Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 5

                           Ik heb echt zo met hem te doen op momenten als deze...

*Hailey*

Ik rammel van de honger. Ik heb dan wel laat ontbeten, ik heb daarna niets meer gegeten en het is ondertussen al 6 uur. Ik verwacht dat we wanneer we willen iets mogen gaan eten dus ik loop naar beneden. Ik loop de trappen af naar het gelijkvloers en kom voorbij de sportruimtes. Ik besluit snel even een kijkje te nemen. Ik doe de deur open en zie alleen maar jongens. Ik vraag me af of de meisjes hier eigenlijk aan sport doen. Waarschijnlijk niet. Dan hoor ik muziek. Ik loop richting de muziek en zie dat hij uit de danszaal komt. Ik kijk even door het raampje en zie een groep meisjes dansen op Worth it . Niemand van dat groepje ken ik. Ik zou zo graag meedoen, maar dat zou betekenen dat ik weer moet dansen. Dan komen de herinneringen ook terug en dat wil ik echt niet. De meiden kunnen wel dansen maar ik loop toch verder naar de eetzaal.

Als ik binnenkom is het muisstil. Ligt het aan mij of staren ze echt allemaal mijn richting uit. Opeens snap ik het. Waarschijnlijk staan Nathan en zijn vriendengroep achter mij. Als ik me wil omdraaien zie ik niemand. Ben ik het dan toch? Ik loop naar het banket en neem 2 broodjes met kaas. Ik loop naar een tafeltje en ga daar alleen aan zitten omdat ik niet verwacht dat iemand met mij op dit moment aan een tafeltje wilt zitten.

"Latte?" Hoor ik plots iemand achter me zeggen. Nathalie komt naast me zitten. Wat is ze toch een schat.

"Graag" knik ik. "Waarom staart iedereen eigenlijk onze richting uit?"

"Don't forget, je slaapt in een kamer met Skyler. Als er iets met haar is en jij hebt er niets of iets mee te maken zegt ze gewoonweg dat jij iets gedaan hebt. Ze wou een kamer voor haar alleen dus omdat jij die nu met haar deelt is dat voor haar een reden om van jouw jaar een rotjaar te maken." Ik rol met mijn ogen. Ik hoop maar dat Skyler me snel vergeeft. We praatten nog wat verder tot we zwijgen. Het is namelijk opmerkelijk stil geworden.

*Nathan*

Als ik in mijn kamer ben probeer ik me te herpakken. De jongens kunnen elk moment hierheen komen om te gaan eten. Ik had me niet zo mogen laten gaan. Ik ga naar mijn badkamer en kijk in de spiegel. Mijn ogen zijn nog een beetje rood. Ik pak mijn zonnebril omdat ik niet wil dat iemand merkt dat ik geweend heb. Net als ik mijn zonnebril heb komen de jongens mijn kamer binnen.

"Zin om te gaan eten?" vraagt Louis. Ik knik en volg hun. We lopen voorbij de sportruimtes en de danszaal. Voor ik naar de universiteit kwam danste ik op hoog niveau. Doordat mijn ouders niet wouden dat ik mijn 'perfecte' carrière op het spel zou zetten moest ik hier komen studeren.

Als we binnen in de eetzaal komen stopt iedereen met praten en zijn alle blikken zijn op ons gericht. Gelukkig maar de eerste die blijft verder praten krijgt ons tegen zich. Op dat moment zie ik iemand met haar rug naar ons zitten. Ze heeft precies nog niet genoeg gehad. Ik kijk naar de jongens en zie dat ze het ook opgemerkt hebben. Stilletjes lopen we naar haar toe.

"Normaal gesproken moet je naar ons kijken als we binnenkomen." zeg ik.

"Normaal gesproken duw je iemand niet zomaar in de vijver." zegt ze terwijl ze verder van haar brood eet. Ze zit nog steeds met haar rug naar ons toe.

"Hebben we je dan nog niet genoeg te grazen genomen? Je moet leren dat je minder arrogant moet zijn." Zeg ik en nu draait ze zich met een ruk naar mij om. Veel te laat zie ik dat ze haar latte in haar hand heeft en ze kiepert die over me heen.

"Weetje, ik hoop dat het je smaakt want alleen al door je stem is mijn latte verbitterd." kaatst ze naar me. Voor ik iets terug kan zeggen is ze de kantine uit. Ik knik naar de jongens en ze volgen haar. Nathalie wilt ook weglopen maar ik hou haar tegen.

"Wat er nu gebeurd heeft ze zelf gezocht. Jij blijft gewoon rustig zitten en eet verder." Ze knikt en gaat verder met eten. Ik loop weg en ga in de richting dat de rest ook is gelopen.

*Hailey*

'Goed gedaan Hailey' denk ik bij mezelf 'Nu gooien ze je daarvoor misschien nog eens in de vijver' Ik kan soms echt zo dom zijn. Het is gewoon dat mijn moeder me geleerd heeft om me niet te laten doen. Dan hoor ik stappen achter me. Ik wil mijn pas versnellen als plots iemand me de weg versperd. Het is één van die jongens die me daarstraks ik de vijver duwde. Meer bepaald diegene die me een duw gaf.

"Mag ik vragen wie je bent en waarom je mij niet doorlaat?" zeg ik.

"Ik ben Simon en je had daarstraks jouw latte niet over het hoofd van onze vriend moeten gooien." zegt hij en hij duwt me tegen de muur. Zijn hoofd komt gevaarlijk dicht bij mij. Ik voel zijn warme adem in mijn gezicht.

"Hij had maar niet zo arrogant moeten doen." De jongens moeten lachen.

'kan ik mijn mond niet eens houden? Ik zit al in zo'n benarde positie.' denk ik bij mezelf.

"Simon," Nathan kijkt Simon vragend aan. "Je kent onze afspraak toch nog?" Simon knikt. Ik vraag me af of hij met de 'afspraak' bedoelt dat hij mij wilt breken. Na nog een laatste keer geduwd te worden tegen de muur laten ze mij los. Ze lopen weg richting de eetzaal. Ik sta op en loop richting de trappen. Als ik de sportruimtes passer wip ik er even binnen. Ik heb mijn tour daarstraks niet kunnen afmaken dus start ik een loopband. Na een half uurtje loop ik naar mijn kamer. Ik ben doodop en ik hoop maar dat Skyler nog niet op de kamer is.

________________________________________________________

Comment.

&

Vote, als je het de moeite waard vond...