Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 29

  "Ik hoop maar dat ik me hier uit red." mompel ik terwijl ik mijn deur open en bidt dat Skyler nog gewoon op school zit.  

*Hailey*

Ik meld me ziek voor school en blijf in bed liggen. Honger heb ik niet. Na een dik uur neem ik mijn laptop en kijk wat films. Dan klopt er iemand zachtjes op mijn deur.

"Hailey, mag ik binnenkomen?" vraagt de stem van Nathan. Ik verwachtte zijn stem niet. 

"Wat denk je zelf?" zeg ik bruut, ook al wou ik dat niet. Hij mag mijn ware gevoelens niet kennen. Ik mag hem niet tonen dat ik spijt heb van wat er wel en niet gebeurd is.

"Het spijt me," de deur gaat verder open en hij komt binnen, "Het was mijn bedoeling niet je te duwen. Het is gewoon dat als Dylan niet binnengekomen was, zaten we nu misschien nog beneden." 

"Straks is al genoeg voor mij. Hoe denk je wel niet hoe dat voelt? Alles proberen een plaats te geven, erachter komen dat u vriend je een jaar lang bedriegt?" 

"Kijk, we moeten die meiden wel helpen. Zo geraak ik misschien mijn straf kwijt." zegt hij.

"Dus eigenlijk is het voor je eigen belang? Fijn om te horen." zeg ik kwaad.

"Kijk, het is goed mogelijk dat je boos bent, maar..."

"Wat denk je nou zelf? Jij probeert mij te kussen en voor dat je me zelfs nog maar kust duw je me op de grond?" onderbreek ik hem.

"Laat me uitspreken wil je?" zegt hij kwaad. "Ik wou zeggen dat we het nu met elkaar zullen moeten doen, of je het nu wilt of niet." Ik snap hem niet. 

"Kijk, Skyler vermoordt me als ze weet dat jij me bent komen opzoeken. Daarstraks is haar vriendin langsgekomen en heeft ze ons gefilmd. Ik kan niet van kamer veranderen dus hou Skyler liever bevriend. Wil je dus nu weggaan?" zeg ik.

"Ik wou alleen zeggen dat ik spijt heb van daarnet. Ik wou je niet duwen, maar als Dylan ons had gezien zou ik als watje worden bestempeld." Zegt hij met een treurige blik in zijn ogen.

"Denk maar niet dat die blik werkt bij mij. Trouwens, als je ego dan toch zo belangrijk voor je is, waarom help je me dan met Clarissa en haar vriendinnen?" zeg ik.

"Omdat een straf is." zegt hij simpel weg. Ik kijk hem aan en sta op, waarna ik de deur recht in zijn gezicht dicht smijt en terug ga zitten. Ik zet wat muziek op en wacht zo tot ik naar beneden moet.

*Nathan*

"Zeg Nathan, wat was dat daarstraks met Hailey?" vraagt Dylan plots als ik terug ben. De andere kijken me allemaal vragend aan. Waarschijnlijk heeft hij het hen verteld. De enige die me niet aankijkt is Simon, maar met hem klap ik later nog wel.

"Niets, ze wou me zoenen dus toen duwde ik haar." verdraai ik de waarheid wat. 

"Je weet dat ze goed voor je zou zijn. Jij bent echt toe aan een vast lief." zegt Francisco. 

"Ik vind het goed hoe het nu is. Elke week een ander lief en dan gewoon dumpen als je een andere toffe griet ziet. De vrouwen vallen toch voor mijn charmes." zeg ik schouderophalend. Simon moet lachen. 

"Jij snapt echt niets van liefde hé? Weet jij hoeveel meiden proberen jou hart te bereiken maar jij hen gewoon als straatvuil bekijkt?" ik kijk hem aan, haal mijn schouders op en ga languit op de bank zitten.

"Nathan, Hailey zou echt een goede partij voor je zijn." zegt Sam. 'Kunnen jullie nou niet gewoon ophouden met raaskallen?' denk ik.

Toch zeg ik: "Liever honderd vrouwen aan mijn voeten dan een waar ik achter moet jagen. Kunnen we nu trouwens nog gamen of hoe zit dat?" De boys komen naast me zitten en we gamen wat.

Na Twee uur heb ik er genoeg van en ga wat sporten. Ik ga naar het park, maar daar zie ik Ethan zitten. We hebben samen wiskunde. Toffe gast, alleen wilt hij nooit bij me zijn als er volk is. Anders had hij misschien nu bij mijn vriendengroep gehoord.

"Hoi Ethan," zeg ik. Hij kijkt op maar zegt niets. Ik ga maar naast hem zitten. "Wat ben je aan het doen?" 

"Jou negeren." zegt hij.

"Sorry van die pen, en natuurlijk die strafstudie, maar wat wil je? Ik verveelde me en ik moet al nablijven."

"Bij jou weten ze al dat jij niet afkomt. Ik daarentegen ben er altijd. Wat dus wil zeggen ook bij de strafstudie." zegt hij kwaad.

"Zeg, rustig aan hé. Als je niet wilt dat er iets met je zus gebeurd zou je beter niet zo'n toon tegen me aanslaan." zeg ik kalm.

"Jij doet Kathy niets aan!" zegt hij bruusk.

"Nee, ik leer haar alleen maar dansen, samen met Hailey." zeg ik schouderophalend. Hij kijkt mij aan en ik zie dat zijn blik verandert.

"Is dat niet doe ijverige leerlinge van bij wiskunde," vraagt hij. Ik knik. "Zo heet ze dus." mompelt hij.

"Waarom?" vraag ik argwanend.

"We hadden vandaag afgesproken bij wiskunde, maar ze was ziek dus dat ging niet door. Waarschijnlijk zat ik met mijn gedachten bij haar want ik moet morgen ook nog langer nablijven." zegt hij. Uit het niets druk ik hem tegen de grond.

"Je blijft met je poten van Hailey af, begrepen?" sis ik. Hij knikt en ik laat hem los. Snel ga ik terug naar het studentenhuis want de 'les' gaat beginnen. Ik ben wat te laat maar dat boeit hun niet. Snel kleed ik me om in de kleedkamer en doe mee. Het gaat stroef tussen mij en Hailey, maar de meiden zorgen voor evenwicht. Ik blijf er niet echt bij. Ik moet de hele tijd denken aan wat ik in het park heb gezegd en wat er door mijn hoofd ging: Hailey is van mij! 'Ben ik verliefd aan het worden op haar?'

________________________________________________________

Ik heb genoeg ideeën voor mijn hoofdstukken dus hier alvast een extra hoofdstukje.