Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 59

   Ik ben namelijk niet in zo'n vrolijke bui op dit moment en de eerste de beste die ruzie zoekt krijgt klappen.  

*Hailey*

"Nathan, ben je klaar? Dan kunnen we vertrekken." Roep ik terwijl hij zich aan het omkleden is. Ik heb geen flauw idee waarom. We doen onze showkleren daar pas aan. 

Ik ben zo blij met het dansje dat we hebben. Wij hadden een kleine opdracht gekregen: neem een andere dans en maak daar iets van jezelf voor. Het is natuurlijk makkelijk denken mensen, maar het gaat om details die je erin verwerkt. 

"I'm so excited!" Roept Skyler. "Ik voel dat jullie gaan winnen. Jullie hebben bijna de hele school achter jullie!" Ze is helemaal aan het flippen over een klein danswedstrijd. Zelfs als we niet winnen zullen er zeker mensen zijn die ons zullen willen sponseren en dergelijke.

"Nathan, als je niet buiten bent binnen één minuut komen we te laat." Roept Nathalie. De jongens staan buiten op ons te wachten en onze moeders zijn al ter plaatsen. 

"Ik ben er al." Nathan komt naar buiten en drukt een vluchtige kus op mijn voorhoofd. Snel lopen we met Nathalie naar buiten waar de jongens al bij de auto's zijn. 

"Kom, wij nemen er één apart." Voor ik het besef neemt Nathan me bij de hand, loopt naar de auto van één van zijn vrienden, krijgt de sleutels en we zijn weg. Het is een redelijk dure auto, maar ik ben er niet gespecialiseerd in dus ik weet totaal niet welk merk. 

Na een dik kwartier komen we eindelijk voor het gebouw waar alles zich zal afspelen. Ik en Nathan begroeten snel onze moeders en lopen dan richting de kleedkamers. De mensen die nu  nog dansen: drie crews, één andere duo en een solo, zijn verschrikkelijk zenuwachtig. 

Ik ben opgelucht dat wanneer we de kleedkamer bereiken we Mathias en Lisbeth niet zijn tegen gekomen. Een confrontatie met hun had ik echt niet gewild. 

"Heb je je kleren mee?" Ik knik. Ik wil de badkamer inlopen, maar Nathan houdt me tegen.

"Waarom zou je je in de badkamer gaan omkleden?" 

"Duh, jij bent een jongen, ik een meisje." 

"Doe niet zo flauw." Ik sla mijn armen over elkaar. Hij moet niet weer de macho beginnen uithangen, want wees er dan maar zeker van dat ik weg ben. 

"Komaan, ik heb je al wel vaker in je ondergoed gezien. Of je bh." 

"Kijk, laat me er gewoon door. Dan zullen er geen ongelukken gebeuren." Zeg ik nu geïrriteerd. Ik probeer langs hem te gaan, maar hij houdt me weer tegen. 

"Dan moet ik het zo maar doen." Verbaasd kijk ik hem aan. Plots draait hij me met mijn rug naar hem toe en niet vele later voel ik dat er een klein kettinkje rond mijn hals wordt vastgemaakt. Ik werp een snelle blik in de spiegel. 

"Het is...prachtig," Zeg ik. Ik draai me om en zie dat Nathan naar me glimlacht. "Bedankt."

"Graag gedaan. Ga je nu maar omkleden." Zegt hij. Ik knik en loop de badkamer in met een goed gevoel.

*Nathan*

Als er geklopt wordt op de deur wordt ik wakker uit mijn dagdroom. Hailey met het kettinkje rond haar slanke hals en haar heldere grijze ogen. 

Als ik de deur open stormt een overbezorgde Nathalie de kamer binnen. 

"Mathias."

"Wat?"

"Hij zegt tegen iedereen dat jij hem in elkaar geslagen hebt alleen omdat hij Hailey de waarheid over jou wou vertellen. Nathan, is er iets wat ik moet weten?"

"Nee, verdomme. Wat zou ik verbergen dan?" 

"Hoe moet ik dat weten?"

"Geloof je mij? Heb je vertrouwen in mij?" 

"Nathan, wie ga ik nu eerder geloven? De asshole die mijn vriendin meermaals heeft gekwetst of jou, mijn broer." Ik knik. Ik ben machteloos. 

"Nathan, kijk in mijn ogen. Heb jij Mathias in elkaar geslagen omdat hij Hailey iets wou zeggen?"

"Ik sloeg hem alleen tegen de muur, maar hij was aan het stalken. Hij achtervolgde ons de hele tijd en ik had het gevoel dat hij iets met Hailey wou doen. "

"Nathan, je weet toch dat je nu dik in de problemen zult komen!" Roept Nathalie. Ze is helemaal over haar toeren. Ik weet wat Mathias probeert, maar het zal hem niet lukken. Net zoals zijn loze dreigementen. 

"Nathalie, ga naar buiten en vertel tegen iedereen dat alles een leugen is. Ik zal me gedeinsd houden." 

"Dat is je geraden." Nathalie gaat naar buiten en ze loopt weg. 

"Wat was dat?" Vraag Hailey. Ze komt juist de badkamer uit. 

"Gisteren achtervolgde Mathias ons en toen ik weg ging duwde ik hem tegen een muur en zei je met rust te laten. Nu zegt hij dat ik hem in elkaar geslagen heb."

"Ik wist het. Verdomme." Hailey gaat hulpeloos op een zetel zitten en laat haar hoofd op in haar handen rusten. 

"Het komt allemaal wel goed. Binnen een kwartier begint de wedstrijd en we moeten ons concentreren." Hailey knikt. Ik ga naast haar zitten en wrijf over haar rug. Het zal goed komen. 

"Ik ga nog even mijn schmink checken." Zegt ze plots na een vijftal minuten. 

"Hailey, kijk me aan," Ik neem haar kin tussen mijn duim en wijsvinger zodat ze me recht in de ogen kijkt. "Wat Mathias ook aan het proberen is, ik ben er voor je, en ik hou van je. Ik zal ervoor zorgen dat er niets met je gebeurd. We kunnen dit samen, begrepen?" Ik zie dat er een traan uit haar ooghoek rolt, maar ze knikt. 

"Kom hier." Ik trek haar in een knuffel. Ze houdt haar hoofd tegen mijn borst en ik druk een klein kusje op haar hoofd. 

"Nathan, ik moet nu wel echt mijn make-up gaan checken." 

"Hij zit nog goed."

"Zeker?" Ik knik. Ze ziet er nog steeds stralend uit. 

"Bedankt." Zegt ze. Plots schalt er door de speakers dat we naar de wachtzaal moeten gaan. Hailey staat recht en loopt al door. Ik wrijf even afwezig over de plek waar ze net zat. Ik blijf wat na om te denken.

'Ik zal haar nooit laten gaan.'

_______________________________________

Lees zeker ook mijn voltooide kortverhaal: Marionet.