor zorgen als u wilt," zegt hij. "Hou me op de hoogte." hij geeft me een kaartje met zijn telefoonnummer op en verontschuldigd zich. Als ik buiten ben besef ik pas wat er net gebeurd is. Even twijfel ik om terug naar binnen te gaan en te zeggen dat het een vergissing is. Toch loop ik weg. Ik vermoedt dat er ergens, heel diep in me, toch nog een stukje het dansen niet heeft kunnen wegleggen en dat juist dat stukje nu de overhand aan het krijgen is.