Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 19

  Ik leg mij neer in bed en val in het slaap.  

*Hailey*

"Je kunt goed dansen, weet je dat?"zegt hij. Hij doet me een pirouette draaien. 

"Ik heb je gemist Matias. Waarom heb je zolang niets van je laten horen?" vraag ik. We stoppen met dansen en hij neemt me in zijn armen. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. 

"Mathias? Is alles oké? Normaal ben jij niet zo voor de knuffels." 

"Wie zegt dat ik de oude Mathias ben?" Ik laat Mathias los maar we zijn niet meer op de dansvloer. Ik kijk rond me heen maar van de dansacademie zijn we opeens in een park. Ik kijk achter me en zie een vijver. Mathias komt op me toegelopen.

"Weetje, het is zo'n zonde om zo'n groot natuurtalent te zien verdrinken, maar je bent het niet waard om in leven te blijven." Dan duwt hij me in het water.

Ik val en, na wat uren leek te vallen, voel ik het water dat mijn lichaam omringt. Ik probeer nog snel om lucht te happen voor ik naar de diepte wordt gesleurd. Plots hoor ik iemand mijn naam roepen. Ik probeer te schreeuwen met als resultaat dat ik water naar binnen krijg. Het laatste wat ik zie is Nathan, die me vastgrijpt en uit het water probeert te trekken. 

Dan wordt alles zwart.

Met een ruk wordt ik wakker.

"Gaat het?" Hoor ik Nathalie naast me zeggen. 

"Ik denk het. Ik had ook zo'n rare droom..." mompel ik tegen niemand in het bijzonder. 

"Het spijt me trouwens nog eens voor wat er op het feest is gebeurd. Het is gewoon, ....ik had het echt niet zien aankomen!" Verontschuldigd ze zich.

"Jij hebt nergens de schuld aan. Ik heb wel honger, gaan we eten?" Ik heb geluk gehad dat ik gisteren niet al te veel heb gedronken. Ik heb dus geen kater vandaag. Samen lopen we naar de eetzaal. Dit is de laatste dag van de vakantie en iedereen wil lang uitslapen dus er is nog zeker genoeg eten voor ons over. We gaan aan tafel zitten en beginnen te smullen van ons ontbijt.

*Nathan*

"Dude, is alles oké?" zegt Francisco tegen me. Ik kijk naar hem. Ik heb een kater en lig op bed. Die pipos zijn me wakker komen maken voor de lol, hun lol. 

"Gast, ik ben nog aan het ontwaken, mag ik?" Zeg ik schor. Gisteren ben ik, nadat ik uit de kamer van Hailey ben weggelopen, terug naar het feest gegaan en iets te veel gedronken. Ik wou de gedachte dat ze mijn bekentenis tegen mij zou gebruiken wegspoelen. Het gevolg daarvan is dat ik nu na een halfuur mijn vrienden niet meer kan uitstaan.

"Gast, je moet nu echt uit je bed komen. We hebben zelfs ontbijt gebracht, want we kregen je daarstraks maar niet wakker." Ik kijk op mijn bureau en zie een plateau staan. Ik heb nu geen zin om te eten en als teken daarvan draai ik me nog eens om in mijn bed. Ik hoor de jongens stilletjes vertrekken. Als ik de deur hoor dichtslaan sla ik het dekbed van me af en ga aan mijn bureau zitten. Ik schuif de plateau aan de kant en open een bureaulade. In elk ervan zit een valse ondergrond waaronder een doosje verstopt zit. Ik neem het kleine doosje en open het. Veel zit er niet in. Ik neem de inhoud eruit en hou het even vast.

"Denk je dat hij nu wel weer wakker is?" Ik schrik op en snel stop ik alles weg als ik Dylan hoor praten.

"Hey dude, mogen we binnenkomen?" vraagt Francisco. Ik loop naar de deur en zie Behalve Dylan en Francisco ook nog Simon staan.

"Waar is de rest?" vraag ik hees. 

"Beneden, Hailey aan het irriteren." ik kijk hen verbaasd aan.

"Wat zijn ze aan het doen?"

"Gast het was een grap! Ze zijn aan het gamen."  ik zucht half opgelucht. Ze komen binnen en ik besluit dat ik me ga omkleden. 

"Hey, mogen we op u laptop een film opzetten?" Ik knik. Ze hebben er hun eigen account op voor als beneden alles al in gebruik is.

Ik kleed me om en ik kijk mee naar de film. De rest van de dag luieren we lekker in mijn kamer.

*Hailey*

"Wat vind je nou eigenlijk van Nathan?" Vraagt Nathalie terwijl we, nadat we een hele dag zijn gaan shoppen in Brussel, terug naar huis lopen. Ik kijk haar aan.

"Ben je nou serieus," vraag ik. Ze knikt. "Goh, soms is hij een vervelend irritante gast die zijn zin wil hebben, maar na gisteren weet ik het eigenlijk niet meer." Ze knikt en kijkt weer voor zich. 'Zou ik haar over die droom vertellen?'Den ik bij mezelf. 

"Weetje, hij heeft het echt heel moeilijk gehad. Ik wou dat het allemaal anders was gelopen. Dan was hij nu misschien vriendelijk geweest," ze kijkt me aan. "Hij kan echt wel vriendelijk zijn, hoor. Het is gewoon dat hij zijn hele leven lang streng opgevoed is. Je zou bijna denken dat hij in een klooster is opgevoed, maar dat is natuurlijk niet." Ik moet lachen. Ik zie Nathan nu al voor mij tussen de nonnen.

"Ik snap het wel. Toen ik hem gisteren zo zag brak mijn hart." Zeg ik. Ik kijk voor me uit. Dan voel ik dat Nathalie me op mijn arm een boks geeft.

"Zie je wel, je voelt iets voor hem," roept ze lachend uit. Omstaanders kijken ons aan. "Je moet wel oppassen voor hem. Wat je gisteren van hem te horen hebt gekregen mag je voor geen geld ter wereld loslaten want dan ben je dood." 

"Ja ja, kom jij dan langs op mijn begrafenis? En nodig mijn moeder ineens ook uit." zeg ik lachend. In het studentenhuis aangekomen lopen we naar boven en gaan elk naar onze eigen slaapkamer. Morgen is het de 24ste september en dat betekent dus school. In mijn kamer aangekomen douch ik me snel en kruip ik in bed. Skyler zit te zeuren aan mijn hoofd maar ik draai me om en val in het slaap. Als ik maar niet weer in een vijver belandt...